จั่วหัวมาแบบนี้!ไม่มีอะไรมากครับก็แค่นึกทบทวน ถึงวันเก่าๆที่ผ่านมาเวลาที่ผ่านไปมันเปลี่ยนแปลงอะไรๆ ได้ก็จริงแต่บางอย่างไม่เคยเปลี่ยนเลย
กับไต๋คนนี้ซึ่งผมเรียกเขาว่า "ตำนาน" แต่เป็นตำนานที่ยังหายใจและจับต้องได้ ถึงแม้วันนี้เวลามันเอาความแข็งแรงและสุขภาพของเขาลดลงไป
แต่เวลามันไม่สามารถเอา สัญชาติญาณความเป็นลูกทะเลที่มีอยู่ในตัวของไต๋คนนี้ของผมไปได้เลย! เขายังพร้อมที่จะสอนทุกๆอย่างเกี่ยวกับการตกปลา
ในทะเล ซึ่งผมก็ยังคงไม่สามารถที่จะจดจำได้หมด แม้จะลงเรือมากับไต๋มาเกินกว่า15ปี! ทุกวันนี้ถึงแม้ว่าไต๋จะป่วยไม่สามารถออกเรือได้อย่างเต็มที่เหมือนเมื่อก่อน
แต่เมื่อน้ำดีลมดีไต๋ก็จะโทรมาแจ้ง กับพวกผมตลอด นี่หล่ะครับ"ตำนาน"ที่เป็นทั้งครูและอาจารย์ หรือเพื่อนหรือพี่...ก็แล้วแต่ใครจะเรียกแต่ผมเรียกเขาว่า ไต๋เหี่ยว...?