บ้านผมอยู่ห่างจากกรุงเทพเกือบ 900 กิโลเมตร “เด็กบ้านนอก” จากเชียงรายในเวลานั้น ไม่เคยรู้จักว่า “เท็กซัส” มันอยู่ที่ไหน (รู้จักแต่ “อลาสก้า” เพราะมันเป็นชื่อนมข้นหวานยี่ห้อหนึ่งในสมัยนั้น)...ไม่รู้จักก็ไม่เห็นเป็นไร(นี่หว่า) รู้จักแต่ว่าวันหยุดสุดสัปดาห์เมื่อไหร่ จะต้องไปหาคันเบ็ดไม้ไผ่ และขอตังค์แม่ไปซื้อชุดปลายสายสำเร็จรูป ซึ่งจะมีตัวเบ็ด ทุ่นลอยและสายเบ็ดขดม้วนอยู่ในซอง วางขายเป็นแผงๆ ในตลาดมาผูกเบ็ดจัดชุดตกปลาหมอในนาข้าวหลังบ้าน กุ้งฝอยและเนื้อมันปูนา คือ เหยื่อสามัญประจำวงการตกปลาหมอในนาข้าว ไปที่ไหนใครๆ ก็ใช้กันอย่างแพร่หลาย

ผมเริ่มจับคันเบ็ดฝรั่ง (คันเบ็ดพร้อมรอกสำเร็จรูป) ครั้งแรกเมื่อตอน ม.1 เป็นคันเบ็ดของเพื่อน (ตอนนี้เจ้าของหลับสบายไปแล้ว) จำได้ว่าเป็นคันไฟเบอร์กลาสสองท่อนสีเหลือง ไกด์เป็นขดลวดสีเงิน ด้ามเป็นพลาสติกแข็งสีดำ รีซีสรัดขารอกเป็นแผ่นเหล็กสีดำมีน๊อตสำหรับไขยึดกับขารอก (แน่นแล้วแน่นเลย ต้องใช้ไขควงหมุน ถึงจะถอดรอกออกมาได้) สภาพเป็นคันเบส แต่ประยุกต์เอามาใช้เป็นแบบสปินนิ่ง(เพราะรอกเป็นแบบสปิน ขว้างเหยื่อออกไปแล้วยืนนิ่งๆรอให้ปลาลากทุ่นจม) ยี่ห้อไม่ต้องพูดถึงเพราะจำไม่ได้แล้ว เวลาหมุน ตัวสปูนมันจะหุบเข้าๆออกๆ (ยืมมาจากเพื่อนอีกคนหนึ่งเช่นกัน) ส่วนสายเบ็ดนั้น เป็นสายเอ็นธรรมด๊า-ธรรมดา สีเขียวสภาพเก่าๆผ่านร่องรอยประสบการณ์มาเย๊อะ เวลาตีเหยื่อออกไป สายเบ็ดจะม้วนๆเหมือนสปริง ยาวออกจากรอก ผ่านวงไกด์ ปลายคัน ทอดตัวยาวเรื่อยไปจนถึงทุ่นลอยที่ห้อยเท้งเต้งอยู่กลางบ่อ นี่คือ...อีกหนึ่งเสน่ห์ของการตกปลา ณ เวลานั้น  สายพี-อง-พี-อี คืออะไร แม้แต่นักตกปลาที่ขึ้นชื่อลือชาตามหน้าปกหนังสือในยุคนั้น ไม่ว่าฝรั่งหัวหงอกหรือคนไทยหัวดำ...ก็ไม่มีใครอาจหาญรู้จักว่ามันคืออะไร (เพราะมันยังไม่ได้ถูกผลิตออกมาใช้กัน)

ทุกเช้าวันเสาร์ ก๊วนเด็กชาย ม.1 จำนวนสี่ซ้าห้าคน พากันปั่น BMX มารวมตัวที่บ้านผม ห่อข้าวห่อน้ำพกเสบียงมาเป็นอาหารกลางวันรวมทั้งขนมนมเนยต่างๆเท่าที่พอจะมี เพื่อไปออกรอบตกปลาด้วยกัน  ด้วยระยะทางในการปั่นไปกลับประมาณ 12 กิโลเมตร เกือบทุกสัปดาห์ จนกระทั่งเรียนจบ ม.3 สมาชิกในก๊วนเริ่มมีทิศทางในชีวิตเป็นของตัวเอง บ้างก็แยกย้ายไปเรียนสายอาชีพต่างโรงเรียน บ้างก็ยังคงเรียนสายสามัญที่โรงเรียนเดิม หลังจากนั้น...ก๊วน BMX ก็ upgrade มาเป็นก๊วนแมงกาไซด์ และกิจกรรมที่เคยออกรอบตกปลาด้วยกันในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ก็เริ่มลดระดับลง จนกระทั่งต่างก็เรียนจบ ม. 6 ...อนาคตจึงเป็นสิ่งที่แต่ละคนต้องเลือกทางเดิน ใครที่เก่งตัวเลข...ก็เลือกศึกษาบนเส้นทางการคำนวณ ส่วนผม...สันทัดตัวหนังสือ ก็เลือกเรียนตัวบท เขียนสำนวน เป็นต้น

“เท็กซัส (ริก)” คืออะไร เป็นยังไงนั้น ก็เพิ่งจะมาได้ลิ่มลอง สนองความอยากให้ส่วนตัว เมื่อ “ความอิ่มตัว” ในการใช้เหยื่อปลั๊ก (Plug) ปลายาง (Rubber Lure) หรือกระดี่ (Vibration Lure) ในการตกปลาไม่นานมานี้เอง  เหยื่อที่กล่าวมานี้ ส่วนตัวผมเห็นว่า เวลาปลากัดเหยื่อ (Strike) มันก็มักจะติดเบ็ดทันที (เว้นเสียแต่ว่ามันจะสะบัดหลุด) และความรู้สึกอิ่มตัวเช่นว่านี้ มันทำให้ผมเริ่มมองหาความท้าทาย สร้างความยุ่งยากในการตกปลาให้กับตัวเอง...ก็เท่านั้น ไม่ได้มีอะไรลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนแต่อย่างใด แค่ว่างจากการทำงานเมื่อใด...ก็มักจะหาเวลาออกไปตกปลา ถ่ายรูป ยิงปืน ให้ตัวเองมีความสุข...เท่านั้นพอ

วิธีการใช้กระทู้: ง่ายๆ เพียงท่านอ่าน แล้วคิดตาม “อรรถรส” มาเต็มๆ
อาการแพ้กระทู้: ไม่ควรมีแต่ก็ไม่รับประกัน ขึ้นอยู่กับจริตของผู้พิจารณามากกว่าสิ่งอื่นใด

วันนี้ ก็ขอถือเอาฤกษ์วันที่กฎกระทรวงกำหนดพิกัดอัตราภาษีเหล้าสุราบุหรี่เบียร์ประกาศกำหนดอัตราใหม่ มาปลดปล่อยเด็กบ้านนอกจากเชียงรายคนหนึ่ง จะอยากเดินทางไปสัมผัส “อรรถรส” แห่ง Texas (นคร)ได้เรียนรู้อะไร อย่างไรนั้น...ไปดูกันนะครับ