ถือท้าย เลยเกาะรางเกวียนมา 30 นาที เบาเครื่อง วนหาเหลี่ยมเล็กน้อย ตามสูตร
แล้วขึ้นไฟ ทันที ตามด้วยทิ้งร่ม รั้งหัวเรือให้ตั้งตรงตามน้ำ ตามลม
เรือตั้งลำได้ที่ ทุกคนในเรือยกเว้นหลานผม คว้าโยฯ มาโยนน้ำคนละตัว สร้างแอ๊คชั่นตามถนัด พระเจ้า....
โยฯ ที่โยนลงไป ไหลไปตามน้ำ สายตึงทำมุมเฉียงไปทางหัวเรือ นี่ล่ะครับ น้ำ 15 ค่ำ กลางร่อง ไหลปรี๊ดๆ
แต่ไม่มีใครย่อท้อ ในขณะที่ความกังวลจากกูรู เริ่มมาเยือน
คลื่นเริ่มโตขึ้น เสียงลมบาดเชือก หวีดดังระงม เหมือนเสียงปีศาจ
เราตื้อกันจนเที่ยงคืน หมึกตกได้สิบกว่าตัว ผมลุกยืนพร้อมอาการโคลงตามเรือ เดินไปท้ายเรือตะโกนแข่งกับเสียงลม
" ไต๋ เข้าในนอนเอาแรงก่อน ข้างในพอมีตัวเล็กหน่อยก็เอา "
ไต๋ติดเครื่อง ผมกับน้าปู กว้านสมอ ไต๋หมุนพังงาตั้งลำหันหัวเรือเข้าบางสเหร่ วิ่งเฉียงตัดคลื่นไปช้าๆ
แล้ววิ่งเลาะฝั่ง ไปทิ้งสมอเหลี่ยมหากิน เร่งเครื่องเปิดไฟทุกหลอด จบต่างคนต่างหาที่นอน
รู้สึกตัวอีกครั้งตีสี่ น้ำเริ่มเบา ไต๋ขยับเชือกสมอมาท้ายเรือ ให้เรือขวางน้ำแหจะได้ไม่พันกันเวลาครอบหมึก
ครอบครั้งเดียว พอทั้งเหยื่อคน เหยื่อปลา ถอนสมอวิ่งเข้าหมาย "ฟาร์มปลาเลี้ยงของไต๋" ทันน้ำลงพอดี
2
)
)
)
)
)