ราพาล่า Twichin’rap  ใครว่ามันเล่นยาก

วันหยุดเมื่อตอนต้นปี  ผมมีโอกาสได้ไปนั่งตกปลากระพงบ่อ  เพราะไม่รู้จะหาอะไรที่มันฆ่าเวลาได้ดีกว่าการนั่ง
ตกปลาคนเดียว สบายๆ  ถ้าไปตีเหยื่อปลอมหมายธรรมชาติผมมักจะชอบไปกับเพื่อนเป็นกลุ่มมากกว่า  พอดีวันนั้นไม่มีใครว่างไปเป็นเพื่อนผม ผมเลยก็ไปนั่งแช่ในบ่อกะพงเอาเหยื่อปลอมมาลองหวดเล่นดีกว่า

พอไปตกปลากะพงบ่อก็ได้เจอกลุ่มคนรู้จักมักคุ้นมาทักทาย  ผมก็เลยได้ตกปลาไปคุยกันไป คุยไปซักพักมีอยู่ช่วงหนึ่งในการสนทนาก็มีการออกความเห็นกันถึงเจ้าเหยื่อตัวหนึ่งที่เขาว่ากันว่าไม่ควรซื้อมาเล่น นั่นคือเจ้า ราพาล่า  Twichin’rap       

เขาให้เหตุผลว่า เจ้าเหยื่อตัวนี้เล่นยาก ปลาไม่ค่อยกัด  แอคชั่นมันยังไงไม่รู้  ผมก็เลยบอกไปว่าเจ้าเหยื่อ Lipless ตัวนี้มันก็ใช้ไม่ต่างจากเจ้าเหยื่อใต้น้ำตัวอื่นหรอก ถ้าเล่นเป็นออกจะสนุกด้วยซ้ำไป แอคชั่นก็ไม่มีอะไรซับซ้อน  ก็เป็นแอคชั่นจำพวก Walk the dog ใต้น้ำน่ะแหล่ะ  ซึ่งผมกลับมองว่าการตกกะพงบ่อนี่แหล่ะเหมาะใช้งานมันจะตายไป  แต่เขาฟังแล้วก็ทำท่าไม่ค่อยเชื่อ เขาก็ยังยืนยันว่าเจ้าเหยื่อตัวนี้มันเล่นยาก  ยังไงเขาก็ยังเชื่อว่าถ้าเหยื่อใต้น้ำนี่ไม่มีอะไรเกินเจ้า Water moniter แล้วล่ะ

อืม แต่ที่เขาพูดก็มีส่วนจริงน่ะครับ ถ้าวัดจากความนิยม เจ้ามอนิเตอร์มันเป็นเหยื่อที่นิยมมากในหมู่พวกมือตีเหยื่อปลอมจริงๆ  ผมเองก็มีเจ้า Moniter นี่ติดกล่องไว้ใช้งานเหมือนกัน  แต่ผมว่า เหยื่อตัวอื่นยี่ห้ออื่นก็ไม่ใช่ว่ามันจะใช้งานไม่ได้นะครับ  ฝีมือ ความเพียร และการให้เวลาเพื่อศึกษามันอย่างเต็มที่จะเป็นกุญแจสู่การไขความลับของเหยื่อแต่ละตัวออกมา  ไม่ใช่ว่าคุณเพียงแค่ตีเหยื่อตัวนั้นแค่ไม่กี่ไม้  หยิบมาตีไม่ถึง 10 ไม้  แล้วก็เปลี่ยนเหยื่อ  ถ้าแบบนี้ผมว่าไม่ใช่เหยื่อของคุณไม่ดีหรอกนะ  แต่ความอดทนที่มีน้อยของคุณต่างหากที่เป็นอุปสรรคต่อการใช้งานเหยื่อปลอม

การเปลี่ยนเหยื่อ เปลี่ยนทริค เพื่อให้ได้ปลาเป็นเรื่องที่ดี  แต่ต้องพิจารณาปัจจัยอื่นประกอบด้วยนะครับ  นักตกปลาเมื่อเจอปัญหาปลาไม่กัดเหยื่อไม่จำเป็นว่าคุณจะต้องเปลี่ยนเหยื่อทันทีก็ได้  คุณอาจจะเปลี่ยนจุดตีหรือเปลี่ยนระดับน้ำในการเล่นเหยื่อเสียก่อน  แล้วถ้าลองแล้วปลายังไม่กัดคุณก็ค่อยเปลี่ยนเหยื่อเป็นหนทางสุดท้ายต่อไป

เอาล่ะ  เข้าเรื่อง  เจ้าราพาล่า Twichin’rap  เป็นเหยื่อ  lipless ที่เรียกว่าเหยื่อไม่มีลิ้น ทำจากไม้บัลซ่าแต่น้ำหนักใช้ได้  ตีได้ระยะดีพอสมควรเลยล่ะครับ  (ไม่เหมือนเจ้า Shallow Shad rap) ที่ทำจากไม้แต่น้ำหนักเบาเกินไป จนรอกบางรุ่นตีแทบไม่ออกเลย)   

เจ้าราพาล่า Twichin’rap  ไม่ใช่เหย่อทรอลลิ่ง แต่เป็นเหยื่อที่นักตกปลาต้องใช้วิธีการสะบัดปลายคันเพื่อสร้างแอคชั่น Walk the dog หรือ จูงหมาในความหมายของฝรั่ง  ระดับน้ำที่ควรเล่นเหยื่อตัวนี้  ก็ควรจะลึกจากผิวน้ำซักประมาณ  2 – 3 ฟุต 

การเล่นเหยื่อตัวนี้ก็ไม่ยากอะไร  เพียงแค่คุณตีเหยื่อไปตามจุดที่ต้องการ  แล้วรอให้เหยื่อจมซัก 10 วินาที  แล้วคุณก็ใช้ปลายคันชี้ลงพื้นแล้วกระตุกปลายคันสะบัดเข้าหาตัว    แล้วคุณก็กรอสายแล้วก็กระตุกใหม่ทำแบบนี้เป็นจังหวะสม่ำเสมอติดต่อกันไปเรื่อยๆ  เพื่อให้เหยื่อออกแอคชั่นสะบัดตัวใต้น้ำ    แต่คุณอย่ากระตุกหรือสะบัดปลายคันแรงหรือถี่เกินไปนะครับ เพราะเดี๋ยวเหยื่อจะเสียระดับน้ำที่ดีในการล่าเหยื่อ และอาจจะลอยขึ้นมาผิวน้ำถ้าสะบัดปลายคันถี่และเร็วเกินไป

หรืออีกวิธีนึง คุณก็ใช้วิธีกระตุกปลายคันไปทางด้านข้างลำตัว  กระตุกซัก 2 ที  แล้วรอให้สายจมน้ำ สัก 3 – 5 วินาที  แล้วคุณก็กรอสายให้ตึง  แล้วก็กระตุกใหม่อีก2 ที ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ช่วงที่คุณหยุดรอสายจมน้ำนี่แหล่ะที่ เหยื่อ Twichin’rap ของคุณมีโอกาสสูงมากที่จะโดนชาร์จจากเจ้าปลาล่าเหยื่ออย่างปลากะพงบ่อ หรือปลากะพงหมายกึ่งธรรมชาติ 

เท่าที่ผมได้เคยลองใช้งาน  แอคชั่นของเหยื่อ ราพาล่า Twichin’rap  ผมว่าก็โอเคใช้ได้นะครับ  เพียงแต่ช่วงที่กระตุก แล้วเจ้าเหยื่อ Twichin’rap  ทิ้งตัวดิ่งลงน้ำ  หรือการสะบัดตัวใต้น้ำ  ผมว่าแอคชั่นของมันเป็นรองเหยื่อญี่ปุ่นอย่างเจ้า Moniter และเจ้า Maria Blues codes พอสมควร เจ้า Twichin’rap ดูทื่อกว่าเจ้าพวกเหยื่อพี่ยุ่นที่ว่ามา  เจ้าพวกนั้นมันออกมาอาการส่ายสะบัดสะดิ้งใต้น้ำได้ดีกว่าเจ้าราพาล่านี่เยอะครับ 

แต่ถึงอย่างไรก็ดี  มันก็ยังไม่ใช่ข้อสรุปว่า โอกาสที่ปลาล่าเหยื่อทั้งหลายจะกินเจ้า  Twichin’rap มีน้อยกว่า Moniter , Wander หรือ Bluescode นะครับ      เหยื่อตัวเก่งของคุณอาจจะมีแอคชั่นที่ดีกว่า  แต่ถ้านักตกปลาดึงศักยภาพของมันออกมาไม่หมด หรือใช้เหยื่อไม่ชำนาญ  หรือเหยื่อคุณดีจริงแต่ดันไปตีจุดตรงที่ไม่มีปลาก็เสร็จได้เหมือนกันครับ 

เท่าที่ผมเคยใช้งาน ราพาล่า Twichin’rap  มันได้ผลดีกับปลากะพงบ่อ และหมายกึ่งธรรมชาติ  บ่อเลี้ยงปลาเก่า  ถ้ามือกะพงบ่ออย่างบ่อหนุ่ม บ่อน้องเนย บ่อเฟิร์สนี่ก็ใช้ได้ผลครับ  แต่ได้ผลแค่ไหนอันนี้ไม่รับประกัน แล้วแต่ฝีมือและโชคครับ  แต่น่าแปลกที่ตามบ่อตกกะพงไม่ค่อยมีใครนิยมเอาเจ้า  Twichin’rap มาใช้กันเท่าไหร่เลย  เท่าที่ผมเคยเห็นมือกะพงบ่อส่วนมากเหยื่อใต้น้ำนี่ชอบไปทางเหยื่อญี่ปุ่นซะมากกว่า  ( ขนาดผมเองยังชอบใช้ Maria  Bluescode มากกว่าเลยครับ )

ฝอยมานาน  ผมก็เอามะพร้าวห้าวมาขายสวนอีกตามเคยน่ะแหล่ะ  ก็หวังว่าเพื่อนนักตกปลาบางท่านจะมองเจ้าเหยื่อ ราพาล่า Twichin’rap  ในแง่ดีขึ้นนะครับ  อย่าเพิ่งตัดสินว่าเจ้าเหยื่อตัวไหนดีหรือไม่ดีอย่างที่เขาพูดกันจนกว่าคุณจะสัมผัสมันเสียเอง  แต่โปรดเชื่อเถอะครับว่า ไม่มีเหยื่อตัวไหนที่เป็นเหยื่อเทพ ใช้ได้ผลทุกครั้ง ทุกงานทุกทริพ ทุกสภาวะ 


เหยื่อตัวไหนดีจริง  ตัวไหนโฆษณาเกินจริง  คุณเท่านั้นที่จะรู้...


James 1