สวัสดีค่ะน้าไร้ท์เอฟซี ไปเที่ยวด้วยกันคับ
พี่บอยยยยย โจ้อ่ะเปรี้ยวตั้งแต่เรือออกจากแหลมริ่วเลยล่ะ ขอโบกกกก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขึ้นเรือช้าจองที่นั่งโล่ง ๆ ข้างหลังไม่ทัน ต้องจำใจไปนั่งในห้องแอร์
ข้างในมีกลุ่มคุณลุงคุณป้ากลุ่มใหญ่พากันมาเที่ยวเฮฮาสนุกสนาน
แต่โจ้เริ่มไม่สนุกแระ เดินถือกล้องออกไปหาอากาศภายนอกแก้วิน*
แต่เหมือนจะไม่ได้ทำให้อะไร ๆ ดีขึ้น เมื่อเรือถูกคลื่นโยนขึ้น-ลง
อยู่ตลอดเวลา... ไม่ได้การเดินกลับเข้าห้องไปนั่งรื้อเป้ใบใหญ่
เพื่อหายาดมหลอดเล็ก
ระหว่างที่นั่งคุ้ยอยู่กับพื้นนั่น
เรือก็ยังไม่หยุดโยน โอ้ยยยย เอาพอประมาณเน้อ
หายาดมได้เดินมานั่งหน้าเลี่ยมมองหน้าพ่อตาปริบ ๆ เมาหัว** หนักขึ้นเรื่อย ๆ
จนกัดฟันเดินไปหาพี่พนักงานขอยาแก้เมา ทันหรือไม่ทันก็ขอกินไว้ก่อน
"ช่วยน้องเค้าหน่อย สไปรซ์ สไปรซ์"
เสียงพี่คนที่หายาไม่เจอเริ่มขอความช่วยเหลือจากเพื่อน ๆ
"เมาแล้วเร๊อะ..."
ไม่ตอบแต่หันไปยิ้มและยักคิ้ว
อย่าให้ต้องเอ่ยปาก เดี๋ยวพุ่ง!!
พี่ ๆ 4-5 คนช่วยกันวิ่งหายาและกลับมาพร้อมยาแผงใหญ่
นอกจากแจกโจ้แล้ว ยังต้องแจกคนบนเรือพร้อมถุงประจำตัว
เผื่อเดินไปปล่อยของที่ท้ายเรือกันไม่ทัน...
ส่วนโจ้หลังจากกินยาก็รีบบังคับตัวเองให้หลับในทันทีไม่รับรู้อะไรอีกต่อไป
* วิน = เวียน
** เมาหัว = เวียนหัว