หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

นักรบหมายปิด

+

+พันธมิตรให้เสียงภาษาไทยรึป่าวครับน้ากิ๊ก  อิอิอิ ติดตามชมด้วยคนครับน้ากิ๊ก

นักรบผู้กล้าและหน้าหวาน ต่างพากันโหมตีคันเพื่อเรียกเจ้าสัปหลาดออกมา

นี่เป็นนักรบอีกท่านที่มีความชำนาญในการปราบสัปหลาดร้ายเหล่านี้ ข้าขอคาราวะ

นักรบอาร์ต ไม่เคยปราณีสัปหลาด ตัวเล็กตัวน้อยก็ไม่ไว้ เจ้าสัปหลาดตัวนี้คาดว่าทื้งขวดนมออกมาอาราวาทเป็นอย่างแน่แท้

[b]

และท่านนี้คือท่านปุโรหิตแดงซึ่งเป็นที่นับถือของชาวนักรบ จะเป็นขวัญและกำลังใจอย่างมากถ้าท่านปุโลหิตออกรบด้วย

แม่นางปิ๋มกำลังหารือกับท่านปุโรหิตแดง ว่า " ท่านปุโรหิต ท่านว่าเจ้าสัปหลาดเหล่านี้มันใช้แผนตบตาเรามั้ย" ท่านปุโรหิตตอบว่า " แม่นางปิ๋มที่เจ้าคิดอาจเป็นไปได้ มันอาจลวงเราให้ตกหลุมพรางของมันโดยการซ่อนตัว ยากยิ่งนักในการคาดเดา" "แล้วเราจะทำยังไงดีหล่ะท่านปุโลหิต" "เพลานี้เราคงได้แต่รอโอกาศไปก่อน แม่นางปิ๋ม" 

จากนั้นท่านโหรวิชัยผู้ที่นักรบเชื่อถือและเคารพเป็นอย่างมาก ได้ทำนายว่าการรบครั้งนี้คงต้องยืดเยื้อเป็นอันแน่ "ข้าได้ดูดาวประจำเมือง จากตำราบอกว่าถ้าเรายังรบคงต้องรอไปอีกนานเพราะเจ้าสัปหลาดพวกนี้มันช่างมีเล่ห์เหลี่ยมนักถ้าจะให้นักรบมานั่งรอคงเป็นการเสียเวลายิ่งนัก ถ้ายังฝืนเราก็จะได้แต่ สัปหลาดข้างกระเพรา ไม่ก็ปีศาจบู่ทอง  ที่เป็นสัปหลาดหางแถวปะมือกับมันก็จะไม่คุ้มกับการเสียเลือดเสียเนื้อของนักรบโดยปล่าวประโยชน์"  ท่านโหรบอกคำพยากรณ์กับแม่นางปิ๋ม "ท่านโหร ท่านพรรนณาสะยืดยาว ตกลงเราต้องกลับฐาณหรือท่าน"  ท่านโหรเม้มปาก แล้วเหลือกตา พยักหน้าพูดสั้นๆออกมาว่า  "ถูก" 

ปีศาจบู่ทองตัวเท่านิ้ว

พวกนักรบบางกลุ่มก็เริ่มหาที่ร่มๆลมโกรกๆนอนตีพุงกันบ้างก็มี  จากที่นั่งพักกันได้ไม่นานนักรบกิ๊กก็ได้รับข่าวจากม้าเร็วว่ามี แคว้นปิดที่ให้ปราบปีศาจอีก "น้องพี่ ลุกขึ้นเร็ว พี่มีสหายที่ต้องการความช่วยเหลือจาก แคว้นปิด"  "ฮะ แคว้นปิด อีกเหรอท่านพี่" "ใช่น้องพี่" แม่นางปิ๋มสีหน้าเริ่มเปลี่ยน  "แล้วแคว้นนนี้ ปิดมานานรึยังท่านพี่ ถ้าเราเดินทางไปเราก็ต้องทิ้งแคว้นนี้ไว้ จะดีหรือท่านพี่"  "อย่าพูดพล่ำทำเพลงเลย น้องพี่ ถามคำเดียวจะไปมั้ย"  แม่นางปิ๋มกลัวเสียโอกาศที่จะได้ยืนเคียงข้างสามีเมื่อออกรบ เลยตอบออกไปว่า "พี่ไปแล้วน้องจะอยู่เพื่อใคร" ท่านปุโลหิตแดงและท่านโหรวิชัยเมื่อได้ยินการไปแคว้นปิด แคว้นไหม่ จึงเอ่ยปากขอ" นี่ท่าน เราก็ออกรบกันมาด้วยกันก็หลายครั้งหลายครา ถ้าท่านจะไปกันสองคน ข้าว่า....."  นักรบกิ๊กกลับตะคอกกลับว่า "หยุด ... หยุดพรรนณาเถิดท่านทั้งสอง ตกลงจะไปด้วยไช่มั้ย"      ท่านอวุโสทั้งสองทำหน้าอ้อนวอน พร้อมพยักหน้า หงึกๆ "เค้าไปด้วยนะ"  "ได้ งั้นตามมา"  นักรบผู้กล้าทั้งสี่เก็บอาวุธและเตรียมตัวออกเดินทางไปยังแคว้นไหม่

ต้องขอโทษครับ เดี๋ยวมาต่อ ขอไปจองเหยื่อก่อนครับ 

+1 

+

ตามไปดูด้วยคน+1

++++++++++++++++++++++++ ++++++++++++++++++++

ป๊าดดดดดดดดดดด..สตอรี่ ตอนเปิดกระทู้ถ้าเว้นวรรค จัดบรรทัดสวยๆหน่อยอ้ะนะ...
หนังสือนวนิยาย ดีๆนี่เอง...


แจ่มเลยค๊าบ น้ากิ๊ก

+ 

กุเลาน่าตกมากๆครับ

เมื่อนักรบทั้งสี่เก็บของเสร็จสิ้นจึงตัดสินใจ ควบลาและขอจากมา แต่ทันไดนั้นเองก็มีเสียงเรียกจากท้ายป่า "ท่านกิ๊ก จะไปแห่งใดเล่า " นักรบเอฟ ได้ถามไถ่นักรบกิ๊กอย่างห่วงหา หรืออาจจะกลัวโดนทิ้งก็อาจจะเป็นได้  "เราจะไปแคว้นปิดอีกแห่งนึง ท่านเอฟ มีสัปหลาดอาลาวาด อยู่ไม่น้อย"  "งั้นข้าขอติดตามไปด้วยนะท่าน"  นักรบกิ๊กหยุดคิดพรางพูดออกมาว่า "จะดีหรือสหาย ถ้าแคว้นนี้สัปหลาดมันเกิดหึกเหิมขึ้นมานักรบที่อยู่แคว้นนี้จะมีใครช่วย" นักรบกิ๊กยังห่วแคว้นนี้อยู่ "เอาหน่ะท่านกิ๊ก ท่านจะเป็นห่วงไปใยในเมื่อตอนนี้พวกสัปหลาดก็ปล่อยแต่สมุน สัปหลาดข้างกระเพรา ปีศาจบู่ทอง ออกมายั่วโมโหเราให้เราถอดใจสะเปล่า "  นักรบเอฟอ้อนวอน "ถ้าเป็นอย่างที่ท่านกล่าวมา เราก็ยินดีร่วมออกรบกับท่านอีกครั้ง"  นักรบทีตามนักรบกิ๊กก็มีมากพอควร ทุกคนต่างหึกเหิมอีกครั้งเมื่อรู้ว่าจะได้ไปปราบสัปหลาดสมใจ

      นักรบกิ๊กได้นัดหมายกับท่านอ๋องหนึ่ง 1999โปรช๊อบ ที่โรงเตี้ยม ก่อนจะรวมตัวกันไปปราบสัปหลาดอีกครั้ง

เมื่อนักรบถึงแคว้นปิดที่ไหม่ ทุกคนก็ได้เหลียวมองข้างทางที่ดู วังเวง น่าขนหัวลุกเป็นอย่างมาก มีแต่เสียงอีการ้อง "ก้า ก้า ก้า"  เหมือนจะบอกให้นักรบรับรู้ว่าสถาณที่แห่งนี้เต็มไปด้วยสัปหลาดร้ายมากมาย ที่คอยให้เรามากำจัดให้สิ้นซาก
        ท่านอ๋องพาพวกนักรบไปคาราวะท่านเจ้าเมือง ท่านเจ้าเมืองก็ดีอกดีใจที่มีนักรบมามากมายเช่นนี้  " โห..ท่านอ๋องหนึ่งมากันขนาดนี้เลยรึ"  ท่านเจ้าเมืองกล่าวกับท่านอ๋องหนึ่ง "แฮะ แฮะ ท่านนักรบเหล่านี้กระหายศึกสะเหลือเกิน ท่านเจ้าเมือง" ท่านอ๋องหนึ่งยิ้มเขินๆ เพราะก็ป็นเหตุบังเอิญที่เพิ่งนัดแนะกันจริงๆ "เอ้า เอ้า  ตามสบายท่านในเมื่อมาแล้ว ข้าก็ขอขอบใจ เพราะมันเยอะเหลือเกิน ตัวข้าเองเคยเห็น เจ้าปีศาจกระพงใหญ่ถึง 8-9โล ข้ากลัวว่ามันจะกระโดดมากินลูกเมียของข้าไป ยังไงท่านปราบเจ้าปีศาจรึเจ้าสัปหลาดพวกนี้ให้ข้าด้วยเถอะ"  เหล่านักรบเมื่อได้ฟังคำของท่านเจ้าเมืองแล้ว ก็เกิดอาการ ของขึ้น นักรบบางคนถึงกับ ตัวสั่นงันงก เปร่งเสียง บรือ บรือ เมื่อนักรบบิ๊กวาดคันเลงน้ำไป สัปหลาดก็พากัน พุ่งกระโจน เมื่อนักรบทุกคนเห็นก็ไม่รอช้า พากันวาดคันลงน้ำ ฟาดฟันกับสัปหลาดร้ายอย่างไม่ปราณี

ท่านโหรเองถึงจะอายุอานามมากแล้ว หัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการต่อสู้ ก็ไม่เกรงกลัว หวดคันสู้กับสัปหลาดร้ายไม่ยั้ง 

แม่นางปิ๋มก็ไม่ถอย ร้องตะโกนขอความเห็นใจให้นักรบชาติชาย เหลือสัปหลาดร้าย ให้แม่นางได้เชือดเฉือนบ้าง "หลบไป หลบไป ขอข้าบ้าง"