เป็น Mail จากเพื่อนส่งมาให้จากผู้เขียนนิรนาม ... อ่านแล้วรู้สึกดี จึงอยากให้ทุกคนได้อ่านครับ ...

ชาวประมงกับนักลงทุน

นักลงทุนชาวอเมริกันนายหนึ่ง กำลังยืนอยู่บนท่าเรือ ณ ชายฝั่งหมู่บ้านเม็กซิกันแห่งหนึ่ง ขณะที่มีเรือประมงคำหนึ่งกำลังแล่นผ่านเข้ามาจอด แล้วเขาก็ได้เห็นปลาโอครีบเหลืองตัวโตๆ กองอยู่บนเรือลำนั้น

ชาวอเมริกันเอ่ยชมชาวประมงพื้นถิ่นที่จับปลาได้เก่ง ก่อนจะถามว่า "คุณใช้เวลาในการจับปลาพวกนี้นานไหม? ..."

ชาวประมงตอบว่า "ครู่เดียวเท่านั้นแหละครับ"
"อ้าว ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่อยู่นานอีกหน่อยเพื่อจะได้ปลามามากกว่านี้ล่ะ" เขาสงสัย
คนถูกถามตอบเรียบๆ "นี่ก็พอเลี้ยงครอบครัวในวันนี้แล้วครับ"
นักลงทุนผู้มาเยือนถามใหม่ "แล้วคุณเอาเวลาที่เหลือไปทำอะไรล่ะ?..."
"ผมก็ยุ่งทั้งวันแหละครับ นอนตื่นสายๆ จับปลาวันละนิดหน่อย เล่นกับลูกๆ นอนพักกลางวันกับมาเรีย ภรรยาของผม เดินเล่นในหมู่บ้าน จิบไวน์ และเล่นกีตาร์กับเพื่อนฝูงในตอนเย็นๆ"

คนอเมริกันจึงพูดอย่างกระหยิ่มว่า "ผมจบเอ็มบีเอจากฮาร์วาร์ด สามารถให้คำแนะนำคุณได้นะ อันดับแรกก็คือ คุณน่าจะจับปลาให้เยอะกว่านี้ เพื่อจะได้ซื้อเรือลำโตๆ ผลจากการมีเรือลำโตก็จะทำให้คุณมีเงินมากพอที่จะซื้อเรือเพิ่มขึ้น จากนั้นคุณก็นำปลาที่จับได้ไปขายให้โรงงาน โดยไม่ต้องผ่านพ่อค้าคนกลางอย่างในตอนนี้ หรือไม่ก็สร้างโรงงานเสียเอง ซึ่งคุณก็จะสามารถควบคุมได้ทั้งหมดนับตั้งแต่กระบวนการผลิต ผลผลิต ตลอดจนการจัดจำหน่าย ถึงตอนนั้นคุณก็ยังสามารถย้ายจากหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ แห่งนี้ไปอยู่ที่เมืองเม็กซิโกซิตี้ จากนั้นก็ขยับขยายย้ายไปแอลเอ แล้วไปยังนิวยอร์ก ที่ซึ่งคุณจะสามารถขยายกิจการให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้น"

เมื่อฟังถึงตอนนี้ ขาวประมงก็ถามว่า "แล้วทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลาสักกี่ปี?..."

"สิบหาถึงยี่สิบปี"
"จากนั้นล่ะ?..."

คนอเมริกันหัวเราะร่วนและบอกว่า "ทีนี้ก็จะถึงช่วงสำคัญที่สุดในชีวิตละ เมื่อโอกาสเหมาะ คุณก็ควรจะทำหนังสือชี้ชวนขายหุ้น เพื่อขายหุ้นทั้งหมดแก่สาธารณะ แล้วคุณจะกลายเป็นมหาเศรษฐี อาจทำเงินเป็นล้านๆ เหรียญเลยก็ได้นะ"

"เป็นล้านๆ ... แล้วยังไงล่ะ"

คนอเมริกินแจกแจงต่ออย่างเพลิดเพลิน
"จากนั้นคุณก็ค่อยเกษียนตัวเอง ย้ายไปอยู่ที่หมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ นอนตื่นสายๆ ตกปลาวันละเล็กๆ น้อยๆ เล่นกับลูกๆ นอนพักกลางวันกับภรรยาที่บ้าน ตอนเย็นก็เดินเล่นในหมู่บ้าน จิบไวน์ และเล่นกีตาร์กับเพื่อนฝูง ..."