คิดถึงปนกับรู้สึกผิดค่ะน้า moozashi
เดินทางไปไหนต่อไหนได้ทั่ว แต่ที่ที่มีคนรักและให้หัวใจเราอย่างเต็มใจ
.
.
.
.
.
.
ทำไมถึงไม่เคยกลับไป.....
กลิ่นความทรงจำจาง ๆ ในวันฝนพรำ
คิดถึงวันที่พวกเค้าเปียกฝน รอรับพวกเรา "ครูบ้านนอก"
ท่ามกลางสายฝนตั้งแต่เช้า กว่าพวกเราจะไปถึงก็บ่ายโมงกว่า
เค้ายังรอ... รอพวกเราตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โครงการแรกของปี 2552 ค่ะ
โครงการ "คืนอุ่นไอรัก นักเดินทางสู่บ้านห้วยน้ำริน"
ต. แม่ยาว อ. เมือง จ.เชียงราย
วันเสาร์ที่ 16 และ วันอาทิตย์ที่ 17 มกราคม 2553
1. หลักการและเหตุผล
ในปัจจุบันความเจริญในสังคมเมืองยังคงก้าวหน้าต่อไปอย่างรวดเร็ว การศึกษาและการเรียนรู้ในเรื่องต่าง ๆ
มีให้เลือกมากมายหลายช่องทาง แต่ในขณะเดียวกันนั้น อีกมุมหนึ่งของประเทศไทย ยังมีผู้คนอีกมากมายที่
ขาดโอกาสเหล่านั้น เพราะอยู่ห่างไกลเกินกว่าที่ความก้าวหน้าจะเข้าไปถึง หรืออาจจะได้รับในสิ่งที่ควรจะได้ไม่เต็มที่
กลุ่มครูบ้านนอก 95 จึงได้รวมตัวกันขึ้นเพื่อแบ่งปันสิ่งที่ดีกลับไปสู่เด็ก ๆ ในถิ่นที่ห่างไกล
และเป็นการคืนสิ่งดี ๆ ให้แก่สังคมทั้ง คน สัตว์ และ สิ่งแวดล้อมอย่างทั่วถึง
2. วัตถุประสงค์
2.1 เพื่อเปิดโอกาสให้บุคคลทั่วไป ได้ร่วมบำเพ็ญสาธารณประโยชน์เพื่อสังคมร่วมกัน
2.2 เพื่อส่งเสริมสนับสนุนและให้กำลังใจแก่เด็ก ๆ ในถิ่นที่ห่างไกลได้เห็นว่า "คนไทยไม่ทอดทิ้งกัน"
และในวันหนึ่งเมื่อพวกเค้ามีโอกาส จะได้กลับมาเป็นผู้ที่แบ่งปัน
3. ผู้เข้าร่วมโครงการ
กลุ่มครูบ้านนอก รุ่น 95 และอาสาสมัครผู้สนใจสร้างรอยยิ้มให้กับเด็ก ๆ
4. คณะกรรมการดำเนินการ
กลุ่มครูบ้านนอก รุ่น 95 นำโดย
- นางสาวอาภา สิงหสุริยะ (ครูโจ้)
- นางสาวสุกัญญา สินถิรศักดิ์ (ครูโบว์)
- นางสิรีธร ปานสุวรรณ (ทราย)
ที่ปรึกษาโครงการ
- นายสมบัติ เมธียนต์พิริยะ (ครูต่อ)
- นายพล หิรัญหาญ (พี่ต้น)
5. ระยะเวลาในการดำเนินโครงการ
การระดมทุน และ รับบริจาค
21 ธันวาคม 2552 - 17 มกราคม 2553
6. ค่าใช้จ่ายสำหรับผู้ร่วมโครงการ
อาสาสมัครออกค่าใช้จ่ายในการเดินทาง - อาหาร เอง ในรูปแบบของการหารเฉลี่ย
7. สถานที่จัดกิจกรรม
หมู่บ้านห้วยน้ำริน ต.แม่ยาว อ.เมือง จ.เชียงราย
8. ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับ
ผู้ให้ได้เรียนรู้และยอมรับความแตกต่างในชีวิตความเป็นอยู่ของผู้ที่อยู่ห่างไกลซึ่งแตกต่าง
จากชีวิตประจำวันของตนเอง ในขณะเดียวกันผู้รับก็จะซึมซับวัฏจักรดี ๆ จนกลับมา
เป็นผู้ให้แก่สังคม ต้นจิตสำนึกที่ดีในการแบ่งปันเพื่อสังคมจะงอกงามและเติบโตขึ้น
ภายในใจทั้งผู้ให้และผู้รับ
ตอนเรียนไม่เคยเขียนโครงการเองเหมือนแบบนี้เลยนะเนี่ย