...หนึ่งปีแล้วสินะที่เจ้าจากไป...เหลือไว้เพียงความทรงจำ...

......ไม่ว่าสัตว์หรือคนก็มีความผูกพันธ์เหมือนกันละครับ..เดือนนี้ของปีที่แล้วเจ้าตัวนี้ของผมหายไปหลังจากมีเสียงปืนดังขึ้นตอนตีห้า หลังจากเมื่อตอนเย็นเค้าวิ่งตามตัวเมียตัวใหม่ไป เค้าไม่กลับมานอนบ้านแค่คืนเดียวเท่านั้น...ไม่นึกมาก่อนเลยว่าจะไม่ได้เจอเค้าอีกแม้แต่ซาก ถ้ารู้คงไม่ตามใจปล่อยเค้าออกกรงไป...เค้าหายไปสองสามวันแล้วก็มีหมารุ่นตัวหนึ่งมาดมๆตามบ้านทั้งสองหลังที่พ่อเค้าเคยอยู่...หมาตัวนั้นเป็นลูกของหมาผมคอกแรกที่เค้าเป็นหนุ่มใหม่ๆละครับ  เค้าคงคิดถึงพ่อเพราะปกติพ่อเค้าจะวิ่งไปหาลุกและเมียทุกวันเช้าตีห้าก็ร้องหงิงๆให้ปล่อยจากกรงวิ่งออกหลังบ้านไปบ้านสวนที่อยู่ท้ายซอยเจ้าของบ้านก้ใจดีให้มันไปทุกวันกว่าจะกลับก็สายๆมากินข้าวเช้าวิ่งๆนอนๆอยู่บ้านทั้งสองหลังตามเจ้านายมันระทางห่างจากบ้านหนึ่งไปบ้านสองก็สามสี่ร้อยเมตรได้..พอตอนเย็นเค้ากินข้าวเสร็จก็ออกหลังบ้านไปหาแฟนที่บ้านสวนท้ายซอยแฟนเค้าขนยาวสีดำตัวเล็กๆยังมีชีวิตอยู่จนวันนี้และเพิ่งผ่านไปเห็นมาว่าลูกหมาคอกล่าสุดก่อนที่เค้าจะจากไปมีหนึ่งตัวที่เหมือนเค้ามากถ้าเค้าได้อยู่เห้นลูกเค้าโตคงจะมีความสุข...ปกติแล้วเค้าไปบ้านแฟนตอนฤดูสัดก็ไม่ต่ำกว่าครึ่งเดือนหากมาบ้านก็อยุ่ไม่ถึงห้านาทีข้าวปลาไม่ยอมกินผอมแห้งไปเลยช่วงนั้นตั้งแต่เลี้ยงเค้ามาก็เห็นมีแฟนแค่ตัวเดียวถึงฤดูก็ไปค้างกะน้องดำตัวนั้น...แต่ตัวเมียตัวใหม่ที่เค้าวิ่งตามแค่วันเดียวโดยผมไม่รู้ว่าเพื่ออะไรเป็นครั้งสุดท้ายที่เห็นหลังจากเสียงปืนไปตามหาทุกๆที่ทุกๆวันก้ไม่เจอวี่แวว...ปีนึงมาแล้วยังคิดถึงเค้าทุกวันเลยครับ ...

...ครั้งนึงตอนกลางวัน..ตัวเงินตัวทองเกือบสิบโลลงกินปลาในบ่อ...ผมแทงขาไว้ได้เจ้าเปาเค้าไม่รีรอกระโดดกัดคอและสู้จนโดนกัดปากเจ็บแต่ก็ไม่ถอยสู้ต่อไปอย่างกล้าหาญแม้ตัวเงินตัวทองจะหนังเหนียวก็แย่ไปเหมือนกัน...พ่อแม่บอกผม..ว่าเค้ารักผมมาก..ผมกลับมากรุงเทพทีไร  เค้าจะไปนั่งมองทางรอผมอยู่หน้าบ้าน...ทำอยุ่อย่างนั้นสองสามวันหลังจากผมกลับประจำ  .....

...ดูแลรับใช้เจ้านายในบ้านทุกคน  ที่บ้านใครที่ชอบฉี่นอกห้องน้ำมักเจอเหตุการนี้..จนเป็นเรื่องธรรมดา...เมื่อเจ้านายคนใดฉี่เสร็จ..เจ้าหมาเปามักจะยืนรอดูอยู่ก่อนพอเจ้านายเดินกลับมาเค้าจะวิ่งไปจุดนั้นทันทีไปถึงก็ไม่รีรอใช้ปลายจมูกของเค้าเกลี่ยดินใบไม้รอบๆกลบบริเวณที่เจ้านายฉี่เอาไว้ไม่รุ้เค้าทำเพื่ออะไร...เป็นแบบนี้กับสี่คนในบ้านเท่านั้นคนอื่นมาไม่ยักทำ...
                                                                                                                                                                                                                                    เขียน 11/07/2011
...ตอนที่เค้าอยู่ผมเคยคิดว่าถ้าผมบวชแล้วเขาจะอยุ่ไหนจะยอมอยู่บ้านรึเปล่าแล้วตอนพระมาบิณฑบาตรเค้าจะวิ่งตามไปที่วัดมั้ยจะไปกัดกะหมาวัดมั้ย..คงจะแย่หน่อยถ้าไปเพราะเค้าไม่ค่อยยอมใครแล้วสังคมหมาวัดมีความแก่งแย่งมาก...และแล้วเค้าก็หายจากไปก่อนที่ผมจะไปนอนวัดซะอีกเข้าพรรษาปีที่แล้วผมบวชอยุ่ที่วัดมีหมาวัดเท่านั้นที่มาคอยปลอบใจเวลาผ่านไปผมได้รู้จักหมาวัดมากขึ้น เขาก็ไม่ต่างจากหมาบ้านนักแต่ไหวพริบงี้หมาบ้านเทียบชั้นไม่ติดแน่นอนจะเหนือกว่าก็คงฐานะความเป็นอยู่และก็ความสะอาดเท่านั้นเอง  ช่วงเวลาที่อยู่วัดนั้นนอกจากจะเรียนหนังสือ..ท่องบทสวดและช่วยดูแลเรื่องต่างๆภายในวัดแล้วก็มีหมาวัดอีกเรื่องที่ต้องดูแล..อย่างตอนกินข้าวหมาวัดตัวที่เก่งจะได้กินมากกว่าเป็นความเป็นจริงที่แก้ไม่ได้..หรือหากกินช้าก็จะถูกแย้งกินอีกบางตัวไม่สุ้ใครแต่อาสัยกินไวก็อ้วนได้เหมือนกัน....นี่คือชีวิดหมาวัดบางส่วนครับ  ผ่านไปเกือบปีแล้ว..เร็วๆนี้เมื่อผมไปวัดมีเสียงวี้ดจากปากผมเค้าก็จะดีอกดีใจมาล้อมหน้าล้อมหลังทันที....
                                                                                                                                                                                                                                  เขียน 12/07/2011
...หลายครั้งที่ผมเห็นเค้าวิ่งกลับจากไปเที่ยวแล้วผมก็หาที่ซ่อนกะไม่ให้เค้าหาเจอ..เค้าก็จะวิ่งไปรอบๆบ้านหาว่าผมอยู่ไหนแต่พอหาไม่เจอเค้าเค้าจะเริ่มดมกลิ่น..ตรงไหนที่ผมเพิ่งจะสัมผัสเค้าจะดมละเอียดมากแม้กระทั้งพื้นดินที่แห้งและผมเดินผ่านมาเค้าก็ดมตามทางที่ผมเหยียบมาถูก..ไม่รู้ว่าทางที่มานั้นผมทิ้งร่องรอยอะไรไว้...เกมซ่อนหานี้เค้าชนะผมตลอดเลยครับ...
                                                                                                                                                                                                                                    เขียน 13/07/2011