ห้าโมงเย็น ... ผมยืนอยู่ท้ายรถ เก็บข้าวของเสร็จเรียบร้อย
ยกโทรศัพท์ ขึ้นกดเบอร์ของหมอนก เพื่อที่จะเร่งให้มันรีบกลับมาที่รถ ด้วยต้องรีบเดินทางกลับไปทำธุระที่เชียงใหม่ต่อ
ไม่มีเสียงตอบรับที่ปลายสาย แต่มีเสียงตะโกนเรียกดังขึ้นมาแทน
"ไอ่บู๊ท...ไอ่บู๊ท " มันแหกปากตจะโกนลั่น
และเมื่อผมเดินตามเสียงนั้นไป วินาทีแรกผมเห็นคันเบ็ดโค้งงอ ผมก็ถามมันพร้อมๆ กับหัวเราะว่า "เมิงไปเกียวหลังปลายี่สกหรา?"
หมอนกก็ยังโวยวายพร้อมๆ กับสายในรอกที่ถูกกระชากออกเป็นระยะๆ
"เฮ้ยยย...เข้ากอไมยราพแล้ว เมิงลงไปปลดซิ" มันตะโกนออกคำสั่ง
วินาทีเดียวกันนั้น ผมก็คิดแต่ว่า "ซวยละกรู"
ไม่นานกว่า 3 วินาทีถัดจากนั้นเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น..... "ออกแล้วว่ะ ...ออกแล้ว"
และเมื่อเห็นตัวปลา ผมก็จำต้อง วิ่งกลับไปคว้ากล้องมาอีกครั้ง...แม่มมมม
โคต ระ ปลาช่อนเลย
9
)
)
)
)
)
)