ในระหว่างย้ายที่...ผมก็ปีนขึ้นเก๋งเรือ...นอนเหยียดยาว...เราย้ายไปหลายที่...ด้วยความทรงจำสลึมสลือ...ไม่มีสักทีที่มีปลาฉวยเหยื่อ...เราดันด้นไปสันฉลาม แต่วาสนาก็ทอดทิ้งเรา...วันนี้ กองทัพเรือซ้อมรบ...ยิงปืนใหญ่ที่สันฉลาม..เค้าห้ามเข้า กัปปิตันแก็วบอก...และก่อนจะหลับสนิทไปอีกครั้ง...ผมมองออกนอกหน้าต่างในเก๋ง...เห็นเสาหินสีขาวของแหลมหรั่งอยู่ห่างๆออกอีกราว 3 ไมล์ทะเล...กัปปิตัน แก๊ว...โยนสมอ...ผมนึกนินทาในใจ..."ข้างในน้ำแรงขนาดนี้...เรายังดันทุรังออกมาแนวนอก...จะมีอะไรเหรอ"แล้วก็ตั้งใจหลับอย่างจริงจัง...จนราวบ่ายโมง...ก็สะดุ้งตืน...ด้วยเสียงตะโกน...มาจากเรือยางติดท้ายเครื่อง..."พี่ๆ...มีของมาแลก"...ผมโงหัวขึ้น ก็เห็น เด็กหนุ่มวัยรุ่น ราว 5-6 คน นั่งเรือยางพร้อมใส่เสื้อยืดสีดำ ปักเครื่องหมายที่ผมมองไม่ถนัด กำลังตะโกนคุยกับกัปปิตันแก๊ว...
"พี่ๆ ผมมีของมาแลก หมีก หรือปลาก็ได้" เด็กหนุ่มที่ถือวิทยุคลื่นสั้น...ตะโกนบอก กัปปิตันแก๊ว พร้อมปลายตา ไปยังแกลลอนพลาสติกบรรจุอะไรไม่ทราบได้ ขนาด 20 ลิตร จำนวน 4 ถัง...
"โอ้ย ผมเรือรับจ้างเค้ามาตกปลา หมึกมีไว้ตกปลาน่ะ...มีไม่มาก...ต้องไปหาเรือไดหมึกน่ะ...เค้าแน่จะมีพอแลกได้" กัปปิตันแก๊วตะโกนตอบ เด็กกลุ่มนั้นดูเหมือนไม่เชื่อ...พยายาม..ที่จะเสนอสิันค้าอีกครั้ง เมื่อไม่ได้ผล ก็ถามว่า"ไหนเรือได อยู่ตรงไหน"...แต่ไม่มีเสียงตอบ จากกัปปิตันแก๊ว เด็กหนุ่มกลุ่มนั้นจึงได้ถอยเรือออกและวิ่งย้อนกลับไปทางแหลมหรั่ง....
3
)
)
)
)
)
)
