หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

[+] วันสุข ที่ อ. หนองสูง [+]

+1  สวยมากๆ  ครับ   

โต้ เว้ย มีอีกหลายที่... ถ้าลูกแกโตชั้นจะพาไปรู้จักกับธรรมชาตินะ

ขอบคุณค่ะ น้า tasuke 

------------------------------------------------------------------------

ชีวิตที่ยิ่งกว่านิยายน้ำเน่าของพี่เนตร บางบทก็ฟังแล้วน้ำตาเล็ด
เป็นเด็กล้างจาน พนักงานพิสูจน์อักษร เจ้าหน้าที่มูลนิธิกระจกเงา
ที่รับผิดชอบเกี่ยวกับข้อมูลชลเผ่า ชาติพันธุ์ ผู้ช่วยพ่อครัว
ปลูกผักที่เชียงดาวนอนกับตุ๊กแกทุกคืน แต่เจองูตัวเดียว
ถอนร้านที่ปลูกผักแล้วย้ายไปตั้งหลักที่ฉะเชิงเทรา ด้วยมอร์เตอร์ไซค์คันเดียว

"คนใช้พี่ก็เคยเป็นนะ บ้านเจ้าของกาแฟชื่อดังยี่ห้อหนึ่ง แกเอ๊ยยยย เจ้านายเนี่ยดีมาก ๆ เลย
ตอนลาออกมาจะเข้าไปทำงานที่ XXX เค้ายังงง ๆ แล้วถามว่าพี่จบจากไหน ก่อนที่แกจะงงหนักไปอีก"

"เชื่อมั้ย ไอ่พวกจัดหางานที่ติด ๆ แปะ ๆ ไว้อ่ะ มันเอาเปรียบคนมาก ๆ พี่ไปเป็นคนใช้
เจ้านายจ่ายให้มัน มันได้แล้ว 6 พัน ไม่ว่าเราจะทำงานครบ หรือ ไม่ครบ มันได้แล้ว
แล้วมันก็จะหาลูกเล่นอื่น ๆ โกงเงินที่เหลือของเราไม่ว่าเราจะทำตามขั้นตอนถูกต้องก็ตาม
เพื่อนพี่... มันเป็นนักต่อต้าน อยู่เมืองนอก โทรกลับมาด่าพี่ว่า ..ทำไมแกอ่อนแออย่างนี้...
นั่นแหละพี่ถึงลุกขึ้นมาทวงสิทธิ์ ไปที่กระทรวงแรงงาน ส่งหนังสือไปทุกหน่วยงาน
รวมถึงบ้านเจ้านายที่พี่ไปทำงานด้วย เพราะร้องเรียนแล้ว ทางเจ้าหน้าที่จับอีกฝ่ายมาเซ็น
ข้อตกลงว่า... ต่อไปจะเขียนสัญญาให้ครบถ้วน..."

สงัด... นี่คือสังคมไทย ที่คนหากินบนความดิ้นรนของชาวบ้านยังลอยหน้าลอยตาอยู่ได้ในสังคม

จากนั้นแกก็ทำงานอีกหลายหลากที่อยากจะทำ จนกระทั่งขี่มอร์เตอร์ไซค์
จากฉะเชิงเทรากลับไปยังบ้านเกิดที่มุกดาหารเพราะได้โทรกลับมาหาแม่

"ถ้าจะปลูกผักแบบนั้นก็กลับมาบ้านเราเถอะลูก" 

นั่นเป็นครั้งแรกที่พี่เนตรกลับบ้าน ก่อนที่จะออกเดินทางตามฝันตัวเองในเรื่องของการเขียนหนังสือ
พลาง ๆ ไปกับการทำงานในเมือง เพื่อรวบรวมเงินอีกก้อนนึงกลับมาที่บ้านค่ะ

วันที่ 3 ทุกอย่างยังเป็นเหมือนเดิม ก็คือฝนตก ตกอีกแล้ว ตกได้ตกดี ตกทั้งวัน
วันนี้แม่เตรียมทำขนมไว้ทำบุญเดือนสิบ ที่เรียกกันว่า สารทพวน หรือ บุญห่อข้าว
น้าสาวพาหลาน ๆ มาช่วยด้วย อีกคนนึงช่วยทำขนม อีกคนนึงช่วยทำให้บ้านไม่เงียบเกินไป
ทำไมเด็กสมัยนี้ลิงกันจริง ๆ โอ้ยยย คนรักเด็กจะเป็นลม 

"ไม่ได้ทำพิธีใหญ่โตอะไรนะโจ้ แค่เอาของไปที่วัดใส่บาตรฟังเทศน์ จะมีสองวัดคือ วัดป่า และ วัดบ้าน"

อืม ๆ ได้ไปดูวิถีเค้าว่าทำยังไง เหมือนบ้านเราหรือไม่ก็พอใจแล้วล่ะค่ะ 

ทำขนมเสร็จ ความสงบก็คืนสู่เรือนอีกครั้ง 555+ เด็ก ๆ เวลาอยู่ด้วยกันนี่นะ
เหมือนพายุลูกใหญ่ ๆ สักลูกถล่มเข้ามาจริง ๆ ค่ะ -*-

พ้นจากเด็ก ๆ ไป กำลังจะเคลิ้มงีบหลับในช่วงบ่าย ๆ เสียงหมาเห่า...เจ้าไทเกอร์
ยกพวกมาเล่นกะเจ้าซีโร่ โหย... ใครมีคมแฝกมั่งมั้ยอ่ะ  หนีเด็กมาเจอหมาป่วนง่า

หวัดดีน้องจ๋าววววว

แต่เอาก็เอา ชีวิตนึงคงไม่ได้เจอบ่อย ๆ ได้ฟังพี่เนตรเล่าเรื่องความแสบ
ของน้องแล้วก็หมา ... อดหัวเราะไม่ได้จริง ๆ

สวยมาก ๆๆๆๆ เยื่ยม ๆๆ ค่ะ 

หวัดดีจร้าปรี้จรายยยย   

------------------------------------------------------

ที่วงข้าวบ้านย่าในเย็นวันนั้น ฮากับเสียง แหง่ดดดดดดดด แหง่ดดดดดดด
ที่พี่เนตรทำให้ตูเวลาสาวไหมขึ้นมา มือต้องดึงแล้วก็หมุนให้สัมพันธ์กัน
ย่าบอกว่าสมัยย่าสาว ๆ มองตามมือกันไม่ทันเลยล่ะ แล้วก็เล่าต่อว่า
เวลาเค้าจะดึงเส้นไหม (หากผิดพลาดขออภัยค่ะ) จะทำกันตอนกลางคืน
เป็นลานที่จะมีหนุ่ม ๆ สาว ๆ มารวมกันที่ลานแห่งนั้น  นึกตามแล้ว
เป็นเรื่องราวที่น่ารักมาก ๆ เลยทีเดียวค่ะ

ว่าไปเมื่อช่วงเย็นโจ้ก็ได้ลองปั่นฝ้ายลงหลอดที่จะนำไปใส่ในกระสวยด้วยนะ
เค้าเรียกว่า "ปั่นหลอดค่ะ" ออกมาพันกันมั่ง ม้วนเป็นปั้น ๆ มั่ง 

+ ไปหนึ่ง ทึ่งกับผลงาน  สวย ๆ ๆ ครับ   

ขอบคุณค่ะป้า veena 

---------------------------------------------------------------

เช้าวันต่อมา จากบ้านย่า มาถึงบ้านพี่เนตร ก็เดินไปยังวัดป่า
ที่อยู่ด้านหลังหมู่บ้าน ทุกปีจะมีพระจากวัดบนเขาลงมาบิณบาตรด้วย
แต่ปีนี้ฝนตกพระท่านเลยไม่ลงมา

ระหว่างรอพระ พี่เนตรก็แนะนำให้รู้จักกับคนที่เข้ามาทัก
ก็เป็นคนในหมู่บ้านพี่เนตรนั่นแหละค่ะ

"เนตร... เผอ? ซับเนอะ"

โจ้หันไปมองถามเอาคำแปลจากพี่เนตร

"ซับ แปลว่า สวย งาม พร้อมทุกอย่าง"

แทบจะก้มกราบตักผู้กล่าวชมนั้นทันที 

ขอบคุณค่ะ น้า patman   

------------------------------------------------------

ในช่วงเกือบบ่ายมั้งคะ ก็ยกพาข้าวไปที่วัดบ้าน จำชื่อวัดจริง ๆ ไม่ได้ค่ะ
ชาวบ้านมากันอุ่นหนาฝาคั่งทั้งหมู่บ้าน แสดงให้เห็นถึงศรัทธาที่มีต่อพระพุทธศาสนา
และความกตัญญูรู้คุณที่มีให้กับบรรพบุรุษ และ ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว
เพราะบุญห่อข้าวนี้ เป็นประเพณีสืบสานกันมาเพื่อการนี้นี่เอง

ส่วนเจ้าหมาน้อยในภาพ บางคนก็บอกว่ามันมารอกินกับข้าวในพาข้าว
หรือเข้ามาป่วน บางคนก็ว่ามันดุ แต่ดู ๆ แล้วมันเข้ามานอนนิ่ง ๆ อยู่ตรงท้ายแถว
ยิ่งตอนฟังเทศน์นี่หลับไปเลย สงสัยเข้ามาตั้งใจฟังเทศน์ฟังธรรม
เผื่อชาติหน้าจะได้ไปเกิดในภพชาติที่ดีกว่านี้อ่ะค่ะ อิอิ


**ในหนังสือแนะนำ อ.หนองสูง โจ้เห็นมีอยู่วัดนึง มีโบสถ์ออกไปทางโคโลเนียล
แต่ทำจากไม้หรือยังไงนี่ล่ะค่ะ ในความเก่าแก่นั้นดูน่าสนใจมาก ๆ เลยทีเดียว 

เนตร... เผอ? ซับเนอะ"   มันไม่ใช่ อะ  รับไม่ได้



ว่าแต่เที่ยวนี้มีโดดป่าว คริ คริ 

ลงกลางทุ่งนาเลยนะค๊าบบบบบบบบบบบ

สวัสดีค่ะน้าหลวงปาน   

สวัสดีค่ะลุงกลาสี   

เที่ยวนี้ไม่ได้โดดเลยค๊าบบบบบ มีแต่วิ่งหนีวัวกันกระเจิง 
อิอิ ป้าคนนั้นเค้าพูดเรื่องจริงนะคะน้าฉัก จริง จิ๊งงงง!!

---------------------------------------------------------------

แถว ๆ หน้าเป็นผู้ที่มาถือศีลที่วัดก่อนวันพระ เป็นบรรดาคุณยายค่ะแข็งแรงกันน่าดูทีเดียว 

ชุดนี้ภาพวิวดูสบายตา ขึ้นมากเลยครับ สู้ๆ

ใกล้ถึงเวลา คนแทบจะล้นศาลา

เยี่ยมเลยครับ ดูแล้วฟังเพลงด้วยสะบายใจดีครับสุดยอด +1ครับ

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะน้าแม็ค   

------------------------------------------------------------

ฝนตก พื้นลื่นก็ไม่หวั่น ยังแบกกันมาเรื่อย ๆ ค่ะ 

+2 แฮ่ๆ.. ให้มันเกินหน้าเกินตาคนอื่นหน่อยนึง

สีสรรสวยสดใสดีจังเลยจ้ะโจ้..

โจ้ แฟนขับ.. 

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะน้า Jacky.01   

------------------------------------------------------------

กำลังเพลินกับการถ่ายภาพ มีคุณป้าใจกล้าท่านนึงบุกเดี่ยวเข้ามาประชิดตัว

"หนู ๆ ๆ เป็นเผอ สะใภ้เผอ??? พวกป้าเนี่ยสงสัยนั่งเถียงกันอยู่"

ว่าแล้วก็หันไปมองกลุ่มผู้สนับสนุนการคลายความสงสัยในครั้งนี้
อู้ยยยยย  กลุ่มใหญ่เลยทีเดียวนะนั่น

อิอิ น้า Rad มาแล้ว ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ    ติชมได้ทุกภาพนะคะ   

----------------------------------------------------------------------------------------------

แล้วก็ถูกดันให้ไปถ่ายภาพพาข้าวที่จัดกันมาที่ด้านหน้า คุณเอ๊ยยย
กว่าจะกลับมาได้ กลุ่มคุณยายข้างหน้าก็ถามกันอีกว่ามาจากไหน ฯลฯ
เขินจะแย่คับท่านผู้ชม ภาพถ่ายเลยได้มาเท่าที่เห็นนี่ล่ะค่ะ


กลับมาเล่าให้พี่เนตรฟังที่บ้าน คุณป้าคนแรกที่ประชิดตัว
เธอเป็นคนที่มักจะรู้ทุกเรื่องของคนในหมู่บ้าน 

ส่วนกลุ่มคุณยายที่นั่งด้านหน้า เป็นกลุ่มวัยรุ่นมาก ๆ
ทั้งในเรื่องการออกกำลังกาย คาราโอเกะ ไม่ง้อลูกหลานเลยค่ะ

ประมาณว่าทั้งหมู่บ้านเค้ารู้จักหน้ากันหมด แล้วไม่ใช่หมู่บ้านท่องเที่ยว
ถ้ามีคนแปลกหน้ามา ยิ่งหน้าแปลก ๆ ยิ่งจะเป็นที่สงสัยของทุก ๆ คน
ใครที่ไม่รู้ก็ต้องตีความไว้ก่อนล่ะ ว่าบ้านไหนพาสะใภ้มาเปิดตัวงานบุญ
โถ ใครได้ไอ้โจ้ไปเป็นลูกสะใภ้ บ้านนั้นคงจะหน้าระทมกันเป็นแถว ๆ 55+

ปกติพี่เนตรไม่เคยมีเพื่อนมาเที่ยวบ้าน คุณยายของพี่เนตรถึงกับบอกว่า

"เห็นเนตรบอกว่าเพื่อนจะมา รอจะเจอกันอยู่เลยล่ะ"

อิอิ  อุตส่าห์เอาเสื้อเย็บมือที่เคยซื้อไว้จากอีกหมู่บ้านหนึ่งเมื่อ 2 ปีก่อน
ไปใส่ทำเนียน ๆ ในวัด ยังแฝงตัวไม่เลย  เง้อออ เขินนนน 

ที่เห็นทั้งหมดนี้ ไม่ต้องห่วงค่ะถ้าหากพระฉันท์ไม่หมด
ญาติโยมจะจัดการเอง ถาดใครก็ได้ยกมาเลยค่ะ
ไอ้ที่อาย ๆ ตะกี้นี้ พอถาดมาวางตรงหน้า ซัดโฮก ๆ
ไม่สนใจใครแล้วค่ะ นาทีนี้ ข้าวเหนียว จิ้มแจ่ว หน่อไม้ต้ม
มัน ซู๊ดดด หยอดดดด!!!!

จากนั้นก็เป็นช่วงชุลมุนอีกรอบ เมื่อเริ่มอิ่ม เจ้าของถาด
เริ่มเดินตามหาถาดของตัวเองให้วุ่นกันไปทั้งศาลา
สนุกแล้วก็รู้สึกอบอุ่นดีค่ะ 

หลังทำบุญเสร็จ ราว ๆ บ่าย 3 ท่ามกลางสายฝน เสียงเพลงกระหึ่มเข้ามาในคุ้มใต้
เป็นการแห่กัณฑ์หลอน ตามประเพณี ว่ากันว่าจะมีแต่ชายหนุ่ม ๆ เท่านั้นที่ร่วมขบวนแห่

เอาวะ ผู้ชายแห่มาถึงบ้าน ลูบมุมปากสักแป๊บแล้ววิ่งออกไปดู เอิ๊กกกกกก


กัณฑ์หลอน คือ  กัณฑ์เทศน์ที่ทำพิธีแห่ไปจากบ้าน ไม่จำเพาะกัณฑ์ใดกัณฑ์หนึ่ง
และเจาะจงถวายพระรูปใด เมื่อแห่กัณฑ์หลอนไปถึงวัด พระรูปใดกำลังเทศน์อยู่จะถวายพระรูปนั้น


อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่นี่ค่ะ
http://www.geocities.com/renunakhon2002/main/link/renu03.html