ด้วยงานที่ทำอยู่เวลาหยุดอันน้อยนิด โอกาสที่จะได้พักยาวติดกันโอกาสค่อนข้างน้อยมากๆกับมนุษย์เงินเดือนที่ทำงานภาคสนามกลางวันกลางคืนงานเอกสารและมีวันหยุดวันเดียวต่อสัปดาห์แค่หายใจเข้าแล้วหายใจก็ออกก็หมดเวลาวันหยุดแล้ว ถ้าอยากจะพักร่างกายให้เต็มอิ่มก็หมดวันโดยไม่ต้องทำกิจอื่นใดเลย แต่มันก็แค่เรื่องของร่างกายเหนื่อยกายก็พักผ่อนให้มากขึ้นเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง แต่เหนื่อยใจ จากความอึดอัดความเครียดที่ค่อยๆสะสมมาเรื่อยๆจะทำอย่างไรให้หายไป ตัวเราเองยังมากด้วยซึ่งกิเลสจะให้ไปนั่งวิปัสสนากรรมฐานจิตใจยังนิ่งไม่พอ จะให้นั่งอยู่บ้านเฉยๆก็ได้ในระดับหนึ่งแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเล่นสือออนไลน์ทั้งหลายและเมื่อได้เล่นสื่อออนไลน์ก็จะเห็นควันหลงของงานมาเรื่อยๆ แม้แต่คราวก่อนพักผ่อนกลางทะเลแต่มีสัญญาณโทรศัพท์ก็กลายเป็นทำงานต่างที่อารมณ์ที่จะถือคันเบ็ดปลดปล่อยความรู้สึกผ่อนคลายหายไปครึ่งหนึ่ง ไม่ทะเลก็ป่ามี 2 อย่างในหัวเมือเวลาต้องการพักผ่อน ป่า คงเป็นตัวเลือกที่ 2 เสมอ เพราะอย่างที่กล่าวข้างต้นเวลาหยุดติดต่อกันเป็นไปได้ยาก แต่ทริปนี้สำเร็จแล้วหลังจากวางแผนมานานกว่าจะลงเอยก็เกืิอบหมดปีไปแล้ว เลือกชวนเฉพาะคนที่ใช่กับสิ่งที่เราจะไป จะไปกี่คนก็ได้อย่างไรก็จะไปแน่นอน มัวแต่รอ เราก็กลายเป็นผลัดวันประกันพรุ่งและก็คงไม่ได้ไปในที่สุด . . .
และแล้วการเดินทางก็เริ่มขึ้น วันหยุดที่เหมือนๆกัน คนก็ต้องการพักผ่อนพร้อมกันๆ คนมากขึ้น ความต้องการพักผ่อน รถในถนนมากขึ้น การเดินทางในวันหยุดยาวสภาพก็อย่างที่เห็น
1
)
)
)
)
