ผมเป็นคนที่ชอบผจนภัย ชอบความท้าทาย ใช้ชีวิตแบบโลดโผนมาตลอด ที่ผ่านมายังไม่เคยห่วงอะไร เพราะยังไม่เคยเจอกับเหตุกราณ์ที่เฉียดตายมาก่อน จนมีอยู่ครั้งหนึง ผมไปตกปลากับเพื่อนๆ4คน วันนั้นคลื่นลมแรงมาก น้ำเข้าเครื่องเรือ ทำให้เรือเสีย ไปติดเกาะ...ไม่มีสัญานมือถือ ไม่มีอาหาร ไม่มีเสือผ้ามาเปลียน ต้องนอนหนาวตากลมทะเล มีเพียงคันเบ็ดตีเหยือปลอม ที่ตีปลาเก๋าเอามาปิ้งกินแก้หิว ไม่รู้ว่าจะได้กลับบ้านเมื่อไหร่ ที่ผ่านมาไม่เคยกลัวอะไรแค่ใช้ชีวิตสนุกๆไปวันๆ แต่วันทำให้ผม สำนึกได้ว่า ..ความสำคัญที่สุดของชีวิตคืออะไร..ผมมีลูกยังเล็กที่จะต้องดูแล ..มีพ่อมีแม่ ท่านสองคนอายุมากแล้ว ผมยังมีเรื่องติดค้างที่ยังไม่ได้ทำใหพวกท่าน .....ผมอธิฐานในใจ..ว่าถ้าผมกลับไปได้.. ผมจะเป็นพ่อที่ดีกับลูกผม ผมจะบวชให้พ่อให้แม่ผมซะทีครับ ในวันที่ 27 เดือนนี้ ที่วัดรวกบางบำหรุ จรัญ57 น้าๆ เพื่อนๆพี่ๆทุกท่าน ถ้าว่างก็เรียนเชิญนะครับ
1
)
)
)
)
)