สวัสดีเพื่อนสมาชิกชาวสยามฟิชชิ่งที่เข้ามาชมทุกท่าน ผมได้มีส่วนร่วมไปออกทริปกับสมาชิกแก๊ง"หน้าลื่น&เดอร์แก้งค์"บางท่าน ก่อนเริ่มผมต้องขออภัยเพื่อนสมาชิกแก๊งนี้ที่ไม่ได้ร่วมไปด้วย หากมีคำพูดหรือคำพิมพ์และประโยคใดที่ทำให้ท่านไม่พอใจต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
  ทริปนี้เป็นทริปแห่งปีและครั้งแรกที่น่าจดจำและต้องบันทึกไว้ในความทรงจำตลอดไป อย่างไรละ เดินทางลงภาคใต้ เดินทางที่นานที่สุด ตกปลาทะเลฝังอันดามัน เมาเรือ และอีกหลายๆอย่าง ทั้งหมดนี้ มันเป็นอะไรครั้งแรกที่ต้องบันทึกไว้จริงๆ มันอาจจะดูไม่สำคัญและไม่ ไม่ ไม่ สำหรับสมาชิกบางท่านก็ได้
  ผมได้รับคำชวนของน้า b-boy เข้าร่วมทริปไปด้วยตั้งต้นปี 54 รีบไม่ปฎิเสธเลยเพราะมีเวลาเตรียมตัว แต่มาหนักใจตรงที่น้ำลึกมากและต้องใช้ตะกั่วหนักถึงสองกิโลกรัมอย่างต่ำ ใจคิดไปต่างๆนาๆ เราจะไหวเหรอ จนได้ข้อสรุปให้ตัวเอง ไม่ไหวก็ถ่ายรูปและเป็นกองเชียร์ที่ดีก็เอาวะ เหมือนน้าบอยได้ยินเสียงหัวใจที่ห่อเหี่ยวของผม เลยสมน้ำหน้าผมด้วยน้องมิย่านมหย่อนเหนียงยานรูเหม็น(นมหย่อนคือรีเวอดไม่ได้ เหนียงยานคือเบรคปลาไม่อยู่ รูเหม็นคือแจ๊คเสียบเน่า) มาให้ผมคลอเคลีย์ให้แถมไม่จ่ายค่ารักษาที่เป็นโรคอีกต่างหาก 555 ล้อเล่นๆ และเมื่อวันเวลาที่นัดกันไว้ก็มาถึง 12 ม.ค เดินทาง 13-14-15 อยู่ในเรือ กว่าจะกลับถึงบ้านเช้า 16 ม.ค ผมมนุษย์เงินเดือนเบี้ยน้อยแต่อยากมีหอยเยอะ ล้อเล่นๆจ๊า(ผบ.ยืนดู) ปีที่แล้วก็เลยไม่ได้ลาพักร้อน มารวบยอดเอาทริปนี้เลยลาสามวัน+เสาร์อาทิตย์ ก็ห้าวันพอดีกำลังสวยกลับมาได้พักทำธุระส่วนตัวบ้าง วันอังคารทำงานต่อ เอ้อ..เป็นขี้ค่าก็ทนเอา
    ในช่วงวันแรกก่อนเดินทางผมทราบจากน้าบอยว่า มีเพื่อนร่วมชะตากรรมทั้งหมด 11 ท่าน แบ่งเป็นกลุ่มแรก น้าชัย+น้าวุธ กลุ่มสอง น้าโย่ง+น้าเล็ก+น้าคมคิด เดินทางไปเก็บกวาดสถานที่ก่อน กลุ่มสีน้าบอย+ป้าทิพย์+น้ากอล์ฟและกลุ่มห้า อ.กวย+ศิษย์เต้ยและผมขออาศัยไปด้วยคนครับจารย์ ขากลับส่งให้ถึงบ้านเลยครับกราบขอบคุณงามๆอีกครั้งครับอาจารย์ครับ
กลุ่มผมเริ่มเดินทาง 14.00 น.กลุ่มน้าบอยก็ออกเดินทางไล่เลี่ยกัน ไปนัดเจอกันกลางทางที่บิ๊กซีอะไรหว่า เพื่อซื้อของที่ยังขาดอยู่ แล้วก็แวะเติมน้ำมัน"เต็มถังน้อง เช็ดกระจกและไฟหน้าด้วยนะ เดี๋ยวมีติ๊บ" ระหว่างเดินทางช่วงกลางคืนอารย์กวยพยายามซิ่งตามตูดน้าบอยไปห่างๆเพราะต้องอาศัยคนนำทางที่คุ้นเคย แต่เหมือนยิ่งตามยิ่งห่างและตามไม่ทันในช่วงหนึ่ง หลังจากตามน้าบอยไม่ทัน ตลอดเส้นทางที่ผมนั่งกึ่งนอนดูเส้นทางไปด้วย ส่วนตัวผมคิดว่าตลอดเส้นทางที่เราเดินทางจากกรุงเทพฯสู่พังงาเราต้องใช้เวลาเดินทางถึง 10 ชั่วโมงกว่าต้องขับรถด้วยความระมัดระวังมาก รถบรรทุก สิบล้อ หกล้อ สี่ล้อ ใช้เส้นทางนี้กันเยอะ นั่งไปเสียวไป ผมเคยเดินทางกับอาจารย์กวยด้วยกันบ่อยแต่ไม่ถี่เลยเชื่อมือการขับรถไปไหนไปกัน มีลูกศิษย์นั่งคุยเป็นเพื่อนแล้ว หลับดีกว่าเรา
    ตึีกๆๆๆๆ มารู้สึกตัวอีกที ล่วงลงไปอยู๋ซอกเบาะ ได้ยินเสียงตะโกนของอาจารย์"เห็ดแม ยังงี้มันแกล้งกันนี่หว่า" ชะโงกหัวขึ้นมองไปข้างหน้า เห็นรถตู้สิบล้อหรือหกล้อจำความไม่ได้หักหลบรถเราเข้าทางซ้าย อาจารย์เลยแซงขึ้นหน้าและชลอรถให้มันแซงกลับขึ้นไปอีกครั้ง"ควายเอ้ย"แล้วขับจี้ตูดมันจะดูใจมันอีกที ครั้งนี้มันหลบเข้าซ้ายเลยให้รถเราแซงผ่านไปด้วยดี ใจเย็นครับจารย์ไปตกปลากันดีกว่าผมคิดอยู่ในใจ อารย์เลยแซงแล้วขับห่างมันไปเรื่อยๆ เหมือนได้ยินผมพูดอยู่ในใจ ผมมองไปข้างหน้าไม่เห็นน้าบอยแล้ว เราเสียเวลากับรถที่ไม่มีมารยาทในการใช้ถนนเยอะมาก วิ่งมาได้สักพักก็เข้าด่านตำรวจสุราษฐธานี ชลอรถเข้าด่านตรวจวิ่งผ่านมาช้าๆเหลือบเห็นรถน้าบอยจอดอยู่ที่ด่าน ใจคิดงานเข้าน้าบอยแน่เลย คลังแสงและกระสุนเพียบ สงน้ำน่าขับไม่รอเลย แต่ปากก็ตะโกนข้างหูอาจารย์ "อารย์จอดน้าบอยโดนตรวจ" อาจารย์เลยจอดห่างด่านประมาณร้อยเมตรกันโดนเรียกตรวจด้วย ออกนอกรถมาเตรียมพร้อมยิง....กระต่ายไปคนละนัด รอน้าบอยเคลีย์เสร็จก็เดินทางกันต่อ แวะปั้มข้างหน้าที่เจอจอดถามความเสียหาย น้าบอยบอก ส.บ.ม เค้าตรวจเจอบัตรเบ่งป้าทิพย์เลยรีบไล่ให้ไปได้ แล้วเราก็เดินทางกันต่อเจอฝนตกหนักเป็นบางช่วงจนถึงที่พักเวลา 01.00 น. รวมเวลาเดินทาง 11 ชั่วโมงโดยประมาณ เข้ามาในห้องพักเจอกลุ่มน้าชัยและน้าโย่งเล่นจำจี้เฮ้ยไม่ใช่นอนห่มแอร์หลับกันสบายไปเลย เลยลงมาห้องรับแขกนั่งบริหารกระเพาะกันสักพักก็แยกย้ายกันนอน.
จบภาคพื้นดินครับ (ขออนุญาติพักทำธุระหลายๆอย่างก่อนครับ)