ผมไม่เคยนึกรังเกียจ หรือ โกรธแค้นคนทำมาหากิน
วันหนึ่งถ้าในสายน้ำแห่งนี้ไม่มีปลาเหลืออยู่เลย ความเดือนร้อนของผมคือ 20%
ก็แค่อาจจะต้องหาที่ตกปลาไกลขึ้นอีกนิด ก้เท่านั้น
เป็นห่วงก็แค่คนที่ต้องพึ่งรายได้จากการหาปลาในที่นี้... ในวันที่ไม่มีปลาเหลืออยู่ให้เค้าจับ
เราคงได้เห็นเค้าผ่านจอทีวี นอนอยู่รอบๆ ทำเนียบเป้นแน่แท้....ในมือก็ชขูป้ายให้คนมาช่วยเค้า
ก็ยังงงๆ อยู่ครับ ว่ากว่าจะถึงวันนั้น ทำไมเค้าไม่ช่วยตัวเองก่อนในวันนี้
ปล. นกที่โชคร้ายจากเบ็ดราว ที่วางโดยคนไร้ความรับผิดชอบ ไม่ได้โชคดีเยี่ยงนี้ทุกตัวหรอกนะครับ ทุกๆ วันมีปลา นก และสัตว์หลายชนิด ตายฟรี จากเครื่องมือทำประมงที่ถูกใช้โดยกลุ่มคนที่ไร้ความรับผิดชอบมากมาย
1
)
)
)
)
)
