หลายคนที่ได้ยินเรื่องที่ผมเล่าให้ลูกผมฟัง แล้วถามว่าผมได้อะไรจากการเดินทางไกลไปตกปลา ....
หลายคนบอกว่าผมบ้า ...ที่เสียเงินเสียเวลาไปมากมายขนาดนี้ ....
หลายคนมองว่าฟุ้งเฟ้อไร้สาระ ....
ผมไม่ได้รวย ผมไม่ได้บ้า และ ไม่ได้ไร้สาระ ผมตอบอย่างนี้เสมอมา ....
ผมแค่ไล่ตามไล่จับความฝันของตัวเองก็เท่านั้น ....
ผมอยู่ได้เพราะความฝัน ...อยู่ได้เพราะความหวัง ....
ยังคงมีพี่ๆน้าๆอีกหลายๆท่านที่ออกเดินทางไกลมากกว่าผม สละเวลาเสียเงินเสียทองมากกว่าผมหลายร้อยหลายล้านเท่า ...
ผมคิดว่า .....เสี้ยวนึงนอกจากสนองตัณหาตัวเองที่ต้องการ ...
คือการไล่ตามความฝัน ....
ปลาตัวเดียวที่จะทำให้เค้าหรือเราจดจำไปตลอดชีวิต ....
ปลาตัวเดียวที่เรียกความตื่นเต้น ความตื่นตระหนก ความประหม่า ความกลัว ระคนปะปนกันไป
ปลาตัวเดียวที่จะสร้างความรู้สึกที่ยากจะบรรยายได้ เมื่อหลุด หรือขาดไป .....
ปลาตัวนั้น อาจเป็นตัวที่เราตามหา .....เวลาที่ยาวนานระยะทางที่ไกลแสนไกล ....ก็ยอมแลกมาเพื่อจะพิชิตให้ได้
สิ่งที่ได้จากการเดินทางนอกจากประสบการณ์คือเรื่องเล่าให้ลูกผมฟังก่อนนอน ....เล่ากล่อมหลานให้ฟังในอีกหลายสิบปีข้างหน้า ....
เรี่ยวแรงยังมี การเดินทางย่อมไม่มีวันจบ
ผมมีความเชื่อว่า ....
ชีวิตคนนั้นแสนสั้น ..... จะตายวันตายพรุ่งเป็นเรื่องธรรม ....
แต่สิ่งที่ผมกลัว .....
คือวันที่เรานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ ในวัยชรา ....แล้วมารู้สึกตัวอีกทีว่า ....
วันเวลาที่ผ่านมา ...เราได้ทำอะไรอย่างที่ใจเราฝันแล้วหรือยัง .........
เมื่อลูกหลานจะหลับนอน .....เราจะมีเรื่องอะไรเล่าขานให้เค้าใฝ่ฝัน ......
กลัวเวลาที่มองย้อนกลับไป จะเห็นแต่ตัวเองนั่งอยู่แต่ที่โต๊ะงานจนแก่เฒ่า จนหมดไฟ ....
2
)
)
)