+1 ให้ก่อนค่อยคุยกันครับ น้า...
อย่าเรียกว่าสอนเลยครับเอาแบบเล่าสู่กันฟังดีกว่า
จริงๆแล้วผมมักจะ...งง...ๆๆเหมือนกันเมื่อตอนแรกๆๆ
เอาเป็นว่าผมขอแบ่งออกเป็นสองอย่างคือ
1. การผสมเหยื่อ....
สำหรับเหยื่อนวด ....( ขย่ำให้เข้าเป็นเนื้อเดียวกัน ) ผมใช้วิธี เอาขนมบังแผ่น ( อะไรก็ได้ที่หาได้ไม่ได้เน้นยี่ห้อหรือกลิ่น ) ....
เอาลงชุบน้ำที่บ่อนั้นๆๆ ไม่ใช่เรื่องที่ว่ามีกลิ่นบ่อเสียที่เดียวแต่ผมว่ามันสะดวกที่สุดแล้ว แล้วก็บีบน้ำออก ( เหมือนเอาฟองน้ำชุบน้ำแล้วบีบออก ) กะๆเอาว่าขนมบังชุบน้ำแต่ไม่มากเกินไป ....
ที่นี้ก็เอารำเปล่าและสิ่งต่างๆๆที่น้าคิดว่าปลาจะชอบกิน แต่โดยปกติผมจะใช่รำเปล่าโรยลงไปในอัตราส่วนขนมบังสามแผ่น รำประมาณที่จะทำให้เมื่อบีบขนมบังแล้วจะออกเหลวๆๆ และตามด้วย เหมยเขียว หรือซุปเปอร์เจ๊คแล้วแต่ว่าบ่อนั้นขายอะไร ( เพราะนั่นแสดงว่าคนที่เข้าไปต้องซื้อใช้มาก )
ที่นี้เมื่อได้เหยื่อนวดที่ค่อนข้างไปทางนิ่มหน่อยๆๆ...
เวลาที่จะปั้นเหยื่อผมจะใช้มือจุ่มน้ำก่อนเมื่อไปจับเหยื่อแล้วเนื้อของเหยื่อจะนิ่มขึ้นนิดนึงทำให้ปั้นขึ้นรุปง่าย โดยมากแล้วผมจะปั้นเป็นรูปเหมือนหยดน้ำ คือช่วงตาเบ็ดที่มีคมจะออกกลมเพื่อหุ้มเบ็ดส่วนก้านข้างบนจะเรียวเมื่อกันไม่ให้เหยื่อหลุดก่อนที่ส่งเหยื่อไป
เหยื่อแบบไม่นวด .... เช่นขนมบังปั่นจะมีขอบผสมก็ได้ไม่เกี่ยง....ผมจะเทขนมบังปั่นแบบแห้งลงในถังพรมน้ำลงไปผสมน้ำบ่อให้ทั่วกะๆให้ขนมบังออกไปทางอมน้ำมากหน่อย จะทิ้งให้ขนมบังที่อมน้ำฟองตัวเล้กน้อยก่อนจึงปั้นหุ้มเบ็ดโดยที่จะใช้เม็ดที่ใหญ่กว่าเบ็ดค่อนข้างมากก่อนในช่วงต้นแต่ต้องดันทุ่นที่ตั้งไว้พอดีให้สูงขึ้นเล็กน้อย หลังจากที่ปลาเริ่มเข้าทุ่นเริ่มมีอาการก็จะหุ้มขนมบังเล็กลงแค่พอดีตัวเบ็ดแล้วร่นทุ่นลงในระยะที่ก้านพ้นน้ำสามข้อสี( เป็นความสถัดส่วนตัวผมอาจมากหรือน้อยตามถนัด ของแต่ล่ะคน )
หรือแบบขนมบังแผ่นเกี่ยวโดยตรงเลยแบบชิ้นเล็กๆ แค่พอดีตัวเบ็ดแล้วจะหุ้มด้วยรำหรือขนมบังปั่นก็ได้ เท่าที่ผมสังเกตุดู ขนมบังชิ้นที่เกี่ยวเบ็ดควรจะชิ้นเล็กบีบปลายขนมบังแบบกระโปรง คือบีบช่วงที่ก้านเบ็ดให้แน่น...ส่วนรำควรใช้แบบนิ่มๆๆหน่อย ถ้าเป็นขนมบังก็เหใอนกันครับคือให้นิ่มแต่ต้องไม่บีบแน่นเดี๋ยวขนมด้านนอกไม่แตกตัวออกเพราะเหนียว
ที่กรุงเทพตามบ่อฟิชชิ่งช่วงนี้ค่อนข้างจะใช้ขนมบังปั่นตกมากกว่ารำนวดอาจเพราะต้องการตามหาปลาซ่งเพราะถ้าขนมบังปั่นละเอียดมากและผสมน้ำพอเหมาะคือออกนุ่มๆแล้วเวลาปลาซ่งดูดเหยื่อเข้าปากแล้วได้เนื้อของเหยื่อมากๆปลาจะดูดแรงขึ้นนั่นก็จะส่งสัญญานมาที่ทุ่นชัดขึ้นผลก็คือเราจะวัดได้ง่ายขึ้นตามจังหวะที่เห็นชัด....
แต่ปลาอื่นๆแม้แต่นิลตะเพียนและยี่สกปลาที่ผมชอบหลิวเป็นพิเศษก็เข้าเหยื่อขนมบังปั่นนี่ดีเหมือนกัน...
ดังนั้นน้าที่ติดตามดูในกระทู้ผมอาจสังเกตุว่าเหยื่อผมช่วงหลังๆจะเป็นขนมบังมากกว่ารำผสมขนมแล้วนวดครับน้า....
2. การอ่อย....
ในสมัยแรกๆที่ผมตกผมจะอ่อยโดยใช้รำผสมน้ำให้ออกเหลวๆๆแต่ยังมีรำอยู่มาก โดยสาดออกไปใกล้กว่าระยะที่ตกเช่นคัน 3.6 เมตรก็สาดที่ระยะ ประมาณ 3 เมตร แต่ระยะหลังๆวิธีสาดมักจะเรียกปลาจิ๋วประจำบ่อมามากกว่า เลยเปลี่ยนวิธีเป็นผสมรำให้เหลวกว่าที่ใช้หุ้มเบ็ดแล้วโยนไปทั้งระยะที่ไกลกว่าคันแล้ว ไล่ระยะมาเรื่อยๆๆจนใกล้กว่าระยะคัน ผมพบว่าวิธีนี้ใช้เรียกปลาให้เข้ามาที่ระยะคันได้ดีกว่า วิธีนี้ใช้ได้ผลแม้จะเป็นขนมบังปั้นครับ....เมื่อตกไปสักพักผมก็จะโยนเหยื่อเป็นเม็ดเล็กๆๆไปรอบๆทุ่นเพื่อให้ปลายังเข้ามาที่จุดที่ผมตกอยู่เสมอ
ไม่รู้ตอบได้ตรงกับที่น้าสงสัยอยู่หรือเปล่า หวังว่าพอช่วยได้บ้างครับ น้า....
จริงๆแล้วการปั้นเหยื่อหุ้มเบ็ดและการอ่อยนี่ผมว่าสำคัญพอๆกันและผมก็จำมาจากน้าๆที่ผมไปนั่งหลิวด้วยมาหลายๆๆคนและเห็นผลที่ปลาเข้าเหยื่อได้ตัวก็จำๆๆกันต่อๆๆมาครับน้า....ขอให้เจอยี่สกยักษ์และซ่งครับน้า...
1
)
)
)
รอจด 
)
)
)
)
