หลังจากมื้อเที่ยง ระหว่างรอข้าว เรียงเม็ด
สายตาผม มองไปข้างหน้า สู่ขอบฟ้า อันแสนไกล
หมู่เมฆ เริ่มรวมตัว ก่อเป็น หยดน้ำ ที่พร้อมจะหยาดหยด
ลงสู่ ผืนทะเล
นี่เป็นสิ่งที่ผมกังวล และ แฟนผม กังวล
"พายุเข้า" เพียง อนุประโยค นี้ เพียงท่อนเดียว
มันสร้างความกังวล ความห่วงใย ให้แก่คน ที่อยู่ห่างไกล
ตามคำ พยากรณ์ คำทำนาย
สิ่งที่ผม ตอบโต้ผ่านสัญญาณในอากาศ ก่อนที่จะไม่สามารถทำได้ "ไม่มีคลื่นเลย"
นั่น เป็นสิ่งเดียว ประโยคเดียว ที่จะทำให้ คนที่รักเรา คนที่เรารัก
ได้ สบายใจ นอนได้เต็มตา อย่างหนึ่งคืน ก่อนจะเป็นข่าว
............ว่าเรา ยังอยู่สบายดี.............
1
)
)
)
)
)
)