หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ตกปลากับเรือแพรอาภรณ์ ตอน “กุ้งคลองสุนัขหอน”

จากการพยากรณ์อากาศปรากฏว่าลมยังพัดแรงจนไม่สามารถออกเรือได้ ผมเลยเลือกแผนที่สองทันที…มือถือถูกต่อสายหาอาจารย์ปู่ พร้อมสรุปแผนการในวันรุ่งขึ้น ข่าวที่ผมได้รับทราบจากจารย์ปู่คือ…ช่วงนี้น้ำจืดลงเยอะมากๆจากฝนที่ตกต่อเนื่อง จนกุ้งลงไปหากินทางแถบคลองสุนัขหอน มีตัวให้ตกอย่างหนาแน่น สังเกตุได้จากชาวบ้านซึ่งมีอาชีพเป็นพรานตกกุ้ง…

9 โมงครึ่งพาหนะที่ขับเคลื่อนด้วยน่ำมันดีเซลสัญชาติเยอรมันเสียงดังตัวอึดของผม ก็พาร่างกายของเจ้านายมัน มาถึงยังเคหะสถานริมน้ำของจารย์ปู่ บ้านอาจารย์ปู่ตั่งอยู่ริมคลอง ซึ่งแยกออกมาจากแม่น้ำแม่กลอง พวกเราทุกคนล้วนเคยมาที่นี้กันเป็นประจำ บรรยากาศร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ ไม่มีฝุ่น ทุกอย่างยังเป็นธรรมชาติครับ

ณ.เวลานี้จารย์ปู่ได้เตรียมตัวรอผมอยู่แล้ว พี่น้อยลูกน้องคนเก่งประจำบ้านสวน จัดแจงขนอุปกรณ์ตกกุ้งของผมลงไปไว้ในเรือ พร้อมเตรียมเรือและอุปกรณ์ต่างๆ…อาทิเช่น เหยื่อตกกุ้ง ซึ่งวันนี้เราเลือกใช้ใส้เดือนดำ พร้อมกระติกน้ำแข็งและเสบียงต่างๆสำหรับคนสองคน

รถไถคนเล็กน่ารักสีสมสดใสโดนขับเคลื่อนเข้ามาเกี่ยวกับเทเลอร์เรือด้านหน้า เพื่อดันเรือลงสู่น้ำที่แลมป์ราดเอียงในคลอง วันนี้เราเลือกใช้เรืออลูมีเนียมลำเล็กขนาด 350 เชื้อสายออสเตรเลีย เกาะเครื่อง 30 แรง…รับรองว่ามันวิ่งเร็วราวกับจรวดทางเรียบ…555

เพียงแค่ชั่วอึดใจ…เราสองคนก็มาลอยลำอยู่ปากคลองหน้าวัดภูมรินทร์ ฝั่งตรงกันข้ามคืออุทยาน ร.2 และปากคลองทางเข้าตลาดน้ำอัมพวา ซึ่งวันนี้ตรงกับวันเสาร์ เราไม่ค่อยอยากจะเฉียดเรือผ่านเข้าไปสักเท่าไร เพราะเรือนักท่องเที่ยวเริ่มเยอะขึ้น…

หมายแรกที่เราเลือกที่จะตกกุ้งในวันนี้คือ “คลองสุนัขหอน” ผมไม่ได้ดัดจริต และไม่ใช่คนพูดจาไพเราะ ผมอยากจะเรียกว่าคลองหมาหอนตลอดเวลา แต่ชาวบ้านที่นี่ เค้าเรียกว่าคลองสุนัขหอนจริงๆ…555 มันจึงเป็นที่ยืนยันได้ว่า ชาวอัมพวาเป็นคนเรียบร้อยครับ…555

เราเดินทางด้วยความเร็วทางน้ำ 57 กม.ต่อชั่วโมง ซึ่งนับว่าเร็วมากๆสำหรับเรือขนาดเล็ก เพียงแค่ชั่วแว๊บเดียวเราก็ผ่านประตูน้ำมาถึงกลางคลอง ผมทำหน้าที่ทอดสมอหัวเรือ ส่วนจารย์ปู่ทอดสมอท้ายเรือ เพื่อต๋งเรือให้ขวางกระแสน้ำ ซึ่งจะทำให้เราลงสายเบ็ดได้อย่างสะดวก…

สำหรับการตกกุ้งของเรานั้น แตกต่างจากวิธีที่ทางพรานชาวบ้านตกโดยสิ้นเชิง กล่าวคือพรานชาวบ้านจะใช้ลำไม้ไผ่ หรือที่เค้าเรียกว่าถ่อ ปักลงไปในดิน หรือแทงยันไว้กับชายฝั่ง เพื่อเอาเรือไปเกาะสู้กระแสน้ำไว้ ดังนั้นชาวบ้านจะตกได้ในแนวจำกัด คือตกได้เฉพาะบริเณน้ำที่ไม่ลึกไปกว่าลำไม้ไผ่เท่านั้น…แต่สำหรับเราความลึกไม่ใช่ปัญหา เราสามารถตกได้ลึกกว่าชาวบ้าน เพราะเรามีสายสมอที่ยาว…

ที่หมายแห่งนี้ผมได้กุ้งตัวแรกเป็นกุ้งขนาดเล็ก ซึ่งตามปกติกุ้งขนาดนี้เราจะปล่อยให้มันไปโต แต่เนื่องจากวันนี้ มันเป็นตัวแรก มันคือตัวเปิดเกมส์ ถ้าเราปล่อยไปก่อนอาจจะเสียฤกษ์ได้ ดังนั้นมันจึงถูกส่งลงไปในกระชังขังเอาไว้ก่อน…555

ด้วยความสัตย์จริง กุ้งตัวนี้หลังจากขึ้นฝั่ง พี่น้อยได้เอาไปปล่อยในบ่อที่สวนจารย์ปู่ กล่าวคือมันไม่โดนต้มยำในที่สุด…555 เราเสียเวลากับหมายในคลองแห่งนี้กว่า 2 ชั่วโมง แต่แทบไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยครับ…

จากหมายกลางคลอง เราได้สอบถามพรานมืออาชีพก็ได้ความว่า วันนี้กุ้งไม่ค่อยจับเหยื่อสักเท่าไรนัก ทั้งๆที่น่ำไหลเอื่อยๆเหมาะแก่การตกกุ้งอย่ายิ่ง…จารย์ปู่จึงสั่งให้ผมถอนสมอเพื่อย้ายหมายไปยังปากคลองตรงแม่น้ำแม่กลอง ที่มีน้ำลึกมากๆกว่า 8 เมตร ซึ่งบริเวณนี้พรานชาวบ้านตกไม่ได้เพราะน้ำลึกเกินกว่าถ่อที่จะค่ำเรือ…

ที่หมายปากคลองกระแสน้ำไหลเอื่อยๆ เพียงแค่ตะกั่วเม็ดเล็กเท่าปลายนิ้วก้อย ก็เพียงพอที่พาสาย และเหยื่อลงน้ำจนถึงพื้นดินอย่างสบายๆ จารย์ปู่นั่งเฝ้าปลายคันด้านท้ายเรือ 3 คัน ส่วนผมนั่งเฝ้าปลายคันด้านหัวเรือ 2 คัน เพียงแค่ช่วงแป๊บเดียว ฝูงกุ้งใต้น้ำก็เข้าจับเหยื่ออย่างเมามันส์ อร่ามว่ามันกำลังหิวจัด แตกต่างจากในคลองโดยสิ้นเชิง มันคือหนังคนละม้วนที่ฉายโรงเดียวกัน…555

เราใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมงกว่าๆในหมายนี้หมายเดียว ทำให้เราได้กุ้งราว 2 กิโลกรัม ซึ่งนับว่าเพียงพอกับการเอาไปต้มยำแบ่งให้เพื่อนๆในมื้อเย็นอย่างสบาย ประกอบกับน้าหวอ กำลังจะขับเรือตามมาหาเราที่ปากคลองสุนัขหอน แต่เรือเกิดมีอาการสะดุจ เครื่องติดไม่ครบสามสูบ จารย์ปู่เลยตัดสินใจกลับก่อนเวลา

ทั้งๆที่ถ้าอยู่ต่อรับรองว่าวันนี้เราอาจได้กุ้งไม่ต่ำกว่า 3 กิโลเป็นแน่ๆ…555 คงไม่ต้องบอกน่ะครับว่าจารย์ปู่จะบ่นน้าหวอ หนุ่มหล่อจากคลองด่าน อย่างไรบ้าง…เรียกว่าชาวบ้านสองฝั่งคลองสุนัขหอนทุกคนทราบละกันว่าน่าหวอเรือเสียที่ปากคลองบ้านจารย์ปู่…555

พอมาถึงท่าลงเรือที่บ้านภาพที่เราสองคนเห็นคือ น้าหวอนั่งคอยอยู่บนฝั่งอย่างหล่อ น้าแดงขับเรือเล่นในคลอง สภาพเรือ และเครื่องปกติ สรุปคือสายหัวเทียนหลุดไปสายหนึ่ง…555 พอทราบแค่นั้นแหละ เสียงจารย์ปู่ก็บ่นน้าหวอกระจายวัง…555 เพราะทำให้เราต้องหยุดตก เพื่อรีบกลับมาช่วยดูเรื่องเครื่องเรือให้ แต่ที่แท้เส้นผมบังภูเขา ที่สำคัญตอนเครื่องมีปัญหาโทรหา แต่พอแก้เสร็จไม่โทรบอก…555 กรรม…

เราเลยตัดสินใจเอาเรือขึ้น อาบน้ำอาบท่า พี่น้อยเอากุ้งทั้งหมดใส่ถุง พร้อมเอาตัวเล็กๆไปปล่อยในบ่อ แล้วเราก็เตรียมตัวเดินทางไปพบเพื่อนๆที่ร้านชาวเล เพื่อนั่งทานข้าวและพูดคุยกันตามประสา…”ชาวเรือ และเพื่อนร่วมสายน้ำ” สำหรับบรรยากาศบนโต๊ะทานข้าวที่ร้านชาวเลนั้น ผมจะมาเล่าให้ฟังอีกครั้งว่ามันจะสนุก และมีเสน่ห์แค่ไหนของเพื่อนๆแต่ละคน…

ขอบคุณ…จารย์ปู่ เพื่อนร้วมสายน้ำต่างวัยของผม ที่แนะนำทุกอย่างในช่วงสิบปีที่เจอกัน ทั้งเรื่องประสบการณ์ชีวิต การงาน ธุรกิจ โดยมีสื่อกลางคือเรือ และสายน้ำ การใช้ชีวิตร่วมกันอยู่ในเรือ ในสายน้ำกับจารย์ปู่ทุกครั้ง ไม่ว่าจะนานแบบข้ามคืน ข้ามวันกินนอนด้วยกันในเรือ หรือสั้นๆเพียงไม่กี่นาที ผมมักจะได้ข้อคิดดีจากการใช้ชีวิตของจารย์ปู่เสมอมา…ทำให้ผมมีความสุข…แล้วพบกันในสายน้ำ…สวัสดีครับ

พลาดไแอย่างแรง ถ้าไม่ติดพายุไปร่วมวงสนทนาแล้วละ คิดถึงคนเรือยุคแรกจริงๆๆ คุยได้ไม่หมดเรื่องเหลา 

ยินดีกับผลงานครับน้า 

คนหนึ่งติดพายุอยู่กลางอ่าวกลับมาไม่ได้ เลยอดมานั่งสนทนา…
อีกคนหนึ่งติดพายุออกทะเลไม่ได้ เลยอดตกอินทรีย์มาให้คนกินเวลาสนทนา…555

+สุดยอดขอรับ

+1 ตามเชียร์ครับน้า

หมายยอดฮิตของพี่พิมลเลย หน้าวัดภุมฯ ยินดีด้วยครับได้กุ้งเยอะเลย
เจ้าพระยาช่วงนี้ก็ตัวดีๆครับ

+ไซด์สวย ทุกตัว

❤️