“ในยามที่เราทุกข์ เราถึงจะได้เห็นคุณค่าของคน” – สวัสดีครับพี่ ป้า น้า อา ทุกท่าน. เสียงตามสายนี้ สื่อว่ากระผมหวนกลับสู่รังดังเดิมแล้วน่ะขอรับ หากถามว่านานขนาดไหนแล้วที่ไม่ได้พบกัน ครั้นจะใช้นิ้วหนึ่งนิ้วแทนค่าหนึ่งวัน คิดว่ารวมนิ้วมือเข้าด้วยกันนับยังไงก็หลายรอบ เอาเป็นว่านานเนอะ ถ้าเช่นนั้นต้องขออนุญาตแนะนำตนเองอีกสักครั้งน่ะครับ.

เอาล่ะครับเรามาเข้าเรื่องเกี่ยวกับปลากันดีกว่า วันนี้เป็นเรื่องราวของปลากัด หากจะสอบถามเรื่องราวของปลากัดเบื้องต้น ส่วนใหญ่จะรู้จักมักคุ้นตั้งแต่เด็กเล็ก ไป จนถึงผู้ใหญ่ ซึ่งส่วนตัวผมนั้นมองว่ากลุ่มผู้รู้จัก หรือ ผู้สนใจมีขนาดใหญ่ และ ค่อนข้างที่จะกว้างมาก ดังนั้น ผมจะขออนุญาตแบ่งผู้สนใจออกเป็นกลุ่ม ได้ 2 กลุ่มใหญ่ๆ คือ กลุ่มประชาชนทั่วไป กลุ่มนี้ผู้สนใจจะมุ่งเน้นไปในเรื่องความสวยงาม การกำจัดยุง ซื้อไปส่งอาจารย์ รวมถึงเอาไปกัดกัน ฯลฯ. พอพูดถึงเคสซื้อเอาไปกัดขึ้นมาทีไร ผมมักจะนึกถึงเด็กๆแถวบ้านที่มักจะเดินเข้ามาที่ร้าน แล้วเอ่ยปากถามผมกับพี่ชายว่า “ลุงมีปลากัดขายป่าวครับ? ตัวเท่าไหร่ครับ จะซื้อไปส่งอาจารย์ ” ขนาดเราเป็นผู้ขายยังอดยิ้มแก้มปริกับเด็กใฝ่ดีเสียไม่ได้ ครั้นเมื่อเวลาล่วงเลยผ่านไปเด็กคนเดิมกลับมาพร้อมกับเพื่อนอีกคน คราวนี้ขอซื้อเพิ่มไปอีก 3 ตัว ด้วยเหตุผลเดิม พี่ชายผมเริ่มแปลกใจพร้อมกับถามไปว่า “ซื้อไปให้อาจารย์จริงป่าวเนี่ย ไม่ใช่เอาไปกัดกันน่ะ” เขาหันมาตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจังว่า “จริง” คือ สรุปได้ว่าเด็กส่วนใหญ่โกหกไม่เนียน รู้เลยว่าซื้อเอาไปกัดกัน. อันนี้ก็เป็นเรื่องของเด็กๆไปก็แล้วกันครับ. คราวนี้ถึงคิวกลุ่มที่สอง คือ เป็นกลุ่มของประชาชนที่สนใจศึกษาตรงนี้อย่างจริงๆจังๆ ไล่ไปตั้งแต่เรื่องของการเพาะเลี้ยง หรือ งานด้านอนุกรมวิธานปลากัด.

ต้องขออภัยไม่สามารถพิมพ์ให้อ่านได้หมด ถ้าท่านใดสนใจว่าเนื้อหาของปลากัดนี้จะเป็นอย่างไร คลิ๊กอ่านในลิงค์นี้ได้เลยครับผม.

http://www.pantown.com/board.php?id=52308&area=4&name=board1&topic=61&action=view