หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

กระแสการอนุรักษ์

ดีครับ ดีใจที่มีคนจิตใจดีอยู่ในสังคมอีกไม่น้อย

ปัจจุบันผมไปตกปลา ได้แล้วปล่อย กลายเป็นของแปลก ผู้คนหมั่นไส้

อยากให้การตกปลาปล่อยในบ้านเรา เป็นเรื่องปกติ และน่าชื่นชมเหมือนประเทศที่เขาพัฒนาแล้วจัง

ขอบคุณกระทู้ดีๆ แบบนี้ครับ

เห็นด้วยคับ อนุรักษ์ไว้ 

ถูกต้องครับท่าน

ฤดูชะโดรังที่เขื่อนสิริกิติ์ ทุกปีครับฉมวกไฟฟ้า  วิ่งกันทั่วไปหมดโจ่งแจ้งกลางวันแสกๆ  พวกนี้ไล่จิ้มชะโดรัง  ไต๋บอกได้เยอะมากๆ

ตัวผมไม่ทราบเรื่องกฎหมาย  ไม่รู้ว่าเข้าอนุญาติเพื่อลดประชากรชะโด  หรือเจ้าหน้าที่ละเลย  ใครรู้บอกทีครับ

แต่ที่รู้คือรังร้างเพียบ  เข้าแต่ละห้วยแม้แต่กระสูบยังหายหมด  เงียบสนิท  แห้วสนั่น 

จากกระทู้นี้

คงยากครับ  ถ้ายังแยกคำว่า "วิถีชีวิต"  กับ "เห็นแก่ตัว" ไม่ได้

+1แต้มให้คับน้า เรื่องนี้เป็นเรื่องยากในการปฏิบัติจริงของทุกพื้นที่ครับ แต่ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้นะคับ ในความคิดของผมการทำเรื่องอนุรักษ์ต้องได้รับความร่วมมือและการสนับสนุนจากคนในพื้นที่นั้นๆจึงจะสำเร็จได้คับ
ผมเองก็มีโครงการที่คิดมานานแล้วแต่เพิ่งได้เริ่มทำไปนิดหน่อยเองครับ ตั้งชื่อโครงการเล่นๆไว้ก่อนว่า " สร้างบ้านปลาหน้าบ้านเสด็จเตี่ย " หลักๆคือต้องการสร้างพื้นที่อนุรักษ์ริมชายฝั่งทะเลโดยเป็นพื้นที่ที่ปราศจากการล่าใดๆทั้งสิ้นคับ ตอนนี้ก็พยายามคุยกับผู้ใหญ่ในพื้นที่และคุยกับพี่ๆชาวประมงชายฝั่งให้มาช่วยเป็นแนวร่วมในการทำโครงการนี้ให้สำเร็จให้ได้ครับ
ผมเชื่อว่าถ้าในแต่ละพื้นที่ทำเขตอนุรักษ์โดยได้รับการดูแลรักษาจากชุมชนแล้วนั้น การอนุรักษ์นั้นก็จะยั่งยืนได้ในระยะยาวคับ ขอเป็นกำลังใจให้น้าและน้าๆทุกท่านที่ช่วยกันทำสิ่งดีๆให้สังคมของพวกเรานะครับ สู้สู้ครับ 

เห็นแล้วหดหู่บอกไม่ถูก ผมชอบตกปลานะแต่ไม่เคยคิดอยากจะจับมันไปกินหรือจับมันไปขายเลยสงสาร แต่ก็นั้นแหละครับอาชีพเค้า การหาเลี้ยงปากท้องเค้า ถึงมันจะขัดตาขัดใจก็ขวางไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ซื้อกินอยู่ดี

เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบก็มีนะ แต่ไม่เคยเห็นใครปฏิบัติหน้าที่จริงจัง
สรุป ประเทศไทย เจริญยากครับ

เห็นด้วยอย่างยิ่ง ปลาไม่ได้มีคุณค่าแค่ทางอาหาร ยังมีคุณค่าของคำว่าปลาอีกมากมายเราควรอนุรักา์ไว้เช่นดังอดีตกาล แต่ทำคนเดียวคงไม่สำเร็จ

เห็นแล้วรู้สึกหดหู่ครับ น้า 

ผมว่าน่าจะมีเปิดให้ทำการประมงเป็นฤดูไปนะครับ โดยเฉพาะตามเขื่อน
แบบนี้ผมว่าน่าจะดีนะ ถ้าทำการประมงนอกฤดูก็ให้พวกกรมประมงจัดการ ดำเนินคดีตามกฏหมายไป
นักตกปลาก็มีบัตรตกปลาเหมือนที่ประเทศญี่ปุ่น ถ้าไม่มีก็ไม่สามารถตกได้

อันนี้ผมมโนขึ้นเองนะอยากให้เป็นอย่างนี้ แล้วก็บริโภคเท่าที่จำเป็น ผมเห็นบางคนไปจัดมาเป็นพวงวางเรียงกันเป็นแนวเลย
ถามว่ากินกันหมดมั๊ย ไม่หมดหรอกครับ แจกชาวบ้านเขามั่ง ให้เพื่อนบ้านหรือคนที่แจกรู้ว่าตนเองเก่ง ตกปลาได้เยอะขนาดนี้
แต่ในความเก่งนี้ ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ปลาลดจำนวนลงมากไม่พอเพียงกับผู้บริโภค เนื่องจากไม่มีการอนุรักษ์ มีแต่การแข่งขันแก่งแย่งปลากัน

ผมไม่อยากจะนึกเลยอีก10ปีข้างหน้ามันจะเป็นยังไง ถ้ากลุ่มคนแบบนี้ยังมีความเห็นแก่ตัวอย่างไม่ลดละ ซักวันเราคงได้ขุดบ่อเลี้ยงเองตกเองกันล่ะครับ 

เห็นด้วยคับ อนุรักษ ผมก้อปล่อย เราอยากเห็นสิ่งดีๆกับประเทศของเราคับ

สิ่งแรก...อยากให้คนจับปลาเพื่อเลี้ยงชีพ " คิดให้เป็น "  ทำการจับปลาแบบยั่งยืน ระยะยาว ถ้าการจับแบบทุกวันนี้ แบบไม่มีข้อกำหนด ขนาด น้ำหนัก จับได้เท่าไรเอาหมด  แล้ววันหน้าจะมีปลาให้จับ รึ ป่าว...
แล้วพอปลาหมดไม่มีให้จับจะไปทำอะไรกิน...ไปจับนกๆก็คงหมด...ไม่ว่าจะไปทำอาชีพอะไร ถ้าหวังแค่ กอบโกยผลประโยชน์ ไม่รู้จักคำว่ารักษา ที่ใช้คำว่า"รักษา"เพราะมันฟังง่าย ไม่ใช้คำว่า อนุรักษ์ เพราะมันอาจจะยากเกินไปสำหรับคนไม่คิด...ถ้าคิดเป็น คงไม่ทำแบบนั้น...นะ ผมว่า

** ืที่กล่าวมามันคือเรื่อง เกิดขึ้นจริง ที่อ่างเก็บน้ำแห่งหนึ่ง เมื่อประมาณ 10 กว่าปีมาแล้ว เมื่อวันนั้นปลาชุกชุม ในวันทุกๆหยุดมีคนมาพาครอบครัว พักผ่อน มาตกปลา จนรอบอ่างเก็บน้ำ แทบจะไม่มีที่ว่างเลย  มันดู คึกคักมีชีวิตชีวาที่รอบๆอ่างเก็บน้ำ 
แต่มีอีกสิ่งหนึ่งที่เกินขึ้นไปพร้อมๆกัน กันคือ..ในอ่างเก็บน้ำ มีเรือหาปลา หาปลาอยู่ทั้งทอดแห ดักข่าย หาปลาอยู่ในอ่างเก็บน้ำประมาณ 10-20 ลำ ตลอดทั้งวัน และมีปลาขึ้นมาจากอ่าง วันละ 3-4 ตันทุกวัน จนมีการสร้างท่ารับปลา มีรถวิ่งเข้ามารับปลา
ตลอดเวลา ผมเห็นภาพนั้น ในใจก็คิดขึ้นว่า อีกไม่นานปลาคงหมด..และแล้ว..10 ปีให้หลัง สิ่งนั้นก็เกิดขึ้นจริงๆแทบไม่น่าเชื่อ มาวันนี้ ไม่เหลือภาพเหล่านั้นให้เห็นเลย ผมไปยืนดูคนตกปลามีกันน้อยคน แค่ 20 กว่าคนได้ และผมยืนดูอยู่ประมาณ 1 ชม คนตกปลาวัดปลาขึ้นมาตัวเดียว และเป็นปลาขนาดไม่ถึงฝ่ามือเลย...น่าอนาจ...
นีแระ..ผลลัพท์  ที่มนุษย์ เป็น ผู้สร้าง + ทำลายอย่างยั่งยืน...เห็นทันตา ไม่ต้องรอชาติหน้า
**แปลกใจมั้ยครับ  ทุกคนรู้ ทุกคนเห็น  ต่างประเทศ เขามีปลาให้จับมากมาย เหมือนเขาเก่ง ทำไมปลาเขามีเยอะกว่าเรา...เท่าทีดู เขามีกฏ มีกติกา จับแล้วปล่อย...จับกินเฉพาะขนาดที่เขากำหนดไว้  ไม่จับปลาฤดูวางไข่ อื่นๆอีกมากมาย
  แล้วมอง ตัวเรา ประเทศเรา ทำอะไรเพื่อให้มีปลาเยอะขึ้น  ผมว่า การช่วยกันคนละมือ นี่แระ...คือสิ่งที่เราช่วยกันทำได้

ต้องเริ่มที่มือเราก่อนแล้วค่อยๆบอกต่อถึงเหตุผลว่าทำไมเราควรปล่อยปลาที่ไม่ได้ขนาดงดจับในช่วงฤดูวางไข่ก่อนที่สายน้ำจะกลายเป็นแค่ตำนาน 

ทำให้เด็กมันเห็นแล้วสอนให้เด็กมันจำครับ ไม่ใช่พอน้ำเริ่มแห้ง ก็วิดน้ำแล้วเอาปลาออกหมด ตกได้ตัวเล็กก็เอากลับไปต้มให้หมาให้แมวหมด ตกพอกินไม่ต้องตกเผื่อญาติหรอกครับ ปลาในธรรมชาติมันมีจำกัด เห็นหลายคนแล้ว ทอดแห วางอวน ได้ปลาเป็นสิบถัง ลูกปลาทั้งนั้น เท่ห์เหรอครับ 

ตอนผมตกปลาใหม่ๆ เอาปลากลับหมด คิดว่ายังไงปลามันก็มีเยอะ พอตกไปได้สักพัก มีคนสอนให้ตกปลาจนเป็น แล้วบอกวิธีตกแบบอนุรักพันปลา คือ ตกปลาแต่ยังมีปลาให้ตกเรื่อยไป หลังจากนั้น ผมจะปล่อยเกือบหมด ยกเว้นจะกินปลาจริงๆ ถึงจะเอากลับไปกิน 1-2  พอ ตอนนี้พี่คนนั้นเป็น ไอดอล ของผมไปแล้ว

ปล. ถ้าเราไม่ทำ จะไปสอนเด็กให้มันทำได้ยังไง

เรื่องนี้ต้องอยู่ที่จิตสำนึกของคนทุกคนที่มีผลประโยชน์กับธรรมชาติคือเขาสร้างมาเพื่อสร้างความสมดุลให้กับสิ่งแวดล้อมแล้วคนเราก็ไปเอามาจากธรรมชาติการอ้างว่าการทำปะมงเพื่อเลี้ยงชีพนั้นมันก็มีหลายวิธีที่ถูกต้องตามกฎกติกาถ้ามัวแต่ทำเพื่อตัวเองไม่สนใจคนอื่นหรือสิ่งรอบตัวเดียวก็คงไม่มีอีกในอนาคตการตกปลาเชิงอนุรักษ์ถือว่าเปนดารสร้างจิตสำนึกให้กับตัวเองสร้างความรับผิดชอบให้ตัวเองส่วนตัวผมจะตกเปนแบบเอาแค่พอกินหรือเพื่อเกมกีฬาถ้าตัวใหญ่มากผมจะปล่อยตามเขื่อนนะคัปเชื่อว่าตัวใหญ่มันคือพ่อพันธ์แม่พันธ์ถ้าจะเอามากินเลือกเฉพาะตัวแค่พอดีคนที่จะกินคัปในส่วนตัวผมคิดว่าทุกอย่างมันอยู่ที่จิตสำนึกเราคัปถึงมีกฎหมายแรงๆก็ไม่มีผลคัปยิ่งกฎแรงยิ่งแพงตามด้วยความเคารพคัป

เขื่อนสิริกิตติ์ เป็นตำนานสำหรับปลาชะโด กระสูบ ไปแล้วครับ  อย่างที่น้าท่านหนึ่งกล่าวไว้ข้างต้น  ในอดีต ปลาพวกนี้ เป็นปลาขยะครับ (เป็นปลาที่ไม่ต้องการ ปลาที่ต้องการ คือปลาตะโกก)ปัจจุบัน เหมือนที่น้าๆกล่าว  ลำพังผม ได้แต่มองตาครับ ทำอะไรไม่ได้ เมื่อคนที่เขารับผิดชอบ เขายังไม่ทำอะไรเลย 

ตามชม...ตามเชียร์ครับ...