ส่วนตัวผมเองคิดว่า หลายๆท่านอาจถูกปลูกฝังความคิดมาตั้งแต่ยังเด็ก (ตามผู้ใหญ่เค้าคิดให้) มันบาปมั่งแหละ เดี๋ยวตัวดำบ้างแหละ เดี๋ยวตกน้ำตกท่าไปใครจะเห็น (โดยเฉพาะไอ้คำว่าบาปนี่แหละ) เป็นเหตุผลที่เสียงดังมากที่สุดครับ
ก็เลยไม่มีค่านิยมเรื่องที่พวกเราชอบๆกันอยู่นี้ มองไปที่สังคมอีก เด็ก 2คน เติบโตมาพร้อมกัน ต่างการเลี้ยงดู ต่างสถานที่ (บ้านนอก กับเมืองกรุง) ผมว่าเด็ก 2 คนนี้แตกต่างกันมากครับ เด็กเมืองกรุงจะได้รับคำชมก็ต่อเมื่อเรียนหนังสือเก่ง แต่เด็กบ้านนอกไม่ใช่อย่างนั้นครับ ใคร ตกปลา ว่ายน้ำ ยิงนก ทอดแห ได้ คนนั้นดำลงชีพได้ แต่ไม่มีคำชมนะครับ แต่มันคือการหาเลี้ยงชีพ โอย!!!!! สารพัดครับ
ค่านิยมมันเลยต่างกันระหว่างเด็กทั้ง 2 คน อรัมพบทมานานเข้าเรื่องดีกว่า เอิ๊กๆๆ
ลองบรรจุวิธีดำรงค์ชีพ การหาเลี้ยงชีพโดยศาสตร์ต่างๆ เข้าไปในตำราเรียนครับ เหมือนลุกเสือ-เนตรนารี นั่นแหละ แต่เข้มข้นกว่าเก่า (แค่คิดเล่นๆนะครับ) บางทีเราอาจจะมีนักตกปลา นักผจญภัยเพิ่มขึ้นก็เป็นได้
คำถามต่อไป.....ใครจะเป็นหัวหอกครับ
ปล..... ผมคิดว่าการแก้ไขไม่ได้เริ่มจากพวกเราอย่างเดียว...ต้องชักนำเยาวชนรุ่นใหม่มาด้วย...โดยพวกคนกลุ่มเก่านี้แหละครับ
ขอบพระคุณครับ
)
)
)
)
ม่อนอ่านตาลายเยย แหะๆ 