ขอเล่าเรื่องทีเดียวจบนะครับ ไม่ยืดเยื้อหลายหน้า และเล่าด้วยภาพใน  ค. ห ถัดไป


        ห่างหายไปนานครับทีมพวกเรากับเรือไต๋ลือ หลังรวมตัวกันได้ก็ตกลงจะไปหาเก๋าถ่านกันอีกสักครั้ง วันที่ 11-15 มีนาคม 58
แรม8-11ค่ำเดือน4- ก่อนวันเกิดไต๋ลือ วันที่16 มีนาคม 58

        หลังจากติดตาม สอบถามจากคนอื่นๆ จะเห็นได้ว่า ปลาเก๋าถ่านเกือบหมดไปจาก ชายร่องเมืองไทย
เสียแล้วไม่ใช่พวกเราตกกันจนหมดหรอก แต่ เนื่องจาก ไม่รู้ว่าใคร คนไหน อนุญาติให้เรือเพื่อนบ้าน ออกมาวาง
เบ็ดราวกันเต็มท้องทะเลไทยหาเก๋ามังกรตัวนี้กันโดยตรงเลย เล่ากันว่าได้กันมากมาย แต่ผมไม่เคยเห็นตั้งขายกันเลยตามตลาดสดเมืองไทย
        ทริปนี้พวกเราได้ปลาไม่มากเหมือนทริปก่อนๆ ที่ได้กันเป็นตัน หรือเกือบสองตัน แต่ก็ยังได้มัน กับไต๋ลือ

คนเก่ง ที่พาพวกเราออกไปค้นหาหมายปลาเก๋า หลุมใหม่ๆ เปิดซิงกันเลย ต้องยอมสละเวลากันบ้างเพราะ การวิ่งหาไปเรื่อยๆ หลายๆหมาย
หย่อนเหยื่อลงไป ในน้ำระดับ สามสี่ร้อยเมตร ไม่ได้อะไรกลับขึ้นมาเลย แต่ถ้าเจอสักหลุม ก็ได้เฮกันละครับ เราไปกันสี่วันสามคืน วันแรกวิ่งหากัน
ตั้งแต่เช้ายันค่ำ ไม่ได้อะไรเลย ตกกลางคืน ทั้งคืนก็ยังไม่ได้สักตัว วันที่สองก็พอได้บ้างเล๋กน้อย กลางคืนก็ไม่ได้เหมือนเดิม คงเพราะกระแสน้ำ
วุ่นวาย เรือปัดไปมา ทะเลมีเกลืยวน้ำตลอดเป็นช่วงๆ ปลาหมืกก็ไม่กินโยเลย เตรียมสวิงก็ตักไม่ได้ เล่นวิ่งยังกะจรวด

      วันที่สามไปเจอหลุมถ่าน หลุมหนึ่งที่ทำให้พอได้มัน คึกคักขึ้นมา หายหน้าเศร้ากัน กินห่างตัวแต่กินตลอดวัน ที่เดียวไม่ต้องไปไหน
ก็ติดตามดูภาพข้างล่างไปแบบต่อเนื่องเลยนะครับ  ส่วนกลางคืนไต๋ลือขับเรือวิ่งย้อน มาที่ ดอนไหม่ ตามที่พวกเราตั้งใจไว้ ว่าจะมาจิ๊กกิ้งที่ดอนใหม่
วันสุดท้ายก่อนกลับ ก็ต้องผิดหวัง เพระมีเรือจอดจองอยู่ก่อน ไต๋ก็พาต่อไปที่หมาย 22ไมล์ (อยู่ส่วนไหนของสิมิลันห้ามถามไม่รู้หรอก หันไปทางไหนก็น้ำ
ก็จำได้แค่ชื่อนะ 5555) ที่นี้ เราจิ๊กกัน ได้กระมง มันมากๆ หน้าดินรอกไฟฟ้ายกออกไปเลย เกะกะ ไม่มีปลาหน้าไหนมากินหน้าดินสักตัวในรอบกลางคืน
มันกันได้ตลอดคืน กินไม่จัด อาศัยลูกขยัน ใครขยันก็อาจได้เล่นตัว 5-8 กิโล ใครเหนื่อย(แก่)เหมือนผมซึ่งเป็นนักจิ๊กกิ้งมือใหม่ ไม่เคยมาก่อน ขยันไม่พอ
แป็บๆมีหอบ (เทอร์โบปอดทำงานหนัก)จำต้องไปนอนซะอย่าไปนั่งเกะกะหนุ่มๆเค้า
    เช้า ผม มือจิ๊กมือใหม่ ใช้สโลจิ๊กสีชมพูหวานๆ ลองดูปล่อยมันลงน้ำ ชักเข้าชักออกสองสามที มันกระชากคามือเล่นซะผมตกใจ พี่น้องเอ้ย...ผมตกปลา
มาเกือบยี่สิบปี อาการตื่นเต้น มือสั่น ขาสั่น มันมาให้ได้รู้สึกอีกครั้ง เป็นปลาโอ และจิ๊กได่มาสามตัว ส่วนโฉมงามกับกระมง ไว้วันหลังจะมาแก้มือใหม่(ยังไม่เจอของหนัก)
หลังจากนี้ก็เดินทางกลับเข้าฝั่ง ไล่เก็บตาซั้งไปเรื่อยๆ เก็ยเล็กผสมน้อยไป  ไกล้ค่ำก่อนถึงฝั่ง ผ่านซั้งเห็นปลาทูฝูงใหญ่ ไต๋ลือใจดีให้เราผูกเบ็ดชักโง้ง หาปลาทุ
สดๆไม่แช่ยากลับมากินอีก 1 ตะกร้า................................................