เมื่อปลาไม่กินเหยื่อ เราก็เริ่มมาให้ความสนใจกับปลาที่ตกได้
"น้าเว็บ เราเอาฟิชโช่มาทำปลาดิบกินกันดีกว่า"
"ดีครับพี่ต้อม"
"พี่โย่ง ช่วยมาทำปลาให้หน่อยดิ"
พี่ต้อมเรียกพี่โย่ง หนึ่งในทีมงานรายการปลดหนี้ และจานเด็ดเจ็ดย่านน้ำ ซึ่งตอนนี้นอนหลบแดดอยู่ในเก๋ง
"พี่ต้อมเอามีดมาด้วยหรือเปล่า?"
"เอามา อยู่ในกล่องอุปกรณ์"
พี่โย่งก็ใช้มีดของ Buck แล่ปลาอย่างชำนาญ ปาดที่หลังครีบอกที โคนหางที แล้วค่อยๆไล่ใบมีดไปตามสันหลังปลาอย่างคล่องแคล่ว สักพักแกก็หยุดมีดซะดื้อๆ
แล้วพี่โย่ง ก็ทำการแล่เนื้อทั้งสองฝั่งเสร็จ จากนั้นก็ใช้นิ้วมือลูบไล้ไปตามเนื้อปลา เพื่อสำรวจว่ามีก้างหลงเหลืออยู่หรือเปล่า พี่ต้อมก็เตรียมจานใส่น้ำแข็งมารอเรียบร้อย ส่วนผมก็กำลังจัดเตรียมวาซาบิ แล้วพี่โย่งหยุดการลงมีดอีกครั้ง
"โห้พี่ จะกินปลา ก็น่าจะบอกซะตั้งกะเมื่อกี้ ตอนนี้หัวเรือมันโยกเหลือเกิน"
พี่โย่งฝืนแล่ปลาต่อ จนได้เป็นชิ้นพอดีคำ จัดวางอย่างเรียบร้อยในจานจนเสร็จ
"โอย ไม่ไหวรู้สึกคลื่นใส้"
"เมาเรือ นี่ต้องอ้วกถึงจะหายครับพี่ ไม่งั้นทรมาน หรือไม่ก็ต้องนอนอีกสักพักใหญ่" ผมบอกพี่โย่งไปตามประสบการณ์
แล้วพี่โย่งหันไปที่ริมเรือ เอามือ 2 ข้างจับกาบเรือแล้วยื่นหน้าออกไป
"เอาะ เอาะ"
"พี่โย่งต้องเอานิ้วล้วงเข้าไปในคอด้วยครับ"
"......"
"เอาะ เอาะ"
"รสชาดไปยังครับพี่เว็บ"
"อืมม์ เนื้อมันมีความเหนียว แต่นุ่มดีครับพี่ต้อม"
"ใช้ได้เลยนะ"
"เอาะ เอาะ"
"พี่เว็บมีวาซาบิอีกมั้ย"
"มีครับ"
"เอาะ เอาะ"
1
)
)
)
)
)