การถ่ายภาพบุคคลนั้น เป็นอีกบทเรียนหนึ่งของการถ่ายภาพ และเป็นบทเรียนที่ให้คุณค่าไม่น้อยสำหรับ เจ้าของภาพ
ก่อนหน้านั้น ผมถ่ายภาพมาสารพัด ไม่ว่าจะเป็น วิวทิวทัศน์ มาโคร และถ่ายตามโจทย์การประกวดภาพ ให้ใครดูก็ แค่บอกว่าสวยดีแล้วก็ลืมเลือนหายไป ระยะหลัง ๆ ผมมาหัดถ่ายภาพบุคคล มารู้ซึ้งว่ามีคุณค่าแก่เจ้าของภาพก็เพราะหลาย ๆ คนเอาภาพที่ผมถ่ายเก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ หรืออัดขยายไว้ที่บ้าน ที่ทำงาน สารพัด เลยเล็งเห็นคุณค่าของการถ่ายภาพบุคคลตั้งแต่นั้นมา
การได้ร่วมทริพถ่ายภาพ กับสมาคม หรือ ชมรมใด ๆ เป็นพื้นฐานการเรียนรู้ที่ดี และรวดเร็ว ด้วย ความเป็น โปรของนางแบบ และ ผู้จัดฉาก จัดพร๊อพและ จัดแสง สิ่งที่ผมอยากให้ น้าโทรฟี่เรียนรู้และจดจำคือ เทคนิคต่าง ๆ ของการจัดพร้อพ จัดแสง จัดฉาก และ การโพสท์ท่าของนางแบบ เพื่อวันข้างหน้า จะได้ถ่ายใครก็ได้ ให้ได้สวยเหมือนถ่ายนางแบบ ทั้งๆ ที่เขาโพสท์ท่าไม่เป็น เราก็เป็นคนจัดท่าทางให้ เขายิ้มไม่เป็นก็สอนเขายิ้ม สอนเขามองกล้อง สอนเขาเล่นหู เล่นตา สอนการวางมือ สอนการ เอียงหน้า และสอน การใช้สายตา จิก กล้อง
แล้วในวันข้างหน้า เราก็จะถ่ายใครก็ได้ให้สวยได้เหมือนอย่างที่เราถ่าย นางแบบ
มีบ่อยครั้งที่ หลาย ๆ คน ถ่ายภาพ นางแบบได้สวยงาม แต่พอกลับไปถ่าย เพื่อน ญาติ หรือแม้แต่แฟน กลับถ่ายไม่ได้เพราะ หาแสง หาพร๊อพ จัดท่าจัดทาง ไม่เป็น .......................... อันนี้ ต้องฝึกฝนและเรียนรู้ให้ได้ จนเวลาถ่ายใครก็ได้สวยเหมือนหรือคล้ายที่เราไปถ่ายนางแบบ
ทีนี้มาดู ภาพที่น้าโทรฟี่ถ่ายกัน
ทุกภาพ น้าโทรฟี่ วางตำแหน่งของภาพได้อย่างดีเยี่ยม ตรงตามตำราเป๊ะ ซึ่งอันนี้ผมย้ำนักย้ำหนาว่าไม่มี ถูก - ผิด แต่ การวางตำแหน่งได้ดีเยี่ยมทำให้ภาพดูดี โดยอัตโนมัติ แบบไม่ทันรู้ตัว มองแล้ว ดูลงตัว สมส่วนไปหมด
ในภาพแรกถ้าจะมองให้ลึก ๆ แบบ วิชาการเต็ม ๆ ก็ต้องบอกว่า การทิ้งพื้นที่ตามสายตานางแบบยังไม่ตรงตามหลักวิชาการนัก ควรทิ้งพื้นที่ด้านที่ นางแบบมองออกไปให้มากกว่านี้เพื่อให้สายตาของนางแบบมีพื้นที่ในการมองมากกว่า มองไปแล้วชนเฟรมจนเกินไป แต่ก็ไม่ใช่ปัญหานักสำหรับภาพนี้ เพราะน้าโทรฟี่เล่นกับมือข้างขวาของนางแบบ ที่บังคับให้มีพื้นที่ด้านซ้ายของภาพได้ อย่างลงตัว ทำให้พอที่จะให้ผ่านได้แบบภาพสวย ไม่จำเป็นต้องถูกหลักวิชาการเสมอไป
ภาพในความเห็นที่ 1 เหมาะเจาะลงตัว จากสายตาที่ทอดไปแล้วมีพื้นที่ให้มอง ทำให้ดูไม่อึดอัด/// เอียงกล้อง///ได้สวยงามลงตัวเป๊ะ ค่อนไปทางโปรฯ แล้วครับ ภาพนี้
ภาพในความเห็นที่ 2 เป็นภาพที่ผมไม่ชอบที่สุดในชุดนี้ เพราะเหตุผลเดียวคือ ตาเหล่เกินงามไปนิด ถ้านางแบบหันหน้ามาอีกนิด สวยปิ๊งเลยครับ
ภาพในความเห็นที่ 4 มีความเห็นเช่นเดียวกับภาพที่ 2
ภาพในความเห็นที่ 5 เป็นภาพเดียว ที่นางแบบมีประกายตาอย่างเห็นได้ชัดเจน สวยงามครับ
ภาพอื่น ๆ ที่ไม่มีประกายตา แสงที่ถ่ายครั้งนี้ ค่อนข้างแบน ไม่มีมิติครับ ผมไม่โทษ น้าโทรฟี่ เพราะน้าโทรฟี่ ไม่ได้เป็นคนจัดแสงเอง เลยทำให้ต้องถ่ายไปตามที่ เขาจัดให้ แต่ถ้าน้าโทรฟี่ มีโอกาสได้จัดเอง ต้องจำให้ขึ้นใจว่า การที่ นางแบบมีประกายตา ทำให้ ดวงตาดูโต สวยงาม มีน้ำมีนวล และการโฟกัสที่เยี่ยมในการถ่ายภาพบุคคลก็ต้อง โฟกัสที่ """ ตา """ นี่แหละครับ ให้คมเปี๊ยะ จะดูนางแบบเด่นชัดมาก การถ่ายภาพย้อนแสงนิด ๆ ได้แสงเฉียง ๆ เข้าด้านหลังนางแบบจะทำให้ มีมิติของภาพ ได้ริมไลท์ ได้ แฮร์ไลท์ แล้วจะทำให้ภาพนั้นดูสวยงาม กว่านี้มากครับ ไว้ว่าง ๆ ลองดูนะครับ หากแสงแทงเข้าหน้ากล้อง ก็ต้องระวังเรื่อง "แฟลร์" พยายามหาฮู๊ด ตัวใหญ่ ๆ หรือให้ได้ผลจริงๆก็ "ร่ม" มาบังแสงไม่ให้เข้าหน้ากล้อง จะช่วยให้ ไม่แฟลร์ สีจะได้เต็ม ๆ ครับ
อีกอย่าง ที่ต้องบอกคือ การถ่ายภาพชุดนี้ เน้นไปทาง เฟช ช๊อต เสียเป็นส่วนใหญ่ อยากให้น้าโทรฟี่ ถ่ายแบบ ครึ่งตัว และเต็มตัวบ้าง ถ่ายเช่นนี้บ่อย ๆ จะรู้สึก คับไปนิด อึดอัดไปหน่อยครับ
น้า โทรฟี่ เรียนรู้ได้เร็วมากครับ คงเป็นเพราะ ความที่มีศิลปะที่อยู่ในตัว อย่างทิ้งนะครับ เรียนรู้ไว้ไม่นาน ก็จะ "เก่งมาก" ครับ
สิ่งที่สำคัญที่สุด ที่ผม พร่ำบอก หลาย ๆ คนว่า การถ่ายภาพบุคคลนั้น ต้องถ่ายให้ นางแบบชอบภาพที่เราถ่าย นั่นคือเราตอบโจทย์ได้ถูกต้อง หากเราถ่ายแล้ว แสงสวย องค์ประกอบดี แต่นางแบบอาจจะไม่ชอบภาพนั้นก็ได้ อาจจะเป็นเพราะ ภาพนี้เขายิ้มไม่สวย ตาเขาไม่แจ่ม หน้ามันไปนิด ผมยุ่งไปหน่อย อะไรทำนองนี้ เรามองข้ามไม่ได้ครับ เราถ่ายภาพให้ ทุกอย่างสมบูรณ์ ไม่ว่าจะเป็น แสงเงา พร๊อพ และต้องให้ "นางแบบ" ชอบภาพที่เราถ่ายด้วยครับ
หวังว่าคงเป็นประโยชน์ได้บ้างนะครับ
เล็ก แปดริ้ว
)
)
)
)
)
)
)
