หลังจากว่างเป็นไม่ได้ต้องเที่ยวตะเวนหาช้อนเจ้านักล่านัยย์ตาใสรุ่นเยาวชนมาบ่มฟักให้มีสัญชาตญาณในการล่าเพื่อสนองอารมณ์บันเจิดของตัวเอง
ช่วงก่อนน้ำหลากเที่ยวหาช้อนลูกปลาช่อนขนาดนิ้วก้อยไปปล่อยในบ่อ จนมาถึงช่วงน้ำหลาก ผู้เฒ่าผู้แก่แถวนั้นคงสังเกตุการณ์ดูปฎิบัติการของผมอยู่นาน จนอดไม่ได้ที่จะออกมาแนะนำถึงภูมิปัญญาที่ผมเองก็คิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นอะไรที่น่าทึ่ง(สำหรับผมนะ)มากๆ แบบว่าไม่ต้องไปเที่ยวตะเวนหาช้อนให้ลำบาก นั่งเฉยๆเถอะเอ็งเดี๋ยวมีอึ้ง