พี่สาวส่งต่อบทความให้พี่คนนึงอ่าน
พี่แกตอบกลับมาซะขนลุกเลย
ส่งมาให้อ่านความคิดเห็นของพี่ไก่แจ้ ที่ขออ่านงานเขียนของโจ้รู้สึกว่าอาทิตย์ที่แล้ว เขาไม่ได้ไปมั้ง พี่ก็เพิ่งเจอพี่เขาอาทิตย์นี้เหมือนกัน
>สวัสดีครับ คุณเนตร
>> >ได้รับบทความเรียบร้อยแล้วครับ......กระดาษที่ถือกับมือขณะอ่านอยู่นั้น
>เหมือนกระจกเงา ที่สะท้อนภาพเคลื่อนไหว บทบาทของคนที่มีลมหายใจ จนบางครั้ง
>ใจของคนอ่านก็ตกวูบลงกับพื้น เพราะคาดการณ์ไม่ถึง
>หรือไม่ได้เตรียมใจไว้ล่วงหน้า กับภาพที่ปรากฎบนบานกระจกนั้นจะเหมือนจริง
>กับกลิ่นโชยของน้ำในลำคลอง ได้ยินเสียงฝีเท้า หรือไอร้อนจากลมหายใจ
>จนแอบสะอึกลึกๆในอก
>> เมื่ออ่านจบ จึงได้เริ่มเข้าใจว่า จะหากระจกที่ไหน
>วิเศษได้เท่ากับ การได้มองผู้คนรอบๆตัวเราเอง ที่ต่าง กลอกล้อ
>เล่นอยู่กับเงาสะท้อน กันไปมา
>> คงต้องยอมรับว่า บนโลกใบนี้ไม่มีแต่สิ่งที่สวยงาม >และหน้าที่ของกระจก ก็คือสะท้อนภาพความเป็นจริง
>ทั้งความงดงามและภาพอันน่าขยะแขยง ชวนเบื้อนหน้าหนี้
>> เมื่อไหร่หนอ นางแม่มด จะเลิกถามกระจกวิเศษเสียที่ว่า
>ใครงามเลิศที่สุดในปฐพี เพราะสิ่งที่ถามนั้น ไม่มีจริงบนโลกในนี้
>> ขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง
>> ไก่แจ้ครับ
)
)
)
)
)
)
