โครงการนี้..ได้มีผมและกลุ่มเพื่อนๆ...ช่วยกันเพื่อจะทำให้สำเร็จ...เนื่องด้วยว่าพวกผมเองไปบ่อยมากที่เขื่อนแก่งกระจาน...เลยคิดว่าที่นี่คือบ้านของพวกผมไปแล้ว...ในวันนี้พวกผมพอที่จะทำอะไรได้เพื่อประโยชน์ของส่วนรวม....ผมเลยจึงอยากทำโครงการนี้ขึ้นมา...โดยมีคน ไต๋ทัช ซึ่งเป็นประธาน...ของโครงการเยาวชนต้นน้ำเพชร  ได้เริ่มมีการคุยกันว่า...พวกผมอยากจะมาช่วยเหลือนักเรียนที่นี่..เพราะได้ทราบมาว่านักเรียนที่นี่ต้องนั่งเรือออกมาเรียนกันทุกเช้า...ก็เลยคิดเป็นห่วงเด็กๆพวกนี้...ซึ่งถ้าพวกน้าๆทุกคนได้ไปสัมพัสแบบที่ผมเห็น...จะรู้เลยว่านักเรียนพวกนี้สมควรจะมีโครงการ...ที่เข้ามาช่วยเหลือเรืองบำรุงซ่อมแซม + เปลี่ยนเครืองเรือให้กับเด็กๆ  เพราะเรือที่เด็กๆโดยสารทุกเช้า-เย็น(เรือของโรงเรียน) เริ่มจะผุพังไปตามกาลเวลา...แถมซ้ำเครื่องเรือก็ไม่สามารถมีกำลังเพียงพอกับในวันที่คลื่นลมแรง...บางครั้งฝนตกหนักก็ไม่สามารถฝ่าสายฝนเพื่อที่จะออกมาเรียนกันได้...จึงต้องทำการหลบฝนอยู่ตามเกาะ....เปียกปอนกันไปหมด....หลังคาเรื่อก็หักพัง....จึทำให้กันร้อนกันฝนไม่ได้เต็มที่....โครงการของผม...และเพื่อนๆ.....จึงมีความคิดที่จะ...ตั้งรับบริจาคกันเองในกลุ่มของผมและเพื่อนๆ....และก็ตามพวกคนรู้จักทั้งหลาย...และก็ยังได้ทำการเขียนหนังสือที่จะให้ โรงเรียนบ้านพุเข็ม...อบต. แก่งกระจาน...เพื่อให้รับทราบ..หนังสือนี้น่าจะมีโอกาสถึงโรงเรียนภายในเดือนหน้า...เพราะทุกอย่างผมอยากให้เป็นระบบของทาง โรงเรียน กับ อบต. ที่เค้าต้องการ............ปล. ถ้าโครงการนี้ได้หนังสือรับรองมาแล้วผมจะมาขอตั้งรับบริจาคใน้บ้านของพวกเราหลังนี้สักนิดสักหน่อยนะคับ.....