พอดีมีโอกาศ ได้ยินประโยคที่ทุกๆท่าน น่าจะเคยได้ยินมาก บวกกับขณะนั้นคิดเรื่องตกปลาอยู่ ผลลัพธ์ที่ได้ออกมาทำให้ น่าขัน แต่มีสาระนะครับ
เคยได้ยินประโยคนี้ไหมครับ " สุราเมระยะ มัชชะ ประมาทัฏฐานา เวระ มณี สิกขาประทัง สมาธิ ยามิ"
สุราเมระยะ ---- ตกปลา มีระยะ (ไม่ใช่ โดดงาน โดดเรียนไป ถึงใจจะรักอย่างไรก็ตาม แต่หน้าที่การงานต้องมาก่อน เว้นแต่ทำอาชีพประมง 555 )
มัชชะ ประมา-- มัฉฉา ประมาณ (ตกปลามาแค่พอกิน อย่าเอามาทิ้งขว้าง ตัวเล็กก็ปล่อยให้มันโตบ้าง)
ทัฏฐานา ----- ฐานะนา (ใช้อุปกรณ์ ตามฐานะ รายได้ 100 ใช้ของ 150 ลูก เมีย พ่อ แม่ อดยากก็ไม่ไหว)
** อันนี้ตรงกระทู้ ถ้าซื้อหรือใช้ ของอะไรก็แล้วแต่ แล้วไม่ได้ลำบากหรือเบียดเบียนใคร ผมก็ว่ามันไม่ผิดนะ ***
คนขับ รถ ferrari ถ้ากู้เงินมาซื้อ ก็โง่มาก เคยคิดเหมือนกัน เราใช้รถธรรมดา ไปเชียงใหม่ ก็ถึงเหมือนกัน แค่เขาถึงเร็วกว่า แค่นั้นเอง 555
เวระ มณี ------ เวลาไม่มี ( อันนี้เศร้า ทุกอย่างมีครบแล้ว แต่ไม่มีเวลาจะไป อีกหน่อยร่างกาย ไม่ไหว จะไปก็ไปไม่ได้ ฮือ...)
สิกขาประทัง ---- หยุดเพื่อ ประทัง (ใช้ได้ทั้ง 2 กรณี 1อยากตกปลามากๆ ก็ลาหยุด ปีละ1-2 ครั้ง ไม่น่าเกียจ หรือ2 ตกปลาบ่อยไปแล้ว ก็หยุดๆตกซะบ้าง )
สมาธิ ยามิ ---- สมาธิ อย่ามิ ( ทุกสิ่งทุกอย่าง จงคิด ไตรตรองก่อนที่จะทำ และยอมรับผล ในสิงที่เราคิดและทำไปแล้ว )
อย่าคิดไรมากครับ ขำๆๆ
2
)
)
)
)
)