ดูเหมือนเป็นเรื่องเหลือเชื่อ ช่วงที่ฝูงสากถล่ม ร่วม 200 ตัว เรากลับไม่มีภาพแม้แต่ภาพเดียว อนึ่งเพราะมัวยุ่งอยู่กับการตกปลาที่ไม่มีเวลาได้จับกล้องกดชัตเตอร์ ทุกคน มือไม่ว่าง งานล้น จุ่มยก ปลดปลากันไม่ทัน......ประกอบกับ กล้อง sony cyber shot คู่ใจ มางอแง จับภาพไม่ติด สั่นเป็นข้าวจ้าว เอ้ย...เจ้าเข้า
และแล้ว.....สายลอยของผม ที่เกี่ยวหมึกใหญ่ สายหน้า 30 lb ยาว 3 วา หย่อนที่ความลึก 7 วาครึ่ง ผูกกระป๋องน้ำ....ไม่นานนัก รอก penn 113H 4/0 ฝาแดง ก็แผดเสียงดังสยอง พร้อมกับกระโทงร่ม กระโดดโชว์ตัวที่ระยะ 100 เมตร ผมยืนตกสากถั่วอยู่ท้ายเรือ จับคันตวัด อัดเบรคเพิ่มอีกนิด มันยั่งวิ่งต่อไปไม่มีหยุด และก่อนที่สายเอ็นในรอก จะถึงสปูนอีกไม่กี่เมตรที่เหลือ มันกลับหยุดวิ่ง เปิดโอกาสให้ผม หมุนกลับเก็บสายเข้ารอก ได้สัก 20 เมตรเศษ มันก็วิ่งต่อเป็นระลอกสอง ผมแค่ถือคันประคองอีกครั้ง โดยไม่กล้าอัดสวน เนื่องด้วยสายหน้า 30 ปอนด์ มันคงน่าหวาดเสียว ถ้าทำเช่นนั้น รอจนมันหยุดวิ่ง ผมเก็บสายกลับทีละนิด มันไม่ต่อต้านแล้ว ยอมเข้ามาเรื่อย ไม่เกิน 10 นาที ถึงข้างเรือ.....ผมเริ่มถอนหายใจ เป็นครั้งแรก ที่ได้สู้กับ กระโทงร่ม คงเก็บความทรงจำไว้ และเป็นเรื่องเล่าในหมู่คนคอเดียวกันได้อีกนาน
1
)
)
)
)