เป้าหมายของเด็กๆชาวเขมรในละแวกตลาดโรงเกลือ คือ รถยนต์ทุกคนที่เข้าไปจอดซื้อของ เด็กๆหน้าตาขะมุกขมอมเหล่านั้นจะเอ่ยปากขอเงินคนในรถ ทำทีเป็นว่าจะเฝ้ารถให้ แต่ทันทีที่ได้เงิน 10 หรือ 20 บาท เด็กคนนั้นแทบจะวิ่งหายหน้าไป เพื่อไปเกาะรถคันใหม่ที่เข้ามาทันที  ครั้นเวลาจะกลับ แม้นไม่ได้ไขกระจกรถลง ก็จะได้ยินเสียงเซ็งแซ่ จากเด็กสามหรือสี่คนที่เข้ามาเกาะข้างรถ.. ทำนองว่า ขอเงินค่ารถกลับบ้าน ...  เด็กเหล่านั้นไม่เคยกลับบ้านหรอก

ราวสายๆ วันเสาร์-อาทิตย์ ชั้น 3 ของห้างสรรพสินค้าละแวกถนนศรีนครินทร์ เด็กชายหญิงวัย 4-10 ขวบ จะเดินมากับผู้ปกครอง บางคนหิ้วกล่องสีดำ บางคนหิ้วกระเป๋าผ้า และบางคนมาตัวเปล่า จุดหมายของแต่ละคนอาจจะเป็น โรงเรียนสอนเต้นบัลเลต์  โรงเรียนสอนดนตรีประเภทคลาสสิก เปียโน คลาริเน็ตต์ ไวโอลิน พวกเขาถูกนำไปพบกับคีตกวีนิพนธ์ยอดเยี่ยม หรือเสียงไพเราะกังวานของเปียโน

บ่ายสามโมง ของวันธรรมดา ชั้นใต้ดินหรือที่มุมใดมุมหนึ่งของห้างสรรพสินค้าหลายแห่งที่มีตู้เกมส์คอมพิวเตอร์ติดตั้งอยู่ หลายครั้งผมเคยพบว่า เก้าอี้แทบทุกตัวนั่งไว้ด้วยเด็กนักเรียน ประถมปลาย ม.ต้น และม.ปลาย  พวกเขากระหน่ำเคาะคีย์บอร์ด จอยสติ๊ก และตะโกนกันโหวกเหวก กับเพื่อนๆ ... ไอ้วิทย์ มึงเอาเงินให้กูหน่อยสิ ห่านี้ กูจะซื้อไอ้ตัวนี้มาอยู่ฝั่งกู // เฮ้ยๆ ไอ้.. มึงแม่..ลอบตีกูเหรอ 

เช้าวันศุกร์ที่ 3 ที่ผ่านมา โรงเรียนอนุบาล (สองภาษา) หน้าบ้านผม กะเกณฑ์ให้เด็กๆทุกคนพาพ่อมาโรงเรียนด้วย ดูเหมือนครูๆ จะให้นักเรียนเหล่านั้นทำการ์ดวันพ่อให้พ่อคนละใบ และเรียงแถวเข้าไปกราบแทบเท้า ตัวแทนนักเรียนกล่าวคำระลึกถึงคุณของพ่อ และนักการเมือง(ชาย) คนหนึ่ง ถูกเชิญมากล่าวถ้อยคำ (อ่านในกระดาษ) แทนจดหมายจากพ่อถึงลูก

เมื่อเช้านี้ ผมเดินเข้าไปในซอยเข้าบ้าน สวนทางกับเด็กหญิงคนหนึ่ง สองปีก่อนเธออยู่ ป. 6  ปีนี้เธออยู่ ม.2 แล้ว วันนี้เธอใส่กางเกงยีนส์ (เอวต่ำ แต่ขาสูง หนีน้ำ – Low waist – lost leg) เสื้อยืดเอวลอย-คอลึก ถ้าจ้องมองดีๆ คงเห็นสะดือ แขนขวาคล้องเสื้อแขนยาวสีดำ แบบเดียวกับหญิงวัยทำงานถือเสื้อนอก เธอก้มหน้างุดไม่สบตาผม ผมเองก็ไม่กล้าทัก ..แต่ก็แอบสังเกตได้เพิ่มเติมว่า เธอทาลิปสติกสีแดงสด เธอคงเดินออกไปถึงปากซอย ขณะที่ผมเดินผ่านหน้าบ้านเธอพอดี และได้ยินเสียงแม่เธอบอกกับเพื่อนบ้าน(หญิง ) ว่า – "มันออกไปทำการบ้านกับเพื่อน เห็นโทรมานัดแนะกันแต่เช้า.."

 
ครับ ถึงแม้ว่าผมจะมีกล้อง แต่ก็คงไม่สามารถถ่ายภาพเหล่านั้นมาได้.. ผมจึงได้แต่ถ่ายภาพมูซาชิ