แรกเริ่มเดิมที สมัยหัดตีเหยื่อปลอมแรกๆผมก็เป็นอีกคนที่ไม่เคยปล่อยปลาแม้ตัวเดียวได้เท่าไหร่ขนกลับหมด จนเมื่อสามปีที่ผ่านมาผมได้รู้จักพี่เอี่ยม หรือ บ.ก.หนวดเหล็กแห่งนิตยสาร วอเตอร์เวิล ที่ตั้งแนวทาง ตกปลาในเชิงอนุรักษ์ ปล่อยตัวที่ควรปล่อย นำกลับแค่พอกิน...บอกตามตรงครับแรกๆก็ออกแนวหงุดหงิดเล็กน้อยมันฟังแล้วขัดหูยังไงพิกล จนต่อมาวันนึงหลังจากตกปลาได้แล้ว  จู่ๆคำพูดของพี่เอี่ยมนั้นกลับแว๊บขึ้นมาในความคิด  เอ๊า....ปล่อยก็ปล่อยลองดูซักตัว....เชื่อไม๊ครับหลังจากกลั้นใจปล่อยปลาตัวแรกได้..เอ่อมันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก  รุ้สึกดี...ภูมิใจ...สบายใจ...เอาเป็นว่าของยังงี้ต้องลองทำเองครับถึงจะรู้     เหมือนกับเพื่อนๆของผมที่เพชรบูรณ์  ที่ตกกันในเชิงอนุรักษ์  จึงไม่แปลกหรอกครับถ้าที่นี่จะยังมีชะโดใหญ่ให้ตกกัน........ไปอีกนาน