แต่แล้ว.............สิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับระยะทางที่ห่างจากสิมิลันประมาณ 3 ชั่วโมง .........ลมเริ่มตึงขึ้นเรื่อยๆ คลื่นโยนมา จาก1เมตร เป็น 2 เป็น 3 และ4 ในบางลูก เราหวังว่ามันเงียบภายใน 1-2 ชั่วโมง แต่ไม่ใช่ เราคิดผิด มันมาแรงขึ้นเรื่อยๆ
21.00 น.ลมขึ้น
24.00 น. คลื่นระดับ 4 เมตร โถม เรือเป็นเรือไวกิ้ง (กลิ้ง)
02.00 น. ป๋าระทนไม่ไหว อ๊วกจนหน้าเขียว เราตัดสินใจวิ่งเข้าหลบลมข้างสิมิลัน
05.00 น. เรามาหลบข้างเกาะตามว่า รอความช่วยเหลือตอนเช้า ลมข้างนอกยังแรงอย่างต่อเนื่อง
07.00 น. ป๋าระมีอาการไม่ดี จะเป็นลม น้องแบมกับไต๋แจววิทยุขอความช่วยเหลือจากทหารเรือบนเกาะเพื่อส่งผู้ป่วยขึ้นพักฟื้นบนเกาะ
09.00 น. ป๋าระมีอาการทรงตัว พอยืนไหว ป๋าระบอกกับผมว่าไม่เป็นไร ส่งป๋าขึ้นเกาะแล้วไปตกกันต่อ และฝากขอโทษทุกคนด้วยที่ทำให้ลำบาก ซึ่งเราก็เข้าใจและไม่อยากทิ้งให้ป๋าอยุ่คนเดียว เราคิดว่าจะตีเรือกลับเลย แต่ป๋าระบอกอยู่คนเดียวได้ไม่เป็นไร
10.00 น. เราส่งป๋าขึ้นหน่วยทหารบนเกาะสิมิลัน เป็นที่เรียบร้อย
ขอขอบคุณไต๋แจว น้องแบมสิมิลัน หน่วยทหารเรือ พี่สมบัติ เจ้าหน้าที่อุทยาน และอีกหลายๆท่านที่ให้การช่วยเหลือเป็นอย่างดีครับ
เมื่อป๋าระปลอดภัยอยู่ในการดูแลของหน่วยแล้ว เราก็คลายกังวลไปได้ระดับหนึ่งแต่เรายังไม่ไปไหน
1
)
)
