โครงการปล่อยปลาสู่ธรรมชาติ แม้มิอาจเปรียบเปรยได้ว่าเป็นลมหายใจเฮือกหนึ่งที่จะนำความภาคภูมิใจ กระทั่งความรู้สึกของชัยชนะมาสู่แม่น้ำ แต่อย่างน้อยก็คงจะเป็นคำบอกเล่าจากปากสู่ปากได้ว่าเราใส่ใจ
บทบาทของการนำความพ่ายแพ้ไปสู่แม่น้ำ ไม่ได้เกิดโดยการช่วงชิงหมู่ปลาขึ้นมาเป็นอาหารเท่านั้น เช่นนั้นแล้ว การปล่อยปลาลงสู่แม่น้ำก็คงจะไม่มีนัยยะในการนำชัยชนะให้แม่น้ำสักเท่าไร หากแต่มีอีกหลายปัจจัยที่ต้องใคร่ครวญ
ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ (หรือแสร้งทำว่า) ทำลายบ้านของปูปลาเหล่านั้น โดยปราศจากจิตสำนึกและการใส่ใจที่แท้จริงก็เป็นสาเหตุหนึ่ง ทำไมน้ำยังคงเน่าอย่างต่อเนื่อง ทำไมลำคลองตื้นเขิน ถ้าสาวถึงต้นเหตุแล้วจะพบกับหลายกิจกรรมที่มีผล ไล่เรียงตั้งแต่โรงงานอุตสาหกรรมไปจนถึง กิจกรรมในครัวเรือน ไปจนถึงกิจกรรมของชุมชน ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม ย่อมมีสายหนึ่งที่ส่งผลในเชิงการทำลายแม่น้ำ
หรือว่าแม่น้ำจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ตลอดกาล??