ขอบคุณพี่ตั้มจ้า ทำไมขยันขุดแห้วบ่อยจังช่วงนี้
ย้อนกลับขึ้นไปดูอีกทีก็เหมือนอย่างที่น้าผู้ชายตาหวาน บอกจริง ๆ ด้วย
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ออกจากป่าด้วยความหวังว่าจะมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นต่อไป
ไม่คิดว่าจะได้พบข่าวเลวร้ายจากอีกฟากนึงของผืนป่า...
ร้างไพร - คาราวาน
ภูเขาไม่เหลือเงาไม้บัง เหมือนดังคนไม่มีเสื้อผ้า
แดดส่องหล้า ฟ้าส่องหลัง ก็หอมดังบ้านเราถูกเผาไฟ
น้ำรินเคยอาบกินมานาน แข็งปานดินไม่มีน้ำไหล
ให้พี่น้องจงจำเอาไว้ พนาไพรคือหัวใจของเรา
โอ โอ้ โอ....หัวใจสงสาร สายธารแล้งปานน้ำใจ
ให้พี่น้องร่วมกันเข้าไว้ สร้างไพรปลูกไม้งามขึ้นมา
สร้างไพรเอาไว้ให้ลูกให้หลาน บ้านเรารวมใจกันหนา
ห้วยน้อยค่อยไหลรินช้า ๆ ก่อนจะมาเป็นมหานที...
---------------------------------------------------------------------------------
สร้างไว้ให้ลูกหลาน ไม่ใช่เพื่อตัวเองที่อีกไม่กี่วันก็ตายกันหมดแล้ว
หยดน้ำน้อย ๆ หลายร้อย หลายล้านหยด จากหลาย ๆ สายมารวมกัน
ในที่สุดก็จะเป็นมหานทีที่ยิ่งใหญ่ได้
ขอบคุณทุกหัวใจที่เปิดใจรับ เปิดโอกาสให้โจ้มาเผยแพร่ภาพกิจกรรมแบบนี้ตลอดมา
ถึงจะไม่มีเด็กเล็กมาอ่าน แต่หลายท่านมีลูกหลานที่พร้อมจะรับ...
อย่างที่บอกไว้ในหลายครั้ง อยากให้คนเข้าป่ารู้จักป่า มากกว่าจุดชมวิว
ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ติดตามกระทู้จนจบค่ะ
Special Thank :
- คุณพ่อ คุณแม่ ที่เริ่มช่วยเก็บเสื้อผ้ากองไว้ให้หน้าบ้าน
- หัวหน้าอุทยานแห่งชาติปางสีดา และเจ้าหน้าที่ทุก ๆ ท่านที่ดูแลรักษาผืนป่าแทนพวกเรา (แต่เป็นอุทยานลูกเมียน้อย จะทำอะไรก็ติดขัดไปหมด)
- ลุงหมู สหายสาริกา กับการกระทำเพื่อสัตว์ป่า และ ธรรมชาติ ชนิดที่ว่าตัวเป็นเกลียว หัวก็เป็นเกลียวเสมอมา ขอบคุณที่เรียกโจ้ไปร่วมงานนี้ด้วยค่ะ
- พี่ปู สาริกา เนเจอร์ ทริป ที่ถ่ายทอดความรู้อีกมากมายหลายอย่างให้มากขึ้นและนำมาบอกต่อพวกเรา
- พี่เอก Nature-Blue ยอมให้นกแก้วนกขุนทองติดรถไปด้วยตลอดการทำงานในครั้งนี้
- พี่โจ นินจา ชายหนุ่มอบอุ่น เฮฮาตลอดเวลา
- คุณคิต แม่ครัวประจำทริป และ ผู้ระดมทุนคนสำคัญ
------------ เจอกันงานหน้าค่ะ
)
)
)
)
ซู๊ดดดด.... ง่า หมดซะแระ 
)