อิอิ สวัสดีค่ะน้าธนา
ถึงจะชมว่าโจ้สวย โจ้ก็ยอมรับค่ะ
ขอบคุณค๊าบบบ
--------------------------------------------------------------------
ถึงวันนี้การเก็บผักไปขาย และ ทอผ้า ของพี่เนตรจะยังอยู่ในช่วงเริ่มต้น
แต่การได้กลับมาอยู่กับพ่อ ได้กินกับข้าวฝีมือแม่ทุกวัน ได้ปรนนิบัติย่า ตา ยาย
ได้เห็นหน้าครอบครัว ญาติ พี่ น้อง อยู่กันพร้อมหน้า ถึงแม้จะเหนื่อยแสนสาหัส
มากกว่าอยู่ในเมือง แต่ต่างกันตรงที่ได้ใกล้ชิดคนที่เรารัก โจ้เชื่ออย่างเต็มหัวใจ
ความรู้สึกนี้มันต่างกันโดยสิ้นเชิง และก็คิดว่าพี่เนตรมีความสุขในการตัดสินใจ
กลับบ้านครั้งนี้มากกว่าใครอีกหลาย ๆ คนที่ยังคงดิ้นรนต่อสู้อย่างดิ้นรนอย่าง
โดดเดี่ยวเดียวดายอยู่ในกรุงเทพฯ อย่างไม่รู้ว่า ที่สิ้นสุดนั้นอยู่ที่ใด
สำหรับโจ้แล้วไม่มีคำถามอีกต่อไปว่าทำไม... พี่เนตรถึงกลับมาอยู่บ้าน
ไม่มีคำถามใด ๆ อีกต่อไป จากหัวใจที่พอเพียง...
-------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะเข้ามาทักทาย และ ติดตามกระทู้นี้ที่ออกแนวบ่น ๆ ไม่ค่อยมีอะไร
ขอบคุณสยามฟิชชิ่ง สำหรับพื้นที่ดี ๆ มีไว้ให้แบ่งปันความรู้สึกที่ดีกันค่ะ
ขอบคุณพี่เนตร เจ้าของเรื่องราวมากมายในกระทู้นี้ เรื่องดราม่าที่พี่เล่าให้ฟัง
จนฮาขรี้จะแตก เป็นประโยชน์กับคนที่มองเห็นมันได้อย่างแท้จริง
(ถ้าไม่ได้มาที่นี่ คงไม่ได้กิน "กบปิ้ง" กับ "ฝรั่งขี้นก" แน่ ๆ เลย)
ขอบคุณเป็นกรณีพิเศษสำหรับน้าดุ๊ก ผู้ใหญ่แดง ที่ช่วยติวการบ้านในอีกส่วนหนึ่งนอกเหนือจากนี้คะ