พอถึงตอนนี้ปิ๋มถามพี่นกทุกครั้งที่เราตกได้ขึ้นมา ว่าตัวที่เท่าไหร่แล้ว ประสงค์ก็ไม่ไช่อะไรหรอก มันแค้นนิดๆเมื่อนึกถึงน้าพี่บิ๊กตอนที่กลับมาจากการตกสละทีท่ายิ้มเย้ยยักคิ้วหลิ่วตาทำนองว่า ตูไม่อยากจะเหลา เห็นแล้วอยากเอาหนังยางดีดคิ้วให้หายไปทั้งแถบ
แต่ก็เกรงใจ กลัวเพ่เค้าจะเดินไปใหนมาใหนแล้วคนจะทัก นิมนต์หลวงพี่ (เฮ้ออ..เล่นสะแสบหลังกันเลยทีเดียว อโหสิกรรมแล้วกันนะหลวงพี่บิ๊ก ฮ้า ฮ้า )
แต่มันก็ยังไม่ถึงเป้าที่วางไว้อยู่ดี ยิ่งเย็นความฮึดก็ยิ่งมากขึ้น ปิ๋มสู้ตายค่ะ ป๊อปไม่หยุด สุดๆไปเลยยยย