> >�� สมัยเด็กๆ ครูสอนศิลปะท่านหนึ่งสอนฉันเสมอว่า
> >เวลาเราใช้ดินสอวาดภาพเราห้ามใช้ยางลบ
> >�� ตอนนั้น ฉันไม่เข้าใจจุดประสงค์ของครูสักเท่าไหร่
> >�� รู้เพียงแต่ว่าเวลาฉันวาดภาพแล้วเส้นมันบิดเบี้ยว
> > ฉันก็อยากแก้ให้มันตรงสวย
> > แต่ทุกครั้งที่ฉันหยิบยางลบขึ้นมาเพื่อจะลบภาพนั้น
> >�� ครูของฉันก็จะเตือนถึงกติกานั้นเสมอ
> >�� สุดท้ายฉันจึงเลือกใช้วิธีต่อเติมภาพๆ นั้นไปตามจินตนาการ
> >�� เช่นถ้าฉันตั้งใจวาดรูปหน้าคน แต่ฉันเผลอวาดดวงตากลมโตเกินไป
> >�� ฉันก็จะใช้วิธีเปลี่ยนตากลมๆ นั้นเป็นแว่นตาแทน
> >แม้ตอนนั้นฉันจะไม่เข้าใจว่า
> >�� ทำไมฉันจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ
> >�� และแม้ฉันจะไม่เคยคิดวาดรูปหน้าคนใส่แว่นตามาก่อน
> >�� แต่ฉันก็ได้รูปหน้าคนตามที่ต้องการ แถมยังภูมิใจว่า
> >�� ฉันสามารถวาดภาพๆนั้นด้วยความมั่นใจ
> > และไม่ต้องใช้ยางลบลบภาพเลยสักครั้ง
> >
> >�� เวลาผ่านไป ฉันโตขึ้น ฉันเรียนรู้ว่า สิ่งที่ครูสอนวันนั้น
> >�� แท้จริงแล้วมันปลูกฝังนิสัยหนึ่งให้กับฉัน นั่นคือ
> >�� การเข้าใจธรรมชาติของความผิดพลาด
> >
> >�� ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนทุกคน
> >�� และในชีวิตหนึ่งนี้ก็มีหลายครั้งที่ฉันได้พบมันโดยไม่ตั้งใจ
> >
> >�� สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันยอมรับความผิดพลาดเหล่านั้น
> >�� และรวบรวมสติเพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้ ก็คือ การที่ฉันเข้าใจว่า
> > ธรรมชาติของความผิดพลาด คือการที่มันเกิดขึ้นแล้ว จะคงอยู่อย่างถาวร
> > ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ ลบความผิดพลาด
> >�� แต่ฉันจำเป็นต้องใช้สมองต่อเติมแก้ไขภาพวาดของฉันให้สมบูรณ์ด้วยตัวเอง
> >
> >�� ดังนั้น ถ้าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว
> >�� การที่เราจะมานั่งร้องห่มร้องไห้
> >�� อ้อนวอนขอแหกกฎเพื่อใช้ยางลบกลับไปลบแก้ไขมันนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้
> > สิ่งเดียวที่จะทำได้ ก็คือ รู้จักพลิกแพลงแก้ไขสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ
> > และวาดภาพของตัวเองต่อไปด้วยความระแวดระวังมากขึ้น
> >
> >�� ทุกคนมีดินสอหนึ่งแท่งเพื่อจะวาดภาพชีวิตของเราให้สวยงาม
> >�� แต่เราไม่มียางลบสักก้อนที่จะเอาไปลบสิ่งที่เราทำผิดพลาดมาแล้วได้
> > ดังนั้นเราต้องตั้งใจ และมีสติทุกครั้งที่ลากเส้น
> >�� และถึงแม้ภาพที่เราวาดจะออกมาไม่เหมือนกับภาพที่เราฝันไว้สักเท่าไหร่
> > แต่มันก็มาจากมือของเรา เราควรจะภูมิใจกับมันได้เสมอ
> >
> >�� ไม่ต้องกลัวหรอก แม้จะรู้ดีว่าสักวันหนึ่ง
> > เราอาจลากเส้นบิดเบี้ยวไปบ้าง
>��เพราะถึงอย่างไร ฉันเชื่อว่า
> > ถ้าสมองและหัวใจของเราทำงานอย่างเต็มที่
>��ภาพชีวิตของเราก็งดงามได้
> > โดยไม่ต้องใช้ยางลบ