ยืนถ่ายรูปเป็นที่ระทึก
จากนั้นก้จะแห่เราเข้าไปกินโต๊ะกัยต่อ เอาเลยพี่น้อง เอาให้เต็มที่
ก่อนมาไม่ได้หลับได้นอน ต้องเคลียร์เอกสารกัน ไม่หวาดไม่ไหว
ซึ่งบริษัท ห้างร้าน ยี่ปั๊ว ซาปั๊ว ต่างๆ มองตามกันปริบๆ เมื่อผมจะจากมา
พี่ลุงโอ๋ " เอาให้แน่ ไหวรึ ไม่ใช่ไปแล้ว เดินตกเรือ ขายขี้หน้านา
ผมเอง " น่าจะไหวนะครับพี่
เฮียอวน ณ ปากน้ำ " ไหวเปล่าเนี่ย ไปหลายวัน แล้วใครจะทำงานแทนคุณ
ผมเอง " ไม่มีครับ เฮีย ผมลาล่ะครับ ผมมีบุญจะกลับมาเจอเฮียอีกครับ
อย่างกะลาบวช หรือไปสงคามเวียดกง เดี๋ยวนี้ไปไหนต้องแจ้งข่าวก่อน เดี๋ยวหายไปจะได้ตามกันเจอ
1
)
)
)
)
