กีฬาอย่างที่2รองจากลงไปนอนชักกับพื้นเพื่อขอของเล่นก็คือ ตกปลาครับ
มารดาผม
ท่านทำให้ผมเลิกชักดิ้นชักงอได้ตอน4ขวบ คือพาผมไปซื้อหมูสด+เบ็ด ซองละสลึงสีแดงตราตาแป๊ะ
(แบบที่มีทุ่นเป็นไม่คอร์คทรงลูกรักบี้) ที่จำได้เพราะได้ปลานิลตัวแรกใหญ่มากมือเจ็บมาก ยามในรามฯ
ช่วยกันเชียร์ใหญ่ จำได้จนทุกวันนี้เลย(เฉพาะความรูสึกรายระเอียดจำไม่ได้หรอกครับเด็กมาก)
ยามเยิมตกกันหมดสมัยก่อนในนั้นอ่ะ ขออภัยครับน้ำท่วมทุ่ง.....
เอาเป็นว่า (ส่วนตัวผมนะ) ควรอย่างยิ่งครับ เพราะเด็กเค้าไม่รู้ดอก ว่าอะไรเป็นเหตุเป็นผลอย่าง100%
แม่ผมยกตัวอย่างเปรียบเที่ยบส่วนใหญ่เกี่ยวกะตกปลานี่แหละ ผมถึง อ๋ออออ...แล้วก็นำไปสอนน้องอีกที
เราสองคนพี่น้องไม่ติดยา ไม่เกะกะระรานใครก่อน(แต่ซนจนแม่บ่นว่า..ซน ระ-ยาม-หมา)ที่สำคัญทำให้
มีเมตตาต่อสัตว์
ขออภัย อาจารย์หากเลอะเทอะเกิน อิอิ
)
)
)
)
)
)