อยู่น้ำจึงรู้คุณน้ำ  อยู่ถ้ำรู้คุณคูหา     
อยู่นาจึงรู้คุณนา  รู้คุณข้าวปลานาดี
อยู่ป่าจึงรุ้คุณป่า        รู้จักรักษาราศี
รักษ์ไม้รักษ์ไพรพนาลี    รักชีวิตสัตว์สารพัน     
ทิ้งน้ำไม่รู้คุณน้ำ            ทิ้งถ้ำทิ้งคูหาสวรรค์
ทิ้งไร่ทิ้งนาเนืองนรร      ข้าวปลาเคยปันเปลี่ยนไป
ทิ้งป่าไม่รู้คุณป่า            สิงห์สาราสัตว์น้อยใหญ่เ
ป็นผิดเป็นพิษเป็นภัย    เห็นไม้เป็นเงินงอกงาม         
ยิ่งใหญ่ยิ่งดีตีตรา          ราคากำไรหลายหลาม
จับใส่โสร่งโยงยาม        เป็นไม้มีนามสำแดง       
อยู่เมืองจึงมีตาเมือง ไว้คอยชำเลืองหลักแหล่ง
ปราบทุ่งเป็นทางลายแทง เปลี่ยนแปลงเป็นตึกใหญ่โต
คือความเจริญเดินหน้า    คือความพัฒนากว่าโก้     
ทางด่วนทางเอกทางโท   ทางใจไหวโหว่วังเวง       
ไม่รู้คุณฟ้าคุณดิน   ลืมทุ่งลืมถิ่นข่มเหง
อำนาจบาดใหญ่ยำเยง      ล้วนคนกันเองทั้งนั้น  คนกันเองทั้งนั้น   
สืบเจตนาซี
ป่างามแผ่นดินงาม และโมงยามก็ยินดี
ผันเคลื่อนให้เดือนปี เป็นปกติฤดูกาล 
ใจทรามคือใจสัตว์อุบาทว์วิบัติประหัดประหาร
คลาดเคลื่อทั้งจักรวาลแล้ววิกฤตทั้งโลกา 
ใจสืบจึงพิสูจน์เพื่อใจสืบเจตนา   
ใจสืบใจรักษาให้ป่างามแผ่นดินงาม
ใจสืบคือใจสู้ กับใจสัตว์อันแสนทราม
ฟ้องยุคประจานยามอันทุรยุคไปทุกสมัย         
อาชีพเข้าแลกชีพอันเป็นทิพย์อมันไตย                   
สืบภูและสืบไพรให้คงชีพ ณ ใจชน
ปลดชีพเพื่อปลุกชีพ ชูประทีปแก่สากล       
ปลุกจิตสำนึกคน ให้รักถิ่นแผ่นดินจริง             
สิ้นสืบไม่สิ้นสืบ สืบเจตนานี้ใหญ่ยิ่ง
ทอดชีพใช่ทอดทิ้ง  จงชีพจดเป็นบทเรียน
สืบเจตนา  สืบ นาคเสถียร  สถิตย์เสถียร
สืบเจตนา  สืบ นาคเสถียร  สถิตย์เสถียร
สืบเทียนเพื่อส่งเทียน  สว่างทั่วแผ่นดินเทอญ
เป็นบทกวีที่อ.เนาวรัตน์พงษ์ไพบูลย์อ่าน ในคอนเสิร์ต "เดือนหงายกลางป่า ออเคสตร้า คน พูด เพลง" ของ หมู พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ