เช้าตรู่ ในวันที่ผมดั้นด้นเดินทางตามหาความฝัน ที่ไม่ยอมจบ
ในคลองสายเล็กๆที่เชื่อมต่อกับ ท้องทะเลอ่าวไทย
ถ้อยคำที่ผมได้ยินได้ฟังผ่านหูโทรศัพท์ ทั้งยั่ว ทั้งยุ ให้ผมกลับมาที่นี่อีก
ที่ ที่เป็นเสมือนบ้านอีกหลังหนึ่งของผม
ที่ ที่อบอุ่นด้วยมิตรภาพ ที่ไม่เคยจางห่าง
ระยะทางที่ห่าง ร่วมพันกิโลเมตร ไม่ได้ทำให้ความ เอื้ออาทร และน้ำใจ จางหายไปซักนิด
ครับ สำหรับใครที่ยังติดตามกระทู้ในสไตล์ของผม
ใคร่กล่าวคำว่า "สวัสดี" และ "ขอบคุณ" ที่ยังตามอ่านเรื่องราวของคนบ้าตกปลาคนนี้ครับ