ผมมาผลัดเปลี่ยนเข้าดูแลการผลิตเองอย่างใกล้ชิด ..... ผลัดแทนพี่สมยศ
ผู้อัดส่งเสียงหายใจฟืดฟาด แยกเขี้ยวยิงฟัน .....กัดกรามไปตามท้องเรื่อง .....
ได้แต่ให้กำลังใจทุกครั้งที่ปลาลากออกหรือเก็บสายเข้าได้ .....
ตัวพี่บอยเริ่มสั่น ...แขนสั่นขาสั่น ....ส่งความรู้สึกมาถึงร่างกายผมจนรู้สึกได้ ....
ผมเอ่ยถามว่าพี่ไหวไหม ไหวไหมพี่ .....
คำตอบที่ไม่อยากได้ยินคือ ....
เบียร์ พี่ไม่ไหว ....
ทุกคนพอได้ยินสิ้นเสียง ....ต่างเร่งเสียงเชียร์เหมือนแทงบอนรองยังไงยังงั้น .....
พี่บอย ยังคงยืนยันคำเดิม ....เบียร์พี่ไม่ไหว ....
ผมหันไปบอกกองเชียร์ ..... เปลี่ยนตัว มือ2แต่งตัวรอเร็ว ...พี่เค้าไม่ไหว ....
ทุกคนยังให้กำลังใจให้แกแข็งใจสู้ต่อไป ....
แต่นักรบผมหมดกำลัง ....ฝืนต่อไปมีแต่ทางตัน ...
ระหว่างมือสองแต่งตัว ....ผมมัวพะวงมองแต่พี่บอย .....
จนได้ยินเสียงคุ้นๆแว่วมาด้านหลังว่า...
" พี่เบียร์ หนู พร้อมแว้วววว " ....
ดังที่คิด ....ไอ้แห้ง เจ้าเบียร์จิ๋ว ....
รอบเอวมันยังเล็กกว่าเข็มขัด Braid ของพี่โทล๊อคเล็กสุดเลย ....
พอปลดพี่บอยออกจากพันธนาการ ....
ผมและพี่โทจัดการเอาเจ้าเบียร์จิ๋วเสียบปลั๊กต่อเดินเครื่องต่อเป็นคำรบสอง .....
1
)
)
)
)
