ถ้าถามผมว่า ......ในชีวิตนึง อารมณ์แห่งการตกปลามันจะพลุ่งพล่านบีบคั้นสักเพียงไหน...
ผมคงตอบให้ท่านไม่ได้ ....คงต้องถามจากปากพี่บอยเอาเอง ...
แค่เท่าที่คาดเดา ....อะดรีนาลีนมันคงหลั่งพล่านเป็นแรงกระตุ้นสัญชาติญานและหัวใจให้ไม่ท้อถอย ......
ใครหลายคนในเมืองไทยอาจจะเคยราวีกับปลาใหญ่ขนาดหลายร้อยกิโลกรัม .....
แต่น่าจะเป็นเพีงส่วนน้อย ......
มันจีงเป็นแรงผลักดันขับเคลื่อนให้พวกเราหอบผ้าหอบผ่อนกระโจนลงเรื่อยอมนอนโล้คลื่นเพื่อตามหาปลาที่เป็นตัวแรกอันเป็นที่สุดของชีวิตและประสบการณ์ ....สำหรับลูกผู้ชายเลือกข้นที่หลงไหลในเกมส์ฟิช
ณ.จุดๆนี้ หัวใจทั้งลำเรือโพราลิส หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว .....
เป็นกำลังใจให้พิชืตสัตว์ประหลาดตัวนี้ให้ได้ .....อย่าหลุด อย่าขาด อย่าเป็นเพียงเรื่องเล่าขาน .....