หลังจากนั้นก็เงียบเลยย้ายหมาย ไปหมายที่ไต๋โนได้กระมงตัวใหญ่ตอนเช้า
ซึ้งอยู่ไม่ไกลกันระยะทางประมาณ 1 ไมล์ ถึงหมาย ประมาณ 4 โมงเย็น
ผมลงเหยื่อแรกก็โดนเลยครับ มันตอดคันตึกตึก ผมหยิบคันมาถือไว้ ตอดแบบนี้ไม่ใช่ปลาเล็กแน่ และแล้วมันก็ดึงคามือผมเลย คันกวาดไป ผมวัดส่วนเข้าให้ โยกคันเก็บสายได้ประมาณ 3 ครั้ง
มันก็กดคันวิ่งมุด ลงล่าง เสียง Bio 8000 ร้องยาว สักครู่ก็รู้สึกดังปึด ขาดครับ สายหน้า 50 lb โดนหินบาดกระจุย
ผมเสียดายนั่งบ่นพึมพัม พร้อมกับนั่งผูกเบ็ดใหม่ เสร็จก็ลงเหยื่อใหม่ เวลาที่ต้องเดินทางกับก็ 5โมงเย็นเหลือเวลาไม่มาก คลืนก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย คิดในใจไม่เป็นไรแก้ตัวใหม่ หันไปดูคันเบ็ดออกอาการคล้ายกับเมื่อกี้เลย ผมก็หยิบคันมาถือไว้ในมือ มันก็ดึงอีกครับ ผมวัด อัดได้3ทีหมือนเดิมก็วิ่งเข้าหาหินขาดอีก กร่ำ !!!! เครียดครับ ความกดดันเกิดขึ้นในใจไม่มีใครรู้ เวลาก็จะหมด ปลาก็กิน แถมใหญ่ด้วย ในเรือก็มีคนเมาคลื่นเริ่มทนไม่ได้อีก กร่ำจริง
ผมบอกไต๋ขออีกครั้งเดียว ผมนั่งผูกเบ็ดใหม่ ลงเหยื่อถึงพื้นคราวนี้ผมถือคันรอไว้เลย ไม่ถึง 5 นาทีเอาอีกครับลีลากินเหยื่อเหมือนเดิม ตัวนี้กินรุนแรงกว่าทุกตัวเลย ผมวัดโยกคันเก็บสายได้3-4ครั้ง มันก็วิ่งเหมือนเดิม เบรคก็ตั้งไว้หนักเอาการ ให้คุณเกียรติดึงยังตกใจ เบรคแข็งยังงี้ยังวิ่งเฉย ผลสุดท้ายได้แต่ตั้งรับ ให้มันเอาสายไปเฉียวหินขาดตามเคย แต่แปลกอยู่อีกอย่างทำไมมันกินแต่ของผมทั้งๆที่แป๊ะชัยกับคุณเกียรติก็ลงเหยื่อกันอยู่
ความรู้สึกตอนนั้น มันบอกไม่ถูกเลยครับโดนกดดันสุดๆ ปลาก็กิน เวลาก็จะหมด ตอนเรามากันทั้งวันทั้งคืนทำไมไม่กินแบบนี้ รู้สึกแค่ว่าเลือดมันขึ้นหน้าร้อนไปหมด ได้แต่ฝากความรู้สึกนี้ไว้ก่อนหมายช่องขาดเกาะราชาน้อย
หลังจากตัวนี้ขาดก็เก็บของกลับบ้าน ในใจก็งงๆๆ เราถอนสมอวิ่งหนีปลากันเฉยเลย แต่ต้องทำใจครับ หมดเวลาก็คือหมดเวลา ต้องมาล้างตากันใหม่สักวัน
)
)
)
)
)
)
)
