สยามฟิชชิ่ง
หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย
login | สมัครสมาชิก | วิธีสมัครสมาชิก | ลืมชื่อ/รหัส | login ไม่ได้? | 29 มี.ค. 67
เรื่องเล่า แนวคิด เเละสายน้ำ : Fishing Article
 ห้องบทความ/เทคนิค > บทความตกปลา
ความเห็น: 14 - [15 มี.ค. 46, 16:27] ดู: 2,651 - [23 มี.ค. 67, 11:07] โหวต: 13
เรื่องเล่า แนวคิด เเละสายน้ำ
Techat Chatanuluk (113 คะแนนโหวตจากผู้ชมกระทู้) offline
15 ก.พ. 46, 20:28
1
9 กุมภาพันธ์ 2550  6.00น. บนเรือตกปลาMarlin Fisher ปรากฏร่างเด็กหนุ่มผู้หนึ่งกำลังปล่อยสายทรอลลิ่งอย่างใจเย็นขณะเรือกำลังเคลื่อนผ่านไหล่ทวีปแห่งหนึ่งในทะเลทางภาคใต้ของประเทศไทย ในมือของเขามีรอกPenn International ll 50 SWและคันFenwick Fenglassรุ่นเก่าซึ่งในเวลานี้โค้งตัวอย่างเหมาะสมตามแอคชั่นคัน50ปอนด์ควรจะเป็นขณะลากหัวโคน่าเฮดขนาด12นิ้ว หลังจากเขาได้ปักคันชุดนี้ลงที่กระบอกปักคันเรียบร้อยแล้วเขาก็เดินไปหยิบอุปกรณ์อีกชุดเพื่อเตรียมจะปล่อยสายอีกหนึ่งสายต่อไป แต่เหมือนกับว่าเรือนร่างยาวกว่า4เมตร สีน้ำเงินเข้มที่ใต้ทะเลลึกไม่ยินยอมให้เขาทำเช่นนั้น มันมองเห็นแอคชั่นของเหยื่อโคน่าเฮดตัวนั้นเข้าพอดี ด้วยความเป็นผู้อยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหารในขณะนั้นซึ่งแม้แต่ฉลามยังไม่อาจเทียบชั้นกับมัน การที่มีปลาหมึกหน้าตาพิสดารมาว่ายหลอกล่อจึงเป็นเรื่องที่อภัยให้ไม่ได้! จากทะเลลึกนับร้อยเมตร เพียงการสบัดหางอันทรงพลังเพียงไม่กี่ครั้งมันก็พุ่งตัวเข้าใกล้เหยื่อโคน่าเฮดนั้นได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่มันจะใช้งาที่แหลมคมนั้นฟาดเหยื่อ2-3ครั้ง ก่อนสบัดหางส่งเรือนร่างที่ทรงพลังพุ่งเข้าโจมตีเหยื่อ
บนเรือ เด็กหนุ่มซึ่งกำลังประกอบชุดเหยื่อปลั๊กสำหรับการทรอลลิ่ง เพ่งสายตามองอย่างสนใจเมื่อเห็นอะไรซักอย่างตีเหยื่อตัวโปรดของเขากระเด็นขึ้นสู่ผิวน้ำ2-3ครั้ง ก่อนที่เขาจะคิดอะไรต่อไป กรอกกกก!!!!!รอกสีทองตัวนั้นก็ร้องลั่นพร้อมกับ คันFenglassโค้งงอลงอย่างไม่น่าเป็นไปได้ เด็กหนุ่มปราดเข้าชักคันFenglassคันนั้นก่อนที่จะปักลงกับกระบอกที่เก้าอี้สู้ปลา ตอนนี้เขารู้แน่ว่าระบบเบรกที่จุดStrikeของรอกสีทองตัวเก่งได้เซ็ทฮุคปลาที่ปลายสายแล้ว แต่ดูเหมือนระบบเบรกHT100อันลือลั่นของPennไร้ค่าโดยสิ้นเชิงเมื่อปริศนาใต้ผืนน้ำยังคงลากสายออกได้อย่างสบายทั้งที่สาย80ปอนด์ ถูกตั้งStrikeหนักถึง30ปอนด์
เขาได้แต่ครุ่นคิดครุ่นปลาอะไรที่ทำได้ขนาดนี้? ดูเหมือนเจ้าตัวปลายสายจะรับรู้ถึงความต้องการของเด็กหนุ่ม จึงกระโดดสูงกว่า2เมตรเพื่อแสดงตัว โครม!  เขารำพึงเบาๆ"บรอดบิล" เหลือเชื่อนักว่าจะเป็นปลาสายพันธ์นี้ มันหายากนักในปัจจุบัน ยิ่งขนาดใหญ่แบบนี้ด้วยแล้วน่าแปลกที่จะมีอยู่ในน่านน้ำเมืองไทย ฉับพลันทันที ขณะที่ลุงแจ้ กัปตันเรือขับเรือตามปลาไปเรื่อยๆนั้น เด็กหนุ่มได้คิดถึงเรื่องๆหนึ่งในราว4ปีที่แล้วซึ่งยังประทับใจอยู่จนทุกวันนี้ ในตอนนั้น เขาเป็นเพียงเด็กอายุ14ปีที่ยังคงสับสนเกี่ยวกับแนวคิดในการตกปลา ว่าการตกปลาเราได้อะไร ปลา ความมันจากการอัดปลา หรือความสุขที่ได้ตกปลา ในตอนนั้น สมองของเขาสับสน และวันนั้น เขาได้พูดคุยแลกเปลี่ยนแนวคิดกันระหว่างเขา และพี่ๆ แน่นอน วันนั้นเขาได้แนวคิดดีๆมากมายจากพี่ๆ เช่นการตกปลานั้น แค่ได้ออกมาตกปลาก็เป็นความสุขแล้ว ไม่ควรใช้อุปกรณ์ใหญ่เกินไปกับปลาเพราะเป็นการเอาเปรียบปลาและเสียอรรถรสแห่งเกม กีฬานั้นมีการแพ้และชนะเสมอ กีฬาตกปลาก็เช่นกันถ้าเราเป็นผู้แพ้เราก็ควรยอมรับความพ่ายแพ้นั้นและหาทางปรับปรุงแก้ไขต่อไป และสุดท้ายของบทเรียนในวันนั้นก็คือถ้าเราเป็นผู้ชนะ ชัยชนะไม่จำเป็นต้องจบลงด้วยความตายของคู่ต่อสู้คือปลา..บทเรียนเหล่านั้นทำให้เขาตกปลาได้อย่างมีความสุขเสมอมาในระยะเวลาหลังจากวันนั้น …. แต่อย่างไรก็ดีในวันนี้ดูเหมือนเขาจะได้รับบทเรียนอีกครั้งไม่ใช่บทเรียนแห่งความพ่ายแพ้ ก็สถิติที่น่าภาคภูมิใจแต่ในยามนี้ปลาที่ปลายสายยังคงวนเวียนลากสายออกไปเรื่อยๆถึงแม้ว่าจะผ่านการต่อสู้มานานกว่า2ชั่วโมง เด็กหนุ่มนึกชื่นชมมัน … คนเราใช้อุปกรณ์ที่พัฒนาขึ้นทุกวัน หากแต่ปลานั้นมีเพียงแพนหางที่ใช้มานับล้านปีบวกกับจิตใจที่มั่นคงไม่ย่อท้อเพื่อให้ได้มาซึ่งอิสระภาพนั้นช่างเป็นที่สุดของความพยายามจริงๆ เคยมีคนบอกเขาว่าสมองของปลานั้นเล็กกว่าคนหลายเท่านัก ยังมีความคิดที่ดีเช่นนี้ได้ คนที่ยอมพ่ายแพ้ต่ออุปสรรคในชีวิตโดยง่ายน่าจะอายมัน! ……….”อัดขึ้นบ้างไหม”ลุงแจ้กัปตันเรือตะโกนลงมาจากดาดฟ้า ตัดบทความคิดต่างๆของเด็กหนุ่มลง “มันเริ่มเหนื่อยแล้วครับลุง อีกไม่เกินชั่วโมงน่าจะขึ้น” เด็กหนุ่มพูดขณะโยกคันเก็บสายอย่างยากเย็น “จะต้องให้พี่เค้ามาช่วยสู้ไหม”ลุงแจ้ถามอีก”ไม่ต้องหรอกครับ ยังพอไหว” จริงๆแล้วตอนนั้นสิ่งที่เด็กหนุ่มคิดก็คือ ถึงไม่ไหวก็ต้องสู้ต่อไป เขาต้องการชนะปลาตัวนี้โดยที่ไม่เอาเปรียบปลาจนเกินไป…เขาจะปฏิบัติตามกติกาของIGFAอย่างเคร่งครัด เขารู้ว่าในเวลานั้นปลาปลายสายก็เหน็ดเหนื่อยไม่แพ้กัน เพราะตอนนี้ปลาตัวนั้นถูกดึงมาถึงข้างเรือโดยแทบจะไม่มีปฏิกริยาใดๆหลังจากสู้กับแอคชั่นคัน ระบบเบรกและเครื่องยนต์เรือที่สามารถรีดแรงม้าได้กว่า400ตัวมาร่วม3ชั่วโมง มีเพียงแพนหางที่โบกน้อยๆและแววตาเรียกร้องอิสระภาพ ลุงแจ้ถือตะขอแบบFlyGaffโดดลงจากหลังคาเรือ เพื่อที่จะเกี่ยวปลา ขณะที่เด็กหนุ่มร้องห้ามและให้เขาถือคันเบ็ดเอาไว้ ก่อนเดินไปที่กราบเรือ ใส่ถุงมือสำหรับงานตกปลาอย่างใจเย็น จับลูกหมุนรูดเหยื่อตัวเก่งของเขาขึ้นและตัดสายMono Leader 400ปอนด์เส้นนั้นด้วยคีมVanstaalคมกริบ เขาจ้องมองดูสายตาของคู่ต่อสู้ขนาดราวๆ900ปอนด์ที่ฉายแววขอบคุณนั้นอย่างพอใจ พลางพูดว่าโชคดีนะเพื่อนเบาๆ ขณะที่มันโบกหางจากไปใต้ผืนน้ำสีคราม ….เขายิ้มอย่างเป็นสุขและตอบแววตาสงสัยของลุงแจ้ว่ามันเป็นปลาเนื้อไม่ดี และหายากรวมทั้งมันจะมีค่าในทะเลลึกเพื่อเป็นบทพิสูจน์ฝีมือของนักกีฬาตกปลา มากกว่าอยู่บนจานเพื่อบันเทิงลิ้นนักชิมอย่างแน่นอน แต่อีกหนึ่งความคิดที่อยู่ในใจของเขาก็คือ ในเมื่อมันได้ให้ในความต้องการของเราแล้ว(ความสนุกในการสู้ปลา และสถิติที่น่าภูมิใจ) เราก็ควรจะตอบแทนด้วยการให้ในสิ่งที่มันต้องการเช่นกัน(อิสระภาพ) นั่นคือการกีฬา ไม่ใช่ประมง ขณะที่ลุงแจ้พูดขึ้นด้วยความเข้าใจ “ลุงเข้าใจแล้วล่ะว่าแนวคิดที่ถูกต้องของกีฬาตกปลาคืออะไร” ดึกสงัดวันนั้นเด็กหนุ่มหลับไปภายใต้ความเหน็ดเหนื่อยและความอิ่มเอมใจ เขาฝันเห็นทะเลไทยที่มีปลาอุดมสมบูรณ์ ทั้งชาวประมงและนักตกปลาอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขเนื่องจากทุกคนมีแนวคิดในการอนุรักษ์พันธ์ปลาและรักษาหม้อข้าวของตนเอง การประมงผิดกฎหมายเป็นเพียงหน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์ ….เขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อพบว่าภาพนั้นเป็นเพียงความฝัน แต่เขาก็มั่นใจหลังจากได้เห็นความเข้าใจในแนวคิดเกี่ยวกับการตกปลาของลุงแจ้ว่าอีกไม่นาน….หากทุกคนมีความคิดแบบเขาและลุงแจ้ภาพน่าประทับใจในฝันของเขาจะเป็นจริงอย่างไม่ยากเย็น
14 กุมภาพันธ์(วันวาเลนไทน์) 2546

Tan-SFC

กรุณา ลงทะเบียน และ login ก่อนส่งความเห็นครับ
siamfishing.com © 2024