หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

มาเริ่มต้นร่าง "จรรยาบรรณสำหรับนักตกปลา" กันเถอะ

เอาง่ายๆนะที่ผททำ ก็ไม่ตกพวกปลาลูกครอกอะ แบบว่าสงสาร

แล้วก็ไม่ตกเยอะอะเอาแค่พอกิน หรือถ้าไม่กินก็จะให้มันบาดเจ็บน้อยสุดอะ

: ข้อความเคยเห็นเวลาคนตกปลาขึ้นมาได้แล้วใช้ทีนแตะปลาลงน้ำบ้างไหมเห็นแล้วอยากถีบมันลงน้ำตามเลยจริงๆเลวและทรามมาก

อยากจะเห็น เว็บตกปลาที่เป็นไกด์ ให้กับนักตกปลา สร้างแนวทางๆและความคิดดีๆให้กับนักตกปลา ทั้งรุ่นใหม่และรุ่นเก่า ความจริงมีอยู่ว่า เราไม่กล้าที่จะเป็นผู้นำให้กับเว็บอื่น ไม่กล้าที่จะตำหนิในสิ่งที่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ในเมื่อเรามักจะกล่าวอ้างว่า การตกปลาคือ เกมส์กีฬา หากแต่เกมส์กีฬาที่แท้จริง คือ การรู้แพ้ รู้ชนะ  รู้อภัย ขอเพิ่มเติมอีกนิดคือ การศึกษา การเรียนรู้ เข้าไปเพิ่มเติม      สุดท้ายคือ กล้าที่จะเป็นตัวอย่างที่ดีๆให้กับนักตกปลารุ่นต่อๆไป.

ร่วมด้วยทุกความคิดเหงดีๆๆครับ

เห็นด้วยทุกประการครับ

ปลูกจิตสำนึกในใจในรุ่นเรา และก็ฝากฝังสิ่งเหล่านี้ไว้ให้กับนักตกปลารุ่นลูก หลาน และต่อ ๆ ไป

ดีครับ

สำหรับผมแล้ว ตกปลาคือ การผ่อนคลาย 
ได้หรือไม่ ไม่สำคัญ มันทำให้ตัวผม หายเครียดได้ทีเดียว

ถ้าได้ ก็ถือเป็นกับข้าวของครอบครัว
เยอะไป ก็ปล่อย ตัวเล็ก ตัวน้อย แกะปล่อยเพื่อให้เติบใหญ่ ยกเว้นว่า ตัวเล็กๆที่มาติดเบ็ดเราบาดเจ็บมากแค่ไหน เพราะถ้ามีแผลมากปล่อยไป ก็คงชีวาวายอยู่ดี    เลยต้องเก็บกลับบ้านไปด้วย อย่างไรเสียก็ คืออาหารของลูกๆ

จะยังไงก็แล้วแต่ ทุกอย่างต้องเริ่มจากตัวเราก่อน

สนับสนุนเรื่องของการทิ้งขยะครับ ไม่ควรจะทิ้งเรี่ยราด เพราะเคยเจอมากับตัว ที่บ่อบ้านผมเคยเปิดให้ตกปลาอยู่พักหนึ่ง ปรากฏว่า มีการทิ้งขวดเบียร์ลงในบ่อเรยครับ เกือบโดยบาดเหมือนกัน

เยี่ยมเลยครับน้า (อย่าลืมผูกมิตรกับคนรอบข้างด้วยนะครับ) 

น่าจะเพิ่ม  จรรณยาบรรณ ของมือแห มือตาข่ายด้วยนะครับ  นี่แหละครับ บางท่านบางคนไม่สนใจ ว่าคนบนตลิ่งจะรู้สึกอย่างไร มาทีหลังแท้ ๆ แต่ลงไปแห  ไปดักตาข่าย แถมตัวเล็กตัวน้อยเอาเลย ทั้งยังทำให้ธรรมชาติเสียสมดุลอีกต่างหาก  เฉพาะบางคนเท่านั้นนะครับ

ตกมัน ขึ้นมา  ปล่อยมันบ้าง

ปีล่ะ ครั้งก็ได้ครับ

สำหรับผม ผมจะปฏิบัติตามคำสอนของญาติผู้ใหญ่ของผมท่านหนึ่งคือ
ถ้าไม่เอาก็ปล่อยมันคืนลงน้ำไป แต่ถ้าเอามันมาแล้ว (ซึ่งก็หมายถึงว่าได้ขนาดตามความเหมาะสมของปลาชนิดนั้นๆด้วย) ต้องทำให้เกิดประโยชน์มากที่สุด...อย่าปล่อยให้เน่าแล้วทิ้งไปเฉยๆเด็ดขาด...โกรธมาก

ผมเด็กรุ่นใหม่ในวงการตกปลา


เห็นด้วยทุกประการครับ

เห็นด้วยทุกประการ และจะนำไปปฏิบัติ

เห็นด้วย กับน้าเว็บครับ

เห็นด้วยกับคาวมรู้สึกดีๆที่ทุกท่านมีให้กับธรรมชาติคัรบ

ต้องเข้าใจกันบ้าง

เห็นด้วยครับกับการมีสติ และมีวินัยในการตกที่มีหลักการ
ทั้งในเฉิงตกเพื่อเป็นอาหาร
และ ตกเพื่อเป็นเกมส์ กีฬา

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ตกปลาเสร็จแล้วขอให้ช่วยกันรักษาสิ่งแวดล้อมเพื่อรุ่นลูก หลานของเราสืบไป
ป.ล. อย่าลืมตาเบ็ดไว้ที่พื้นนะครับ........มันปวดมาก
ขอบคุณครับ

การตกปลา ถ้าคิดว่าเป็นกีฬา หรือเกมส์การแข่งขัน หลายข้อมันไม่สามารถกำหนดเป็นกฎเกณฑ์ ที่ตายตัวได้  นอกจากกฏ กติกา เท่านั้นที่เป็นข้อบังคับ  นอกจากนั้นก็จะเป็นมารยาท คนไทยมรรยาทไทย ดีงามอยู่แล้ว ใช้ได้ทุกสถานการณ์ แต่ส่วนใหญ่จะมีคนส่วนหนึ่ง ที่ไม่รู้จัก กาละเทศะ ไร้มรรยาท ไร้จิตสำนึก ไม่รู้จัก ผิดชอบ ชั่วดี  บางครั้งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมาทำอะไร

  สำหรับผมแล้ว จรรยาบรรณ คือจิตสำนึกครับ ถ้าคนไม่มีจิตสำนึก ให้เอามาคล้องคอ มันก็ไม่ปฎิบัต แต่ผมเห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้ นะครับ เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง เพียงอยากระบายอะไรบ้าง เท่านั้นเอง ก็ขออนุญาตต่อใหหมอเปลือกละกันครับ

  คนตกปลา นักตกปลาแต่ละท่าน แต่ละคน ย่อมเริ่มต้นมาจากแต่ละกลุ่มที่แตกต่างกันครับ ตามบ่อฟิชชิ่ง หรือหมายธรรมชาติ ก็ช่าง เราจะเห็นคนแต่ละกลุ่มหลากหลาย และแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ที่เหมือนกันอย่างเดียวคือ มีใจรักที่จะตกปลา ฉะนั้นการที่จะเป็นักกีฬา  ต้องเข้าใจในส่วนของเกมส์ ให้ถ่องแท้ ถ้าคน คนนั้นเริ่มต้นกับกลุ่มที่ดี  ผมเชื่อเหลือเกินว่าเขาต้องดี แต่ถ้าเริ่มต้นกับกลุ่มที่ใครๆ มองว่าแย่ ทราม เห็นแก้ตัว ไร้น้ำใจ ขี้โกง ก่อกวน สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น  นักเลง  เสียงดัง ไม่เป็นมิตรกับใคร พวกมาก ฯลฯ ท่านทั้งหลายลองคิดดูว่าเมื่อเป็นอย่าง คนในกลุ่มจะเป็นที่ยอมรับสักก็คน  จริงบางครั้งเป็นที่ตัวบุคคล แต่บางครั้งคนคนเดียว ก็สร้างความวุ่นวาย แบบไม่สิ้นสุดเหมือนกัน
 
ฉะนั้นสิ่งที่ นักตกปลาพึงมีมากที่สุด คือ ความีสัมมา คารวะ มีมรรยาท (พองามไม่ต้องทุกกระเบียดก็ได้) รู้จักให้อภัย เห็นใจซึ่งกันและกัน สุดท้าย คือ จิตสำนึก  ในด้านต่าง ๆเช่น สิ่งแวดล้อม  สร้างสรรค์  ส่งเสริม ร่วมพัฒนา เป็นหูเป็นตา  และที่สำคัญ ที่สุด ให้รู้จักคำว่า " พอ"