1st
- หากเป็นตัวแรกในชีวิตการตกปลา ขอแสดงความเข้าใจ ยินดี แต่ขอให้เป็นตัวแรก ตัวเดียว และตัวสุดท้าย
- หลังจากนี้ หากพานพบอีก ขอให้เป็นการประลองกำลัง แล้วเก็บสถิติและความทรงจำที่ดีไว้ด้วยภาพถ่าย น่าจะสมบูรณ์แบบครับ
2nd
- เท่าที่พอรู้นะครับ ฉลาม โรนัน กระเบน ไม่ค่อยถูกจัดให้เป็นปลาเกมในการแข่งขันในการแข่งขันงานใหญ่ ๆ ในประเทศไทยมาเป็นเวลาพอสมควร จนกลายเป็นสากลไปแล้ว
- ความเห็นผมนะครับ ผมไม่บังอาจไปด่าว่าใคร แต่ผมสนับสนุนการสร้าง "ประเพณี" ที่ดีในหมู่พวกเรา "นักตกปลา" ให้ปรากฏแง่มุม "ที่ดี" ในสายตาของสังคมรอบข้าง ว่าเรา "คิดเป็น" เหมือนกัน ไม่ใช่เป็นพวก "ล้างผลาญ" สังคมอื่นเขาไม่สนใจเรื่องการประมงหรอกครับ เพราะมันเรื่องเคยชินในความรู้สึกเขา แต่กับพวกเราซึ่งวิธีการมันแตกต่าง เขากลับประเมินเอาจากภาพที่เห็น ความรู้สึกที่มี แล้วลงท้ายด้วย "อคติ" ต่อพวกเรา
หากเรามี "ประเพณี" หรือ "เป็นที่รู้กัน" ในหมู่พวกเรา ไม่ต้องถึงกับเป็นข้อบังคับ แสดงให้เขาเห็นว่าเรารู้จัก "แยกแยะ" ผมว่าน่าจะดี
- เมื่อปี 47 พวกผมเอากระเบนนกหนักกว่า 50 โล ขึ้นเรือ ที่ท่าทิวตาล สัตหีบ ก็ไม่มีอะไรครับ ปลามันใหญ่เลยต้องตัดแบ่งเป็นท่อน ๆ ระหว่างเตรียมรถกลับ มีกลุ่มนักดำน้ำมาด้อม ๆ มอง ๆ ดูปลาที่พวกผมตกได้ สาก สร้อยนกเขา เก๋า ฯลฯ เค้าดูแล้วก็เฉย ๆ พวกนี้เค้ารู้จักปลาดีพอ ๆ กับพวกเรา แต่พอเค้าชะโงกมาเห็นกระเบนนกโดนตัดเป็นท่อน ๆ เค้าก็อึ้งกันไปแต่ไม่พูดอะไรครับ มีแต่นักดำน้ำที่เป็นสุภาพสตรีบางคนทำตาแดง ๆ คงไม่ต้องบอกถึงความรู้สึก แต่แวบนึงของความคิด ผมว่าพวกเรากับนักดำน้ำ คงเป็นเหมือนเส้นขนานกันตลอดไป นี่ขนาดกิจกรรมที่ใช้ทรัพยากรเดียวกัน แล้วสังคมอื่นล่ะ ?
- คงไม่ต้องบอกว่า โรนัน เป็นปลาทะเลที่อยู่ในภาวะใดในปัจจุบัน ถึงไม่ใช่สัตว์คุ้มครอง หรือสัตว์สงวนก็ตาม เนื้อสมันสูญพันธุ์ไป อาจเพราะคนไทยเรารู้เท่าไม่ถึงการณ์ แต่นี่ "เรารู้เท่าถึงการณ์" ครับ
- ถูกต้องครับ ปลาติดเบ็ดเราย่อมเป็นของเรา เรามีสิทธิตัดสินใจ แต่ถ้าเราสร้างสิ่งที่ "เป็นที่รู้กัน" ขึ้นมา ผมคิดว่าเราจะภาคภูมิใจในฐานะผู้ชนะขึ้นอีกร้อยเท่าทวีคูณ
- ผมไม่ใช่คนดีนะครับ
- Angler's Spirit ผมอยากให้คำนี้มันศักดิ์สิทธิ์จริง
last
- ผมน้อมรับและเคารพทุกความคิดเห็นครับ
- ผมก็มีความรู้สึกทั้ง + และ - เช่นเดียวกับทุกท่าน ผมก็ประกาศตัวเป็นนักตกปลาธรรมดาคนหนึ่ง
ข้อมูลความรู้ ในรายละเอียดผมก็พอทราบ ความอยาก ความกระหาย ความมันส์ ผมก็มีเช่นเดียวกัน ไม่ต่าง
- ผมมีเจตนาเดียวคือ ผมอยากให้สังคมอื่นมีมุมมองในแง่ดีกับพวกเรา "นักตกปลา" บ้าง แม้เพียงน้อยนิด ก็ดีกว่าไม่มีเลย แม้จะดูเหมือน "สร้างภาพ" แต่ถ้าภาพที่สร้างมันออกมาสวยงาม ก็น่าจะดี สไตล์ผมเป็นแบบนี้ จุดยืนผมเป็นแบบนี้ และผมให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ตลอดมา ถามพี่นวลดูได้
- ไม่ใช่ผมไปประจบประแจงเอาใจ "นักดำน้ำ" แต่พวกเขาดูเหมือนจะใกล้ชิดพวกเรามากที่สุด จึงได้ยกเป็นกรณีตัวอย่าง ดูเหมือนต่างคนต่างอยู่ ทั้งที่ทะเลเดียวกัน แต่พวกเรามักมีเรื่องให้พวกเขาว่ามากกว่าเสมอ เรือสวนกัน สายตาพวกเขาเป็นไง หลายคนคงรู้ ใช่ พวกเขาคิดว่าเขาสะอาดกว่าพวกเรา ผมก็เลยคิดว่าถ้ามีอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ในความรู้สึกของพวกเรา แต่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกของพวกเขา ให้เขามีทัศนคติต่อเราในทางที่ดีขึ้นบ้าง ยิ่งทุกสังคมเลยยิ่งดี เมื่อเป็น world wide แล้ว เราก็ใช้สื่อให้เป็นประโยชน์ครอบคลุม ให้พวกเขาเข้าถึงพวกเราจริง ๆ ซักที
- ย้ำครับ ผมมีเจตนาเดียว คือให้ภาพของพวกเราในสังคมดูดีขึ้นบ้าง ok อาจจะเว่อร์ แก่ปรัชญาไปหน่อย ผมต้องขออภัยถ้าสร้างความหมั่นไส้ให้ท่าน ขออภัยจริง ๆ
- ผมเป็นห่วงว่าอีกหน่อย เราคงจะต่อว่า "พวกระเบิดปลา" "น็อคยา" "รมแก๊ส" แม้กระทั่ง "คนถือตะแกรงเดินไล่ช็อตปลา" ตามท้องร่องได้ไม่เต็มปาก เพราะเราก็วางตัวอยู่ในระนาบเดียวกันกับเขา
- บทสรุปของผม (คนเดียว) สำหรับปลาหายาก ปล่อยแล้วรอด หรือปล่อยแล้วตาย ผมไม่สนครับ เล่นจนหนำใจแล้ว ผมจะปล่อยครับ
พวกเราฟัดกันเองยังไม่เท่าไหร่ ได้แง่คิด และความหลากหลาย แล้วแต่มุมมอง แต่วันไหนถ้าทรอลลิ่งอยู่แล้วไปเกี่ยวเอาหลัง แมนต้าเรย์ ฉลามเสือดาว หรือฉลามวาฬ แล้วลองปั๊มขึ้นมาแขวนถ่ายรูปโพสท์ดูสิครับ จะรู้ว่าแรงกดดันภายนอกมันมหาศาลขนาดไหน
- สนับสนุนการ Catch & Release ในเมืองไทยกลายเป็นแปลกแยก แต่ผมดูวิดีโอ พวกยุ่นปี่ซัดปลา Bass ขึ้นมา ปล่อยทุกตัว ยิ่งมากตัวยิ่งปล่อยมากครั้ง ดันไปยกให้เป็น "เทพ" พับเผื่อย !!!!!
- แล้วตกลงกระทู้และความคิดเห็นในกระทู้ข้างล่างนี้จะมีไว้ทำไม ? ใครกลืนน้ำลายตัวเอง หรือโพสท์ตามกระแส แบบเอามั่ง แล้วก็ลืมตัว กลายเป็นเอามันส์
ขออนุญาตพี่รอกลั่นครับผม กระทู้นี้ครับ
http://www.siamfishing.com/board/view.php?tid=8693 
ขออนุญาตพี่หมู โอเชี่ยนครับผม กระทู้นี้ครับ
http://www.siamfishing.com/board/view.php?tid=6623
)
)
)
)
)
)
อืม