หนังสั้นหลังข่าวภาคค่ำ...
____________________________________________________________________

เสียงโทรศัพท์เข้ากลางดึกในคืนวันศุกร์ ขณะที่สายฝนกำลัง โปรยปราย เสียงชายหนุ่มจากสาย ปลายทาง กล่าวขึ้นแบบ นุ่มๆ

พี่ครับ..ต้องขอโทษด้วยจิงๆ คงไปปลาขังด้วยไม่ได้แล้วครับ
      อ้าววว แล้วทำไม พึงมาบอกอ่ะ (เสียงผมบ่นกลับไป)
พอดีว่า ช่วงบ่ายๆผมต้องพาคุณแม่ไปธุระครับ
                ออเคร ไม่เป็นไร (ผมตอบกลับไปอย่ารู้สึกชินชากะพวกกุ้ง) 
เด่วไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะครับ..แล้วพี่จะไปหรือเปล่าหล่ะ (ชายหนุ่มคนนั้น ยังมีน้ำใจห่วงผมอยู่บาง)
                      ก้อคงไม่ไปแล้วอ่ะ จะขับรถไปงัยคนเด่ยว 
จริงอ่ะพี่..งั้นเด่ยวผมหาคนไปเป็นเพื่อนนะ
                              ช่างเถอะ คงไม่ต้องแล้วเพราะ ที่จองไว้ไม่มีราชื่อผม 
อ้าวววซ่ะงั้น งี้จะไปไหนอ่ะ ช่วงเช้าผมยังว่างนะ
                                              อืมมมมมมมมมมม...งั้นนี้เลย จะพาไปล่า ปลาป่าสนไหม
จิงดิพี่...แต่ขอกลับไม่เกินเท่ยงนะ 
                                                            ตีสามเจอกันที่บ้าน .....